Journal of SciTech-ASEAN

การใช้โพสไบโอติกเป็นอาหารเสริมในการเลี้ยงสัตว์น้ำ

2025-06-02T17:29:08+07:00

โพสไบโอติก (Postbiotics) เป็นผลิตภัณฑ์ที่ได้จากจุลินทรีย์โปรไบโอติก โดยประกอบด้วยเซลล์จุลินทรีย์ที่ตายแล้ว ส่วนประกอบของเซลล์แบคทีเรียและเมแทบอไลต์ต่าง ๆ ที่ผลิตขึ้นระหว่างกระบวนการเมตาบอลิซึม ซึ่งมีศักยภาพในการส่งเสริมสุขภาพและการเจริญเติบโตของสัตว์น้ำ บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอความก้าวหน้าทางวิชาการเกี่ยวกับโพสไบโอติก โดยครอบคลุมถึงวิธีการเตรียม องค์ประกอบทางชีวภาพ กิจกรรมทางชีวภาพ ตลอดจนประสิทธิภาพของโพสไบโอติกในฐานะสารเติมแต่งอาหารสัตว์น้ำ จากการศึกษาวิจัย พบว่าโพสไบโอติกสามารถส่งผลเชิงบวกต่ออัตราการเจริญเติบโต การตอบสนองทางภูมิคุ้มกัน สุขภาพของระบบทางเดินอาหารและความสามารถในการต้านทานโรคของสัตว์น้ำหลายชนิด อย่างไรก็ตามยังมีข้อจำกัดด้านความเข้าใจเกี่ยวกับกลไกการออกฤทธิ์ ปริมาณการใช้ที่เหมาะสมและความหลากหลายของผลิตภัณฑ์ในเชิงพาณิชย์ อันเป็นอุปสรรคต่อการประยุกต์ใช้ในระดับอุตสาหกรรม ดังนั้นจึงเสนอแนะให้มีการวิจัยเชิงลึกเพิ่มเติม เพื่อพัฒนาสูตรโพสไบโอติกที่มีประสิทธิภาพสูง และศึกษาศักยภาพในการเสริมฤทธิ์ร่วมกับสารเติมแต่งอาหารชนิดอื่น ซึ่งจะมีส่วนสำคัญในการยกระดับประสิทธิภาพการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ลดการพึ่งพายาปฏิชีวนะ และส่งเสริมความยั่งยืนของอุตสาหกรรมการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในระยะยาว

การเสริมประสิทธิภาพปุ๋ยหมักและปุ๋ยมูลไส้เดือนด้วยจุลินทรีย์ตรึงไนโตรเจน เพื่อยกระดับศักยภาพการให้ธาตุอาหารพืช

2025-04-02T14:51:54+07:00

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อยกระดับคุณสมบัติของปุ๋ยหมักและเวอร์มิคอมโพสต์ให้เป็นปุ๋ยชีวภาพที่มีคุณภาพสูง โดยประเมินปุ๋ย 4 สูตร ได้แก่ (1) ปุ๋ยหมักจากเศษผักและผลไม้ผสมมูลสัตว์ หมักในถังหมุนเป็นเวลา 42 วัน ก่อนทำให้แห้งและร่อน (2) ปุ๋ยมูลไส้เดือนย่อยสลายโดยไส้เดือนสายพันธุ์ Eudrilus eugeniae เป็นเวลา 10 วัน แล้วนำไปทำให้แห้งและร่อน (3) ปุ๋ยหมักสูตรที่ (1) เสริมด้วยแบคทีเรีย Azotobacter vinelandii ซึ่งมีความสามารถในการ ตรึงไนโตรเจน และ (4) ปุ๋ยมูลไส้เดือนสูตรที่ (2) เสริมด้วยแบคทีเรีย A. vinelandii ประสิทธิภาพของปุ๋ยทั้งหมดได้รับการประเมินโดยวิเคราะห์สมบัติทางกายภาพและเคมี เปรียบเทียบมาตรฐานปุ๋ยอินทรีย์ของประเทศไทย (พ.ศ. 2548) พบว่าทุกสูตร มีคุณลักษณะตรงตามเกณฑ์มาตรฐาน ได้แก่ ขนาดเม็ดปุ๋ยไม่เกิน 5×5 มิลลิเมตร ความชื้นและสารระเหยต่ำกว่าร้อยละ 30 ปริมาณอินทรียวัตถุสูงกว่าร้อยละ 3.5 ปริมาณเศษหินต่ำกว่าร้อยละ 1 และปลอดจากสิ่งปนเปื้อน เช่น พลาสติก แก้ว โลหะ และวัสดุมีคม ค่าความเป็นกรด-ด่าง (pH) อยู่ระหว่าง 8.00–8.55 และค่าการนำไฟฟ้า (EC) อยู่ในช่วง 1.97–2.55 dS/m ทั้งนี้วัสดุอินทรีย์ในทุกสูตรถูกย่อยสลายมากกว่าร้อยละ 90 แสดงถึงความสมบูรณ์ของกระบวนการผลิต ผลการเติมแบคทีเรีย A. vinelandii ซึ่งเป็นแบคทีเรียตรึงไนโตรเจน แสดงให้เห็นถึงการยกระดับคุณภาพของปุ๋ยอย่างชัดเจน โดยในปุ๋ยหมักพบว่าอินทรียวัตถุเพิ่มจากร้อยละ 17.33 เป็น 22.33 ขณะที่ในปุ๋ยมูลไส้เดือนเพิ่มจากร้อยละ 27.61 เป็น 28.66 ปริมาณไนโตรเจนในปุ๋ยหมักเพิ่มจากร้อยละ 0.87 เป็น 1.12 และในปุ๋ยมูลไส้เดือนเพิ่มจากร้อยละ 1.38 เป็น 1.43 ฟอสฟอรัสในปุ๋ยหมักเพิ่มจากร้อยละ 0.068 เป็น 0.108 และในปุ๋ยมูลไส้เดือนเพิ่มจากร้อยละ 0.188 เป็น 0.240 ส่วนโพแทสเซียมในปุ๋ยหมักเพิ่มจากร้อยละ 0.16 เป็น 0.21 และในปุ๋ยมูลไส้เดือนเพิ่มจากร้อยละ 1.39 เป็น 2.13 โดยสรุปการศึกษานี้นำเสนอแนวทางที่มีศักยภาพในการยกระดับกระบวนการผลิตปุ๋ยหมัก ด้วยการใช้จุลินทรีย์ที่มีคุณสมบัติทางชีวภาพอย่าง A. vinelandii เพื่อเปลี่ยนของเหลือทิ้งทางชีวภาพให้เป็นปุ๋ยชีวภาพคุณภาพสูงที่อุดมด้วยธาตุอาหาร ส่งเสริมความยั่งยืนในภาคการเกษตรได้อย่างเป็นรูปธรรม

คุณสมบัติของผงโปรตีนจากรำข้าวที่สกัดด้วยเอนไซม์และการประยุกต์ใช้ในผลิตภัณฑ์วุ้น

2025-05-14T10:03:36+07:00

รำข้าวเป็นส่วนเหลือทิ้งจากการผลิตข้าวแต่ยังอุดมไปด้วยคุณค่าทางโภชนาการ การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการสกัดโปรตีนจากรำข้าวด้วยเอนไซม์สำหรับนำไปประยุกต์ใช้ในผลิตภัณฑ์วุ้น รำข้าวจากข้าวพันธุ์ขาวดอกมะลิ 105 สกัดด้วยเอนไซม์เซลลูเลส (100 กรัม ต่อ 1 มิลลิลิตร) ใช้ระยะเวลาในการสกัดที่แตกต่างกัน คือ 8, 16 และ 24 ชั่วโมง อบแห้งที่อุณหภูมิ 60 องศาเซลเซียส ประเมินคุณภาพทางกายภาพ เคมี ปริมาณสารประกอบฟีนอลิกทั้งหมด ผลการศึกษาพบว่ารำและรำข้าวสกัดมีปริมาณน้ำอิสระ (a_w) อยู่ในช่วง 0.560-0.715 ความชื้นอยู่ในช่วงร้อยละ 8.19-10.83 รำข้าวสดมีค่า L* สูงที่สุด 56.13 ขณะที่รำข้าวสกัด 8 ชั่วโมง มีค่า a* และ b* สูงสุดคือ 9.97 และ 32.32 ตามลำดับ นอกจากนี้การสกัดที่ 8 ชั่วโมง ยังมีปริมาณโปรตีนและปริมาณสารประกอบฟีนอลิกทั้งหมดสูงสุด 18.02 และ 236.45 mg GAE/g ดังนั้น เลือกสภาวะเหมาะสมที่ระยะเวลาสกัด 8 ชั่วโมง จากนั้นนำผงรำข้าวสกัดเสริมลงในวุ้นที่ปริมาณแตกต่างกัน 4 ระดับ คือ 0, 10, 20 และ 30 กรัม ผลการศึกษาพบว่าปริมาณโปรตีนและสารประกอบฟีนอลิกทั้งหมดสูงสุดพบในวุ้นที่เติมผงรำข้าวสกัด 30 กรัม (ร้อยละ 7.07 และ 148.85 mg GAE/g) รองลงมาคือสูตรที่เติม 20 กรัม (ร้อยละ 5.67 และ 106.32 mg GAE/g) คะแนนความชอบทางประสาทสัมผัสพบว่าค่าลักษณะปรากฏ สี กลิ่นรส เนื้อสัมผัส และความชอบโดยรวมของวุ้นสูตรควบคุมที่ไม่มีการเติมผงโปรตีนมีคะแนนสูงสุด รองลงมาเป็นสูตรที่เติมผงโปรตีนจากรำข้าว 10 กรัม และ 20 กรัม ดังนั้นสูตรที่เหมาะสมคือวุ้นเสริมโปรตีนจากรำข้าว 20 กรัม สามารถพิจารณาเป็นผลิตภัณฑ์อาหารทางเลือกเสริมคุณค่าทางโภชนาการให้กับผู้บริโภคต่อไป

ระบบสนับสนุนการตัดสินใจบนมือถือสำหรับการปลูกข้าวในจังหวัดศรีสะเกษ

2025-04-02T12:19:52+07:00

การปลูกข้าวยังคงเป็นองค์ประกอบสำคัญของเศรษฐกิจการเกษตรในประเทศไทย โดยเฉพาะในจังหวัดศรีสะเกษซึ่งมีข้อจำกัดด้านสิ่งแวดล้อม เช่น การพึ่งพาน้ำฝนและระบบชลประทานที่ไม่เพียงพอ แม้ว่าเทคโนโลยีการเกษตรจะพัฒนาอย่างต่อเนื่อง แต่เกษตรกรรายย่อยในพื้นที่ยังขาดเครื่องมือดิจิทัลที่สามารถให้ข้อมูลสนับสนุนการตัดสินใจที่เหมาะสมกับบริบทในท้องถิ่น งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาวิธีการปลูกข้าวที่เหมาะสมในจังหวัดศรีสะเกษ (2) พัฒนาแอปพลิเคชันบนระบบปฏิบัติการ Android เพื่อสนับสนุนการปลูกข้าว และ (3) ประเมินความเหมาะสมของแอปพลิเคชันจากผู้เชี่ยวชาญและผู้ใช้งานจริง การวิจัยใช้ระเบียบวิธีแบบผสมผสาน โดยเริ่มจากการสัมภาษณ์เกษตรกรผู้มีประสบการณ์เพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับกระบวนการปลูกข้าว พบรูปแบบการปลูกข้าวหลัก 2 รูปแบบ ได้แก่ รูปแบบการทำนาดำ จำนวน 18 ขั้นตอน และรูปแบบการทำนาหว่าน จำนวน 17 ขั้นตอน ซึ่งสะท้อนถึงลำดับขั้นตอนการเพาะปลูกที่สอดคล้องกับบริบทการใช้น้ำในพื้นที่ จากข้อมูลดังกล่าวได้พัฒนาแอปพลิเคชันที่ประกอบด้วย 5 โมดูลหลัก ได้แก่ (1) ระบบนำเข้าข้อมูลพื้นที่ (2) ระบบบันทึกข้อมูลเพาะปลูก (3) ระบบประมวลผลกิจกรรม (4) ระบบแสดงข้อมูลรายบุคคล และ (5) ระบบแจ้งเตือนกิจกรรม รวมถึงฟังก์ชันเสริม เช่น การสร้าง แก้ไข ลบแผนเพาะปลูก การแนะนำปุ๋ย แหล่งเมล็ดพันธุ์ การจัดการศัตรูพืช และการเรียกดูผลผลิตย้อนหลัง ผลการประเมินแอปพลิเคชันดำเนินการกับกลุ่มผู้เชี่ยวชาญด้านการเกษตรและเทคโนโลยีจำนวน 5 คน และเกษตรกรผู้ใช้งานจริง 35 คน โดยใช้แบบสอบถามมาตรฐาน วิเคราะห์ผลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ผลการประเมินแสดงให้เห็นว่าแอปพลิเคชันมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมาก โดยมีค่าเฉลี่ย 4.09 และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.81 ผลการวิจัยชี้ว่า แอปพลิเคชันสามารถผสานองค์ความรู้ท้องถิ่นเข้ากับเทคโนโลยีบนอุปกรณ์พกพาได้อย่างมีประสิทธิภาพ และเป็นเครื่องมือที่ใช้งานง่าย เหมาะสำหรับสนับสนุนเกษตรกรรายย่อยในการตัดสินใจด้านการเพาะปลูก ซึ่งมีศักยภาพในการส่งเสริมผลผลิตและการพัฒนาเกษตรกรรมอย่างยั่งยืนในระดับพื้นที่

การประยุกต์ใช้กระบวนการวิเคราะห์เชิงลำดับชั้นในการประเมินความเสี่ยง ของขั้นตอนการติดตั้งระบบท่อส่งไอน้ำ

2025-04-17T12:46:25+07:00

กระบวนการติดตั้งระบบท่อส่งไอน้ำประกอบด้วยกิจกรรมหลากหลาย ซึ่งแต่ละกิจกรรมมีอันตรายแฝงและมีระดับความเสี่ยงต่อผู้ปฏิบัติงานแตกต่างกัน งานวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อประเมินความเสี่ยงของกระบวนการดังกล่าวอย่างเป็นระบบเพื่อให้สามารถวางแผนควบคุมและป้องกันอุบัติเหตุได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยประยุกต์ใช้กระบวนการวิเคราะห์เชิงลำดับชั้นเป็นกรอบในการตัดสินใจ เริ่มจากการศึกษาขั้นตอนการปฏิบัติงานและเอกสารขออนุญาตทำงานของโครงการกรณีศึกษา เพื่อนำมาวิเคราะห์และจำแนกขั้นตอนหลักของกระบวนการติดตั้งระบบท่อส่งไอน้ำ พร้อมทั้งระบุอันตรายที่อาจเกิดขึ้น การประเมินความเสี่ยงมีเป้าหมายเพื่อค้นหาขั้นตอนการทำงานที่มีความเสี่ยงมากที่สุด โดยใช้เกณฑ์การตัดสิน 3 ด้าน ได้แก่ ความน่าจะเป็นของการเกิดอันตราย ความรุนแรงของอันตราย และค่าใช้จ่ายในการป้องกัน จากนั้นจึงจัดทำแบบสอบถามการประเมินความเสี่ยงแบบเปรียบเทียบเป็นคู่ เพื่อให้ผู้เชี่ยวชาญด้านการติดตั้งระบบท่อส่งไอน้ำจำนวน 5 ท่านทำการประเมินระดับความเสี่ยงภายใต้เกณฑ์แต่ละด้านผลการวิเคราะห์ข้อมูลแสดงให้เห็นว่างานยกประกอบท่อบนพื้นที่สูงเป็นขั้นตอนที่มีความเสี่ยงสูงสุด โดยมีค่าถ่วงน้ำหนักรวมเท่ากับ 0.259 รองลงมาคือการทดสอบแนวเชื่อมด้วยรังสี (0.143) การเชื่อมท่อ (0.129) การหุ้มฉนวนกันความร้อน (0.101) การบรรจุก๊าซไนโตรเจนเข้าท่อ (0.097) การยกประกอบท่อบนพื้นที่ราบ (0.095) การขนส่งท่อ (0.092) และการทดสอบแรงดันและทำความสะอาดท่อ (0.085) ผลจากการวิจัยนี้สามารถใช้เป็นแนวทางในการจัดลำดับความสำคัญของมาตรการควบคุมความเสี่ยงเพื่อเพิ่มระดับความปลอดภัยให้กับโครงการติดตั้งระบบท่อส่งไอน้ำในอนาคต

การประยุกต์ใช้ระบบนิเวศวิศวกรรมเพื่อส่งเสริมการจัดการแมลงศัตรูพืชในแปลงนาข้าวอัลฮัม

2025-06-06T18:31:19+07:00

ระบบนิเวศวิศวกรรมในนาข้าว เป็นการจัดสิ่งแวดล้อมให้เกิดความหลากหลายทางชีวภาพในระบบนิเวศเกษตรเพื่อลดการใช้สารเคมี งานวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการใช้ระบบนิเวศวิศวกรรม กรณีศึกษาแปลงนาข้าวอัลฮัม โดยวางแผนการทดลองแบบ Randomized Complete Block Design (RCBD) ประกอบด้วย 4 ทรีตเมนต์ ๆ ละ 3 ซ้ำ ได้แก่ 1) ไม่ปลูกพืชบนคันนา (กลุ่มควบคุม) 2) ปลูกถั่วฝักยาวบนคันนา 3) ปลูกดาวเรืองบนคันนา และ 4) ปลูกถั่วฝักยาวร่วมกับดาวเรืองบนคันนา ดำเนินการสำรวจประชากรแมลงในแปลงนาข้าวอัลฮัม ก่อนและหลังการประยุกต์ใช้ระบบนิเวศวิศวกรรม จำแนกชนิดแมลง วิเคราะห์ค่าระดับความถี่ของการปรากฏ และค่าความหลากหลายทางชีวภาพ ผลการศึกษาพบว่าแมลงในอันดับ Orthoptera เป็นกลุ่มที่มีความชุกชุมสูงสุด คิดเป็นร้อยละ 22 ของประชากรทั้งหมด แมลงที่มีค่าระดับความถี่ของการปรากฏในกลุ่มที่พบบ่อย (ร้อยละ 71.00–79.06) พบปานกลาง (ร้อยละ 45.50–57.10) และพบน้อย (ร้อยละ 10.50–11.20) ซึ่งตลอดระยะการเจริญเติบโตของข้าวพบการปรากฏของแมลงในทุกระยะการเจริญเติบโต โดยเฉพาะในช่วงระยะออกรวงถึงระยะสุกแก่ ซึ่งเป็นช่วงที่พบความหลากชนิดและปริมาณของแมลงสูงที่สุด ผลการประเมินดัชนีความหลากหลายทางชีวภาพของแมลงหลังการประยุกต์ใช้ระบบนิเวศวิศวกรรม พบว่า ทรีตเมนต์ที่ 2–4 มีค่าแตกต่างจากชุดควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) โดยค่าเฉลี่ยของดัชนีความหลากหลายทางชีวภาพหลังการประยุกต์ใช้ระบบนิเวศวิศวกรรมเท่ากับ 1.0175 ซึ่งเป็นค่าที่สูงกว่าก่อนการประยุกต์ใช้ระบบนิเวศวิศวกรรม (0.4425) ถึง 2.3 เท่า ทั้งนี้แมลงที่พบทั้งหมด 21 ชนิด 20 วงศ์ และ 9 อันดับ นอกจากนี้ ระบบนิเวศวิศวกรรมยังช่วยลดปริมาณแมลงสิงศัตรูข้าวลงได้โดยเฉลี่ย 1.7 เท่า

การจัดการขนส่งสีเขียวและแบบลีนในการเพิ่มประสิทธิภาพอย่างยั่งยืนของผู้ให้บริการขนส่ง ในระบบโซ่ความเย็นอุตสาหกรรมอาหารในประเทศไทย

2025-04-22T12:29:59+07:00

การวิจัยนี้มุ่งศึกษาผลกระทบของการขนส่งสีเขียวและการขนส่งแบบลีนต่อประสิทธิภาพการดำเนินงานอย่างยั่งยืนของผู้ให้บริการขนส่งสินค้าในระบบโซ่ความเย็นอาหารของประเทศไทย โดยใช้การวิจัยแบบผสานวิธี ประกอบด้วยการเก็บข้อมูลเชิงปริมาณจากผู้ให้บริการขนส่ง 408 ราย และข้อมูลเชิงคุณภาพจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 12 ราย การวิเคราะห์ด้วยโมเดลสมการโครงสร้าง พบว่าการขนส่งสีเขียวและการขนส่งแบบลีนส่งผลในเชิงบวกต่อประสิทธิภาพการให้บริการขนส่งในระบบโซ่ความเย็นและผลการดำเนินงานอย่างยั่งยืนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 โมเดลที่พัฒนาขึ้นมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ (χ² = 119.077, df = 109, p = 0.240, χ²/df = 1.092, RMSEA = 0.015, GFI = 0.969, CFI = 0.997) และสามารถอธิบายความแปรปรวนของความยั่งยืนได้ร้อยละ 74.2 การขนส่งสีเขียวซึ่งประกอบด้วยการลดการปล่อยก๊าซ การใช้ยานพาหนะที่ประหยัดพลังงาน และการประยุกต์เทคโนโลยีที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ช่วยเสริมประสิทธิภาพการดำเนินงานและผลลัพธ์ด้านสิ่งแวดล้อม ขณะที่การขนส่งแบบลีน ซึ่งเน้นการขจัดความสูญเปล่า การปรับปรุงเส้นทาง และความร่วมมือ ช่วยเพิ่มความคุ้มค่า การตอบสนอง และความน่าเชื่อถือของการให้บริการขนส่งสินค้า ผลการวิจัยชี้ให้เห็นถึงประโยชน์เชิงเสริมจากการบูรณาการทั้งสองแนวทาง โดยแนวทางลีนให้ผลลัพธ์ต่อประสิทธิภาพในระยะสั้น ขณะที่แนวทางสีเขียวสร้างผลลัพธ์เชิงสิ่งแวดล้อมในระยะยาว โมเดลนี้สามารถใช้เป็นกรอบเชิงกลยุทธ์เพื่อส่งเสริมระบบขนส่งอย่างยั่งยืนสำหรับภาคการขนส่งโซ่ความเย็นในประเทศไทย

การพัฒนานวัตกรรมดูแลผู้สูงอายุเพื่อหาเส้นทางกลับบ้านโดยใช้เทคนิคปัญญาประดิษฐ์

2025-04-22T11:38:16+07:00

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนานวัตกรรมดูแลผู้สูงอายุเพื่อหาเส้นทางกลับบ้านโดยใช้เทคนิคปัญญาประดิษฐ์ และ 2) ประเมินประสิทธิภาพและความพึงพอใจของนวัตกรรมที่พัฒนาขึ้น การพัฒนานวัตกรรมนี้แบ่งเป็น 2 ส่วนคือในส่วนหน้าบ้านใช้ Flutter เป็นเฟรมเวิร์กในการพัฒนา UI ส่วนหลังบ้านใช้ภาษาไพธอนในการประมวลผลข้อมูลและสร้าง API ติดต่อฐานข้อมูล MySQL การพัฒนามุ่งเน้นการใช้เทคโนโลยีสำหรับจัดเก็บข้อมูลผู้สูงอายุโดยใช้เทคนิคปัญญาประดิษฐ์เพื่อวิเคราะห์เปรียบเทียบข้อมูลที่ได้จากการถ่ายภาพใบหน้าผ่านแอปพลิเคชัน เมื่อตรวจสอบผลวิเคราะห์ใบหน้าเพื่อใช้สำหรับค้นหาข้อมูลเพื่อช่วยในการนำทางผู้สูงอายุกลับบ้าน โดยใช้เทคนิค Principal Component Analysis (PCA) และ Support Vector Machine (SVM) ซึ่งเป็นอัลกอริธึม Machine Learning ที่มีประสิทธิภาพสูงในการจำแนกข้อมูลในรูปแบบของมิติได้สูง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ แบบสอบถาม ระบบนวัตกรรมที่พัฒนาขึ้น วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า 1) ระบบที่พัฒนาขึ้นสามารถแสดงข้อมูลและตำแหน่งพิกัดบ้านของผู้สูงอายุ ผลการทดลองของการตรวจสอบใบหน้าสามารถแสดงผลความถูกต้องของใบหน้ามีค่าเท่ากับร้อยละ 89 และ 2) ผลประเมินประสิทธิภาพจากผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 5 คน พบว่า ประสิทธิภาพของระบบอยู่ในระดับมาก ค่าเฉลี่ย 4.31 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.34 และผลการประเมินความพึงพอใจของผู้ใช้ของกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 33 คน โดยเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง มีระดับความถึงพอใจในระบบที่พัฒนาขึ้นอยู่ในระดับมาก ค่าเฉลี่ยรวม 4.36 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.45

การศึกษาการขยายตัวของเมืองในพื้นที่ระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก กรณีศึกษาอำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี

2025-04-21T13:31:26+07:00

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินและศึกษารูปแบบการขยายตัวของเมืองในอำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี โดยวิเคราะห์ข้อมูลภาพถ่ายดาวเทียม Sentinel-2 ระหว่าง ปี พ.ศ. 2559–2566 และใช้วิธีการจำแนกแบบกำกับดูแล เพื่อจำแนกประเภทการใช้ประโยชน์ที่ดิน 5 ประเภท ได้แก่ พื้นที่ชุมชนและสิ่งปลูกสร้าง พื้นที่เกษตรกรรม พื้นที่ป่าไม้ พื้นที่แหล่งน้ำ และพื้นที่เบ็ดเตล็ด การประเมินความแม่นยำของการจำแนกให้ค่าความถูกต้องโดยรวมอยู่ในระดับสูง (ร้อยละ 83.42–86.80) และค่าดัชนีแคปปา เท่ากับ 0.85 ผลการศึกษาพบว่า ในช่วงปี พ.ศ. 2559-2566 พื้นที่ชุมชนและสิ่งปลูกสร้างเพิ่มขึ้นจาก 161.48 ตารางกิโลเมตร (ร้อยละ 26.53) เป็น 190.63 ตารางกิโลเมตร (ร้อยละ 31.11) ในขณะที่พื้นที่เกษตรกรรมและป่าไม้ลดลงอย่างต่อเนื่อง รูปแบบการขยายตัวของเมืองมี 2 ลักษณะ คือ การตั้งถิ่นฐานตามแนวเส้นทางคมนาคมหลัก ได้แก่ ถนนสุขุมวิท และทางหลวงพิเศษหมายเลข 7 และการตั้งถิ่นฐานแบบกระจุกในศูนย์กลางชุมชนหลัก 4 แห่ง คือ บริเวณเทศบาลเมืองศรีราชา บริเวณรอบกลุ่มอุตสาหกรรมปิโตรเลียม (ไทยออยล์) บริเวณรอบนิคมอุตสาหกรรมแหลมฉบังและท่าเรือพาณิชย์แหลมฉบัง และบริเวณรอบสวนอุตสาหกรรมเครือสหพัฒน์ ผลการคาดการณ์ในปี พ.ศ. 2570 โดยใช้แบบจำลอง CA-Markov แสดงให้เห็นว่าพื้นที่เมืองจะเพิ่มขึ้นเป็น 248.78 ตารางกิโลเมตร (ร้อยละ 40.60) โดยขยายตัวต่อเนื่องจากพื้นที่พัฒนาเดิมและพื้นที่ใกล้โครงสร้างพื้นฐานหลัก โดยความแม่นยำของแบบจำลองได้รับการประเมินโดยใช้ตารางความคลาดเคลื่อน (Error Matrix) เปรียบเทียบกับข้อมูลจริงในปี พ.ศ. 2566 ให้ค่าความถูกต้องโดยรวมร้อยละ 97.25 และค่าดัชนีแคปปาเท่ากับ 0.93 ผลการวิจัยนี้สามารถนำไปใช้สนับสนุนการวางแผนและการกำหนดนโยบายการพัฒนาเมืองในเขตระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก เพื่อสร้างสมดุลระหว่างการพัฒนาเมือง และการอนุรักษ์พื้นที่เกษตรกรรมและป่าไม้อย่างยั่งยืนและสามารถประยุกต์ใช้กับพื้นที่ที่มีลักษณะการเติบโตทางอุตสาหกรรมอย่างรวดเร็วในบริบทใกล้เคียง

ประสิทธิภาพของสมุนไพรหมามุ่ยอินเดียต่อคุณภาพน้ำเชื้อไก่พื้นเมืองไทย

2025-05-21T19:14:28+07:00

การศึกษาผลของการเสริมหมามุ่ยอินเดีย (Mucuna pruriens) ในอาหารต่อคุณภาพน้ำเชื้อไก่พื้นเมืองไทย โดยใช้ไก่พ่อพันธุ์เหลืองหางขาว จำนวน 48 ตัว อายุ 7 เดือนขึ้นไป แบ่งออกเป็น 4 กลุ่มทดลอง คือ เสริมหมามุ่ยอินเดียที่ระดับ ร้อยละ 0 (กลุ่มควบคุม) 0.1, 0.2 และ 0.3 ในอาหาร ให้กินวันละ 120 กรัมต่อตัว และมีน้ำสะอาดให้กินตลอดเวลา เป็นระยะเวลา 60 วัน จากการศึกษาพบว่าการเสริมหมามุ่ยอินเดียที่ระดับร้อยละ 0.1 ส่งผลให้ความเร็วในการเคลื่อนที่ไปข้างหน้าสูงที่สุด (p<0.05) และการเสริมหมามุ่ยอินเดียที่ระดับร้อยละ 0.2 มีผลทำให้ความเข้มข้นของอสุจิสูงที่สุด (p<0.05) แต่การเสริมหมามุ่ยอินเดียที่ระดับร้อยละ 0.3 มีผลทำให้คุณภาพน้ำเชื้อลดลง นอกจากนี้ยังพบว่าการเสริมหมามุ่ยอินเดียทุกระดับที่ทำการศึกษาไม่มีผลต่ออัตราการผสมติดและอัตราการฟัก (p>0.05) ดังนั้นการเสริมหมามุ่ยอินเดียสามารถนำมาใช้ในการเพิ่มคุณภาพน้ำเชื้อไก่พื้นเมืองไทยได้ที่ระดับร้อยละ 0.2