วารสารจันทรเกษมสาร

การจัดการโลจิสติกส์และประสิทธิภาพการดำเนินงานขนส่งระบบรางคู่ต่อความสำเร็จธุรกิจขนส่งในประเทศไทย

ชาริณี พลวุฒิ ฟาราจี, วรางกูร อิศรางกูร ณ อยุธยา — Mon, 03 Nov 2025 00:00:00 +0700

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์ระดับการจัดการโลจิสติกส์ที่ส่งผลต่อความสำเร็จของธุรกิจขนส่งในประเทศไทย 2) วิเคราะห์ระดับประสิทธิภาพการดำเนินงานขยายระบบรางคู่ที่ส่งผลต่อความสำเร็จของธุรกิจขนส่ง และ 3) พัฒนาและตรวจสอบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุการจัดการโลจิสติกส์และประสิทธิภาพการดำเนินงานของการขยายระบบรางคู่ที่ส่งผลต่อความสำเร็จธุรกิจขนส่งในประเทศไทย โดยมีประชากรในการศึกษา จำนวน 4,431 บริษัท กำหนดขนาดตัวอย่างด้วยวิธีประมาณค่าตัวแปร 1 : 20 ได้ขนาดตัวอย่าง 300 บริษัท ซึ่งสุ่มตัวอย่างแบบมีระบบใช้แบบสอบถามที่มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับ .983 ในการรวบรวมข้อมูลทั้งออนไลน์และเก็บด้วยตนเองวิเคราะห์ข้อมูลด้วยเทคนิคการวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้างในการทดสอบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุโมเดล

ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับการจัดการโลจิสติกส์ส่งผลต่อความสำเร็จของธุรกิจขนส่งในประเทศไทยอยู่ในระดับมาก โดยเฉพาะด้านการจัดการคำสั่งซื้อ 2) ระดับประสิทธิภาพการดำเนินงานขยายระบบรางคู่ที่ส่งผลต่อความสำเร็จของธุรกิจขนส่งอยู่ในระดับมาก โดยเฉพาะด้านต้นทุน และ 3) การพัฒนาและตรวจสอบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุการจัดการโลจิสติกส์ และประสิทธิภาพการดำเนินงานขยายระบบรางคู่ที่ส่งผลต่อความสำเร็จธุรกิจขนส่งในประเทศไทย โดยโมเดลที่พัฒนามีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ (X2 = 15.268, df = 19, X2/df = .804, P-value = 0.705, RMSEA = 0.000, RMR = 0.022, CFI = 1.00, AGFI = 0.962, GFI = 0.992, TLI = 1.003) ค่าสัมประสิทธิ์การตัดสินใจ (R²) = 0.904 แสดงว่าโมเดลพยากรณ์ความสำเร็จของธุรกิจขนส่งได้ร้อยละ 90.40 ซึ่งการจัดการโลจิสติกส์มีผลโดยตรงและโดยอ้อมผ่านประสิทธิภาพระบบรางคู่ ทั้งนี้ผู้ประกอบการควรให้ความสำคัญกับกระบวนการจัดการคำสั่งซื้อ การควบคุมต้นทุน และการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีและนวัตกรรมในการพัฒนาโครงสร้างโลจิสติกส์และการดำเนินงานเพื่อสร้างความสามารถในการแข่งขันอย่างยั่งยืน

อิทธิพลของวัฒนธรรมองค์การและองค์การการเรียนรู้ที่มีต่อประสิทธิผลองค์การ:กรณีศึกษา องค์การบริหารส่วนตำบลวังทอง อำเภอเมืองกำแพงเพชร จังหวัดกำแพงเพชร

พิชยา ชวากร — Mon, 03 Nov 2025 00:00:00 +0700

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับความคิดเห็นเกี่ยวกับวัฒนธรรมองค์การ องค์การแห่งการเรียนรู้ และประสิทธิผลองค์การ ขององค์การบริหารส่วนตำบลวังทอง อำเภอเมืองกำแพงเพชร จังหวัดกำแพงเพชร และ 2) ศึกษาอิทธิพลของวัฒนธรรมองค์การและองค์การแห่งการเรียนรู้ที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลองค์การขององค์การบริหารส่วนตำบลวังทอง อำเภอเมืองกำแพงเพชร จังหวัดกำแพงเพชร

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี โดยใช้ทั้งเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ โดยเก็บรวบรวมข้อมูลเชิงปริมาณด้วยแบบสอบถามจากประชากรทั้งหมด 66 คน และสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และการถดถอยเชิงพหุ การเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพเก็บจากการสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 5 คน และนำมาวิเคราะห์เนื้อหาโดยการเรียบเรียง จำแนกกลุ่ม และตีความเชื่อมโยงความสัมพันธ์เพื่อสรุปผลอย่างเป็นระบบ ทั้งสองวิธีช่วยสนับสนุนและยืนยันผลการวิจัยร่วมกันอย่างมีความน่าเชื่อถือ

ผลการวิจัยพบว่า 1) ภาพรวมของวัฒนธรรมองค์การขององค์การบริหารส่วนตำบลวังทอง อำเภอเมืองกำแพงเพชร จังหวัดกำแพงเพชร อยู่ในระดับมาก ภาพรวมขององค์การแห่งการเรียนรู้ขององค์การบริหารส่วนตำบลวังทอง อำเภอเมืองกำแพงเพชร จังหวัดกำแพงเพชรอยู่ในระดับมาก (μ=3.71) ภาพรวมของระดับประสิทธิผลองค์การขององค์การบริหารส่วนตำบลวังทอง อำเภอเมืองกำแพงเพชร จังหวัดกำแพงเพชร อยู่ในระดับมาก (μ= 4.06) และ 2) วัฒนธรรมองค์การและองค์การแห่งการเรียนรู้มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลขององค์การอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 โดยเฉพาะวัฒนธรรมการปรับตัวและพันธกิจ รวมถึงการเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง การสร้างวิสัยทัศน์ร่วม การเชื่อมโยงกับสภาพแวดล้อม และภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ ซึ่งล้วนเป็นปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อประสิทธิผลองค์การ ทั้งนี้ผลการวิจัยเชิงคุณภาพยังสอดคล้องกับเชิงปริมาณ ยืนยันว่าทั้งวัฒนธรรมองค์การและองค์การแห่งการเรียนรู้มีบทบาทสำคัญต่อการพัฒนาประสิทธิผลอย่างชัดเจน

การพัฒนารูปแบบการเพิ่มประสิทธิภาพการปฏิบัติงานขนส่งเพื่อความปลอดภัยโดยการยอมรับนวัตกรรมเทคโนโลยีการขนส่ง

กวินเวทย์ พิพิธนาธันยธร — Thu, 27 Nov 2025 00:00:00 +0700

ปัญหาความปลอดภัยในการขนส่งเกิดจากการบริหารจัดการด้านความปลอดภัยที่ขาดประสิทธิภาพ และการใช้เทคโนโลยียังมีข้อจำกัด ส่งผลให้มาตรฐานคุณภาพการขนส่งลดลงและไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้อย่างเป็นระบบ ซึ่งกระทบโดยตรงต่อประสิทธิภาพและความปลอดภัยของการปฏิบัติงานขนส่งในปัจจุบัน การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเพิ่มประสิทธิภาพการปฏิบัติงานขนส่งสินค้าทางถนนเพื่อความปลอดภัย 2) พัฒนารูปแบบการเพิ่มประสิทธิภาพการปฏิบัติงานขนส่งสินค้าทางถนนเพื่อความปลอดภัยโดยยอมรับการใช้นวัตกรรมเทคโนโลยีการขนส่ง 3) นำเสนอแนวทางเพิ่มประสิทธิภาพการปฏิบัติงานขนส่งสินค้าทางถนนเพื่อความปลอดภัยของผู้ประกอบการขนส่งสินค้าทางถนนโดยยอมรับการใช้นวัตกรรมเทคโนโลยีการขนส่ง จากประชากร 5,582 คน กำหนดขนาดตัวอย่างด้วยวิธีประมาณค่า ตัวแปร 1:20 ได้เท่ากับ 400 คน สุ่มตัวอย่างโดยใช้ความน่าจะเป็นด้วยการจับฉลาก เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถาม ที่มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับ 0.892 รวบรวมข้อมูลแบบออนไลน์ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงอนุมาน และการวิเคราะห์สมการโครงสร้าง

ผลการวิจัยพบว่า การยอมรับเทคโนโลยี (TAM) ส่งผลเชิงบวกโดยตรงต่อมาตรฐานคุณภาพการขนส่ง (TSQM) และประสิทธิภาพการขนส่งเพื่อความปลอดภัย (SME) ทั้งทางตรงและทางอ้อม โดย TSQM ทำหน้าที่เป็นตัวแปรกลางสำคัญในการถ่ายทอดอิทธิพลดังกล่าว ขณะเดียวกัน การบริหารความปลอดภัย (TSM) มีอิทธิพลทั้งทางตรงและทางอ้อมต่อ TSQM และ SME โดยการบูรณาการ TAM, TSM และ TSQM อธิบายความแปรปรวน SME ได้ถึงร้อยละ 68.80 สอดคล้องกับทฤษฎี TAM และแนวคิดการจัดการคุณภาพและความปลอดภัย ซึ่งการนำเทคโนโลยีและระบบบริหารที่เหมาะสมช่วยยกระดับประสิทธิภาพและความปลอดภัยการขนส่งอย่างยั่งยืน ผู้ประกอบการควรบูรณาการเทคโนโลยีและจัดการความเสี่ยงอย่างเหมาะสม เพื่อพัฒนาระบบขนส่งที่มีคุณภาพและยั่งยืน