วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

การผลิตกระถางต้นไม้ย่อยสลายจากปุ๋ยหมักกากขี้แป้ง

2023-03-02T10:20:39+07:00

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนากระถางต้นไม้ย่อยสลายจากปุ๋ยหมักกากขี้แป้ง โดยศึกษาส่วนผสมที่เหมาะสมในการผลิตกระถางต้นไม้ย่อยสลาย และประเมินความคุ้มค่าทางเศรษฐศาสตร์ของผลิตภัณฑ์ ปุ๋ยหมักกากขี้แป้งที่ใช้ในการศึกษานี้ทำโดยหมัก กากขี้แป้งที่ได้จากโรงงานน้ำยางข้นกับมูลวัวเป็นเวลา 50 วัน ในการผลิตกระถางต้นไม้ย่อยสลายแบ่งการทดลองออกเป็น 4 ชุด การทดลองที่มีส่วนผสมของปุ๋ยหมักกากขี้แป้ง : ดินลำดวน : ดินร่วน ที่แตกต่างกัน คือ 100:0:0, 75:20:5, 50:40:10 และ 25:60:15 โดยน้ำหนัก กาวแป้งเปียกที่ใช้ประสานในการขึ้นรูปกระถางต้นไม้ใช้แป้งมันสำปะหลังผสมกับน้ำเปล่าในอัตราส่วน 1:10 สมบัติของกระถางต้นไม้ย่อยสลายที่พิจารณา ได้แก่ ลักษณะทางกายภาพ การดูดซับน้ำ การพองตัว ความพรุน และการเสื่อมสภาพ ผลการศึกษาพบว่ากระถางต้นไม้ย่อยสลายที่มีค่าการดูดซับน้ำ ค่าการพองตัว ค่าความพรุน สูงที่สุด และมีการเสื่อมสภาพช้าที่สุด คือ กระถางที่มีอัตราส่วนของปุ๋ยหมักกากขี้แป้ง : ดินลำดวน : ดินร่วน ที่เท่ากับ 25:60:15 ในการประเมินผลกระทบทางเศรษฐกิจ พบว่าผลตอบแทนจากการลงทุนในการผลิตกระถางต้นไม้ย่อยสลาย เท่ากับ 65.84 และมีกำไรสุทธิเฉลี่ย เท่ากับ 7.94 บาท/ใบ การศึกษานี้เสนอแนวทางที่นอกจากเป็นการเพิ่มมูลค่าของกากขี้แป้งแล้ว ยังเป็นการช่วยลดปัญหามลพิษสิ่งแวดล้อม และลดค่าใช้จ่ายในกำจัดของเสียด้วย

การพัฒนาเม็ดไข่มุกที่มีแป้งมันม่วงญี่ปุ่นเป็นส่วนประกอบ

2023-06-26T09:10:29+07:00

เม็ดไข่มุกที่นิยมใส่ในชานมไข่มุกโดยทั่วไปผลิตจากแป้งมันสำปะหลัง งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำแป้งมันม่วงญี่ปุ่น ซึ่งอุดมด้วยสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพ มาใช้เป็นส่วนประกอบในการผลิตเม็ดไข่มุก ในการทดสอบเบื้องต้นพบว่าสูตรของเม็ดไข่มุกแป้งมันสำปะหลังที่เหมาะสมที่สุด โดยพิจารณาจากการวิเคราะห์สี การทดสอบทางประสาทสัมผัส และการวิเคราะห์เนื้อสัมผัส คือ สูตรที่ประกอบด้วย แป้งมันสำปะหลัง 90 กรัม น้ำตาลสีรำ 45 กรัม และน้ำ 60 กรัม ดังนั้นจึงใช้สูตรของเม็ดไข่มุกแป้งมันสำปะหลังดังกล่าวเป็นสูตรควบคุม (สูตร F1) สำหรับการพัฒนาเม็ดไข่มุกที่มีแป้งมันม่วงญี่ปุ่นเป็นส่วนประกอบ ในการศึกษานี้ได้พัฒนาเม็ดไข่มุกที่มีแป้งมันม่วงญี่ปุ่นเป็นส่วนประกอบขึ้น 3 สูตร คือ S1, S2 และ S3 โดยมีการใช้แป้งมันม่วงญี่ปุ่นทดแทนแป้งมันสำปะหลังในอัตราร้อยละ 10, 20 และ 30 ตามลำดับ จากการวิเคราะห์สี การทดสอบทางประสาทสัมผัส การวิเคราะห์เนื้อสัมผัส การหาค่าน้ำหนักที่ได้หลังการต้ม และการหาค่าปริมาณของแข็งที่สูญเสียระหว่างการต้ม พบว่าสูตร S1 เป็นสูตรที่ให้ผลการทดสอบที่ดีที่สุด ดังนั้นจึงนำสูตรดังกล่าว (สูตร S1) และสูตรควบคุม (สูตร F1) ไปวิเคราะห์องค์ประกอบทางเคมี และปริมาณสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพ ผลการทดลองพบว่าสูตร S1 มีปริมาณแอนโทไซยานินที่สูงกว่าสูตรควบคุม งานวิจัยนี้แสดงให้เห็นถึงความเป็นไปได้ในการนำแป้งมันม่วงญี่ปุ่นมาทดแทนแป้งมันสำปะหลังบางส่วนในการผลิตเม็ดไข่มุกเพื่อเพิ่มคุณค่าทางโภชนาการให้กับเม็ดไข่มุก

การศึกษาทางทฤษฎีของการตรวจจับแอนไอออนด้วยการสร้างพันธะไฮโดรเจนและฮาโลเจนกับ รีเซ็ปเตอร์อนุพันธ์เอไมด์

2023-03-17T11:45:40+07:00

งานวิจัยนี้ศึกษาสมบัติทางโครงสร้าง สมบัติทางพลังงาน สมบัติทางเทอร์โมไดนามิกส์ และสมบัติทางอิเล็กทรอนิกส์ของการเกิดสารประกอบเชิงซ้อนระหว่างรีเซ็ปเตอร์อนุพันธ์เอไมด์ 7 ชนิด (R1-R7) กับเฮไลด์ไอออน ซึ่งได้แก่ ฟลูออไรด์ คลอไรด์ และโบรไมด์ไอออน โดยใช้ทฤษฎีฟังก์ชันนัลความหนาแน่นที่ระดับของทฤษฎี B3LYP/6-31G(d,p) จากการศึกษาพบว่ารีเซ็ปเตอร์และเฮไลด์ไอออนสร้างสารประกอบเชิงซ้อนผ่านพันธะไฮโดรเจนร่วมกับพันธะฮาโลเจน ซึ่งเป็นกระบวนการคายความร้อนที่เกิดเองได้ ความเสถียรของสารประกอบเชิงซ้อนระหว่างรีเซ็ปเตอร์ R1-R7 กับเฮไลด์ไอออน มีลำดับดังนี้ F^-> Cl^- > Br^-โดยพบว่าฟลูออไรด์ไอออนมีการยึดจับที่แข็งแรงกับทุกรีเซ็ปเตอร์เนื่องจากความเป็นเบสที่สูง สารประกอบเชิงซ้อนที่มีความเสถียรมากที่สุดคือ R5/F^-มีค่าพลังงานการยึดจับเท่ากับ -151.39 กิโลแคลอรีต่อโมล นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงพลังงานอิสระกิบส์ของสารประกอบเชิงซ้อนดังกล่าวยังมีค่าสูงสุดเท่ากับ -142.30 กิโลแคลอรีต่อโมล โดยสารประกอบเชิงซ้อนนี้เกิดขึ้นจากพันธะไฮโดรเจน 3 พันธะ และพันธะฮาโลเจน 2 พันธะ

ผลของวิธีการสกัดต่อปริมาณฟีนอลิครวม ฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระ และฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของ สารสกัดจากใบกระท่อม (Mitragyna speciosa) ที่สกัดด้วยเอทานอล

2023-04-25T16:13:05+07:00

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของวิธีการสกัดต่อปริมาณฟีนอลิครวม ฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระ และฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของสารสกัดจากใบกระท่อม (Mitragyna speciosa) ที่สกัดด้วยเอทานอล โดยใช้วิธีการสกัด 2 วิธี คือ การแช่ในตัวทำละลาย และการสกัดสารด้วยคลื่นอัลตราโซนิค การวิเคราะห์ปริมาณฟีนอลิครวมด้วยวิธี Folin-Ciocalteu method แสดงให้เห็นว่าปริมาณฟีนอลิครวม ในสารสกัดที่ได้จากวิธีการแช่ในตัวทำละลาย และการสกัดสารด้วยคลื่นอัลตราโซนิค มีค่าเท่ากับ 2.51±0.03 และ 2.89±0.03 มิลลิกรัมสมมูลของกรดแกลลิคต่อกรัมของสารสกัดแห้ง ตามลำดับ การศึกษาฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระของสารสกัดด้วยวิธี DPPH (2,2-diphenyl-1-picrylhydrazyl) radical scavenging assay แสดงให้เห็นว่าค่าความเข้มข้นของสารสกัดที่ได้จากวิธีการแช่ในตัวทำละลาย และการสกัดสารด้วยคลื่นอัลตราโซนิค ที่สามารถต้านอนุมูลอิสระ DPPH ได้ร้อยละ 50 (IC₅₀) เท่ากับ 15.60±0.25 และ 15.56±0.18 ไมโครกรัมต่อมิลลิลิตร ตามลำดับ การทดสอบฤทธิ์ต้านแบคทีเรียด้วยวิธี disc diffusion method และ broth microdilution method พบว่า สารสกัดที่ได้จากวิธีการสกัดทั้ง 2 แบบสามารถยับยั้งเชื้อ Bacillus subtilis, Staphylococcus aureus และ Staphylococcus epidermidis ได้ แต่ไม่สามารถยับยั้ง Escherichia coli ได้ งานวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่าวิธีการสกัดทั้ง 2 วิธี คือ การแช่ในตัวทำละลาย และการสกัดสารด้วยคลื่นอัลตราโซนิค ไม่มีผลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติต่อปริมาณฟีนอลิครวม ฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระ และฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของสารสกัดจากใบกระท่อมที่สกัดด้วยเอทานอล

การศึกษาประสิทธิภาพของการดูดซับน้ำมันและไขมันของวัสดุดูดซับที่ได้จากของเหลือทิ้งทางการเกษตร และการผลิตเชื้อเพลิงอัดแท่งจากวัสดุดูดซับที่มีประสิทธิภาพสูง

2023-04-11T14:02:32+07:00

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของค่าความเป็นกรด-ด่าง และปริมาณของน้ำเสียสังเคราะห์ต่อประสิทธิภาพการดูดซับน้ำมันและไขมันของวัสดุดูดซับที่เตรียมจากใยตาล ใบหอมแดง และใยไผ่ รวมทั้งเพื่อศึกษาความเป็นไปได้ในการผลิตเชื้อเพลิงอัดแท่งจากตัวดูดซับที่มีประสิทธิภาพการดูดซับน้ำมันและไขมันที่ดีที่สุด ผลการศึกษาพบว่าตัวดูดซับที่เตรียมได้จากใยตาลให้ประสิทธิภาพในการดูดซับน้ำมันและไขมัน และประสิทธิภาพการกรองของแข็งแขวนลอยได้มากที่สุดเมื่อน้ำเสียมีปริมาตร 3 ลิตร และมีค่าความเป็นกรด-ด่างเท่ากับ 8 ดังนั้นจึงนำตัวดูดซับดังกล่าวไปผลิตเป็นเชื้อเพลิงอัดแท่ง จากการศึกษาพบว่าอัตราส่วนของถ่านไม้ต่อใยตาลที่ 50:50, 40:60 และ 30:70 เป็นอัตราส่วนที่เหมาะสมสำหรับผลิตเชื้อเพลิงอัดแท่ง เนื่องจากอัตราส่วนดังกล่าวทำให้เชื้อเพลิงอัดแท่งขึ้นรูปได้ดี และมีค่าพลังงานความร้อนสูงถึง 7,054, 7,299 และ 6,954 แคลอรี่ต่อกรัม ตามลำดับ นอกจากนี้ เชื้อเพลิงอัดแท่งหล่านี้ยังมี ค่าพลังงานความร้อน และค่าความชื้นผ่านเกณฑ์มาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชนถ่านอัดแท่ง ดังนั้นใยตาลจึงสามารถใช้เป็นวัสดุดูดซับน้ำมันและไขมันจากน้ำทิ้ง และเป็นวัสดุในการผลิตเชื้อเพลิงอัดแท่งสำหรับใช้ในครัวเรือนเพื่อลดการใช้ถ่านไม้

องค์ประกอบผลจับและการเลือกจับสัตว์น้ำของลอบพื้นบ้านในแม่น้ำชี บริเวณจังหวัดอุบลราชธานี

2023-05-11T09:59:42+07:00

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ประกอบผลจับ และการเลือกจับสัตว์น้ำที่ถูกจับด้วยลอบนอนและลอบตั้งพื้นบ้านในช่วงเดือนและจันทรคติที่แตกต่างกัน ลอบแต่ละชนิดมีขนาด 180 เซนติเมตร x 60 เซนติเมตร และมีขนาดช่องตา 3 ขนาด คือ 3, 5 และ 7 เซนติเมตร ใช้ลอบ 5 หลังสำหรับแต่ละขนาดช่องตา ดังนั้นการศึกษานี้ใช้ลอบทั้งสิ้น 30 หลัง (ชุดการทดลอง) แบ่งเป็นลอบนอน 15 หลัง และลอบตั้ง 15 หลัง การศึกษานี้ดำเนินการที่แม่น้ำชี บริเวณบ้านธาตุน้อย ตำบลธาตุน้อย อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี จากการศึกษาพบพันธุ์สัตว์น้ำ 25 ชนิด (9 วงศ์) เป็นกุ้ง 1 ชนิด และปลา 24 ชนิด และมีนกที่จับได้โดยบังเอิญ 1 ชนิด โดยพบวงศ์ปลาตะเพียนมากที่สุด จำนวน 14 ชนิด ตลอดทั้งช่วงเวลาศึกษาได้ผลจับสัตว์น้ำเฉลี่ย 1.15 ± 1.08 กิโลกรัม/คืน/ชุดทดลอง โดยผลจับสัตว์น้ำมีความแตกต่างระหว่างเดือนเก็บตัวอย่าง (p<0.05) ผลจับสัตว์น้ำน้อยที่สุดพบในเดือนมีนาคม เท่ากับ 0.21 ± 0.10 กิโลกรัม/คืน/ชุดทดลอง ส่วนผลจับสัตว์น้ำสูงสุดพบในเดือนกันยายน เท่ากับ 2.31 ± 1.68 กิโลกรัม/คืน/ชุดทดลอง อย่างไรก็ตาม ผลจับสัตว์น้ำไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (p>0.05) ตามประเภทของลอบ และเวลาจับตามจันทรคติ จากการจัดกลุ่มในองค์ประกอบผลจับตามประเภทของลอบและเดือนที่ศึกษาสามารถแบ่งออกได้เป็น 3 กลุ่ม สัตว์น้ำที่จับได้มีขนาดความยาวลำตัวระหว่าง 7.02 - 46.47 (18.25 ± 7.06) เซนติเมตร และมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.001) ตามขนาดช่องตาของลอบที่ใช้ ผลการศึกษาทำให้ทราบว่าเดือนเก็บตัวอย่าง ซึ่งมีความสอดคล้องกับฤดูกาลทางอุทกวิทยา เป็นอิทธิพลหลักที่มีต่อปริมาณของผลจับในการทำประมงลอบในแม่น้ำชี และการทำประมงลอบพื้นบ้านที่มีช่องตาขนาดเล็ก มีแนวโน้มที่จะจับสัตว์น้ำที่มีขนาดเล็กกว่าขนาดก่อนวัยแรกสืบพันธุ์ ซึ่งควรใช้ประกอบข้อพิจารณาในการวางแผนจัดการประมงในแม่น้ำชีต่อไป

ความรู้ ทัศนคติ การปฏิบัติ และอุปสรรคในการปฏิบัติตามมาตรฐานหอพักเอกชน ของบุคลากรผู้ดูแลหอพักเอกชนในเขตเทศบาลตำบลเมืองศรีไค อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี

2023-07-05T13:36:35+07:00

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความรู้ ทัศนคติ การปฏิบัติ และอุปสรรคในการปฏิบัติตามมาตรฐานหอพักเอกชน รวมทั้งวิเคราะห์ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับระดับการปฏิบัติตามมาตรฐานหอพักเอกชนของบุคลากรผู้ดูแลหอพักเอกชน ในเขตเทศบาลตำบลเมืองศรีไค อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี โดยใช้แบบสอบถามเพื่อเก็บรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับความรู้ ทัศนคติ การปฏิบัติ และอุปสรรคในการปฏิบัติตามมาตรฐานหอพักเอกชนจากบุคลากรผู้ดูแลหอพักเอกชน จำนวน 103 คน ผลการศึกษา พบว่า บุคลากรผู้ดูแลหอพักเอกชนส่วนใหญ่มีความรู้ ทัศนคติ การปฏิบัติ และอุปสรรคในการปฏิบัติตามมาตรฐานหอพักเอกชนในระดับสูง (Mean = 0.95, SD = 0.09) ระดับดี (Mean = 4.57, SD = 0.46) ระดับดี (Mean = 0.80, SD = 0.14) และระดับน้อย (Mean = 0.15, SD = 0.33) ตามลำดับ ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับระดับการปฏิบัติตามมาตรฐานของหอพักเอกชนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ ระดับการศึกษา การรับทราบข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับการปฏิบัติตามมาตรฐานหอพัก ประเภทหอพัก ความรู้มาตรฐานด้านสิ่งอำนวยความสะดวก และทัศนคติมาตรฐานด้านความปลอดภัย (p-value =0.001, 0.026,0.048, 0.042 และ< 0.001 ตามลำดับ) จากการศึกษานี้หน่วยงานท้องถิ่นที่เกี่ยวข้องควรนำไปพิจารณาส่งเสริมความรู้ ความเข้าใจให้กับบุคลากรผู้ดูแลหอพักในการปฏิบัติตามมาตรฐานหอพักเอกชนให้ดีขึ้นอย่างต่อเนื่อง

การวิเคราะห์ปริมาณสารตกค้างคาร์เบนดาซิมและไทอะเบนดาโซลในผักจากตลาดสด อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบูรณ์ ด้วยเทคนิคโครมาโทกราฟีของเหลวสมรรถนะสูง

2023-07-06T13:19:55+07:00

คาร์เบนดาซิม และไทอะเบนดาโซลเป็นสารกลุ่มเบนซิมิดาโซล นิยมใช้เป็นสารฆ่าเชื้อราในผัก และผลไม้ ทั้งก่อนหรือหลัง การเก็บเกี่ยว อย่างไรก็ตามการได้รับสารเหล่านี้เป็นเวลานานส่งผลอันตรายต่อสุขภาพของมนุษย์ และสัตว์ งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจวัดปริมาณคาร์เบนดาซิม และไทอะเบนดาโซลในตัวอย่างผัก ด้วยเทคนิคโครมาโทกราฟีของเหลวสมรรถนะสูง การสกัดตัวอย่างใช้วิธีแบบแคชเชอร์ และทำให้บริสุทธิ์ด้วยการสกัดวัฏภาคของแข็งแบบกระจาย โดยใช้สภาวะการแยกด้วยคอลัมน์ C18 เฟสเคลื่อนที่ คือ น้ำและเมทานอล (50 : 50 %v/v) แบบไอโซเครติก ใช้อัตราการไหล 1 มิลลิลิตรต่อนาที อุณหภูมิของคอลัมน์เท่ากับ 40 องศาเซลเซียส ปริมาตรฉีด 5 ไมโครลิตร และตรวจวัดด้วยเครื่องตรวจวัดแบบฟลูออเรสเซนต์ โดยตั้งความยาวคลื่นในการกระตุ้นเท่ากับ 285 นาโนเมตร และความยาวคลื่นในการคายแสงเท่ากับ 340 นาโนเมตร จากการทดสอบความใช้ได้ของวิธีเคราะห์ โดยใช้สารละลายมาตรฐาน คาร์เบนดาซิม และไทอะเบนดาโซล พบว่าวิธีการวิเคราะห์มีความจำเพาะเจาะจง มีกราฟมาตรฐานเป็นเส้นตรงที่ความเข้มข้นของสารเท่ากับ 0.050-3.00 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม ด้วยค่าสัมประสิทธิ์ของการตัดสินใจมากกว่า 0.995 มีขีดจำกัดในการตรวจวัดเชิงปริมาณที่ความเข้มข้นของสารเท่ากับ 0.065 และ 0.074 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัมสำหรับคาร์เบนดาซิม และไทอะเบลดาโซล ตามลำดับ และมีความแม่น และความเที่ยงในเกณฑ์ที่ยอมรับได้ จากการนำตัวอย่างผักจากตลาดสด อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบูรณ์จำนวน 50 ตัวอย่าง มาวิเคราะห์ปริมาณคาร์เบนดาซิม และไทอะเบนดาโซลตามวิธีที่ผ่านการทดสอบความใช้ได้แล้ว พบว่าไม่พบไทอะเบลดาโซลในตัวอย่างทั้งหมด แต่พบคาร์เบนดาซิมตรวจพบในตัวอย่างต้นหอม ในปริมาณที่ไม่เกินค่าปริมาณสารพิษตกค้างสูงสุด (MRL) ที่กำหนดโดยกระทรวงสาธารณสุข และพบสารดังกล่าวในผักสลัด และคะน้าในปริมาณที่เกินค่า MRL ซึ่งเป็นอันตรายต่อผู้บริโภค

การพัฒนาผลิตภัณฑ์ชาสมุนไพรที่มีฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระจากสังกรณีและตรีชวา เพื่อเป็นเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพ

2023-07-03T12:56:05+07:00

สังกรณี (Crossandra infundibuliformis) และตรีชวา (Justicia betonica) เป็นพืชสมุนไพรที่ถูกใช้มานานในประเทศไทย เนื่องจากมีสรรพคุณทางการแพทย์ที่หลากหลาย งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาผลิตภัณฑ์ชาสมุนไพรจากพืชทั้งสองชนิดเพื่อเป็นเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพ จากการวัดปริมาณน้ำอิสระ และปริมาณความชื้นของใบพืชสมุนไพรทั้งสองชนิดที่ผ่านการทำแห้ง พบว่าใบสังกรณีและตรีชวาแห้งมีปริมาณน้ำอิสระเท่ากับ 0.547±0.0040 และ 0.562±0.0021 ตามลำดับ และปริมาณความชื้นน้อยกว่าร้อยละ 6 การนำสารสกัดจากใบของพืชสมุนไพรทั้งสองชนิดมาวิเคราะห์ปริมาณฟีนอลิกและฟลาโวนอยด์ทั้งหมดที่สกัดได้ รวมถึงฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระด้วยวิธี 2,2-diphenyl-1-picrylhydrazyl (DPPH) assay, 2,2'-azino-bis (3-ethylbenzothiazoline-6-sulphonic acid) (ABTS) assay และ ferric ion reducing antioxidant power (FRAP) assay พบว่าสารสกัดจากใบสังกรณีมีปริมาณฟีนอลิกและฟลาโวนอยด์ทั้งหมดที่สกัดได้ และฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระมากกว่าสารสกัดจากใบตรีชวา ในการศึกษานี้ได้พัฒนาผลิตภัณฑ์ชาสมุนไพร 5 สูตร ซึ่งมีอัตราส่วน (ร้อยละ) ของใบเตย : ใบสังกรณี : ใบตรีชวาที่ต่างกัน คือ 20 : 80 : 0 (สูตร 1), 20 : 60 : 20 (สูตร 2), 20 : 40 : 40 (สูตร 3), 20 : 20 : 60 (สูตร 4) และ 20 : 0 : 80 (สูตร 5) และศึกษาการยอมรับทางประสาทสัมผัสของผลิตภัณฑ์ด้วยวิธี 9-point Hedonic scale จากนั้นศึกษาคุณค่าทางโภชนาการของผลิตภัณฑ์ที่ได้รับการยอมรับมากที่สุด จากการศึกษาพบว่าผลิตภัณฑ์ชาสมุนไพรสูตร 2 ได้รับการยอมรับจากผู้บริโภคมากที่สุดจากการประเมินลักษณะปรากฏ สี กลิ่น รสชาติ รสฝาด และความชอบโดยรวม ด้วยคะแนน 7.0±1.2, 7.1±1.2, 6.7±1.4, 6.4±1.3, 6.2±1.4 และ 6.7±1.1 ตามลำดับ จากการตรวจสอบคุณค่าทางโภชนาการของชาสมุนไพรสูตร 2 พบว่าให้พลังงาน โปรตีน คาร์โบไฮเดรต ใยอาหาร วิตามินเอ วิตามินบีสอง แคลเซียม และเหล็ก โดยไม่ให้ไขมัน คอเลสเตอรอล และโซเดียม ดังนั้นสมุนไพรสังกรณีและตรีชวามีศักยภาพที่จะพัฒนาเป็นผลิตภัณฑ์ชาสมุนไพรเพื่อสุขภาพได้

ตำรับครีมที่มีส่วนผสมของแบคเทอริโอเฟจเพื่อควบคุม Pseudomonas aeruginosa

2023-09-08T09:20:23+07:00

การบาดเจ็บจากแผลไฟไหม้เป็นปัญหาสำคัญทางสาธารณสุข หากมีการติดเชื้อแบคทีเรียดื้อยาบริเวณบาดแผลจะเป็นอุปสรรคในการรักษามากยิ่งขึ้น Pseudomonas aeruginosa เป็นแบคทีเรียก่อโรคฉวยโอกาสที่มักพบบริเวณแผลไฟไหม้ และเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้เสียชีวิต วิธีการรักษาแผลไฟไหม้ในปัจจุบันนิยมใช้ยาทาซิลเวอร์ซิงค์ซัลฟาไดอะซีนเพื่อยับยั้งจุลินทรีย์บนบาดแผล แต่ยาทาชนิดนี้มีผลข้างเคียงต่อผู้ป่วยแผลไฟไหม้บางราย การใช้แบคเทอริโอเฟจเพื่อรักษาการติดเชื้อจากแบคทีเรียเป็นทางเลือกเพื่อควบคุมแบคทีเรียดื้อยา แต่แบคเทอริโอเฟจยังมีข้อจำกัดในการรักษาแผลติดเชื้อบนผิวหนังเนื่องจากความไม่คงทนต่อสิ่งแวดล้อม การพัฒนาวิธีการเพื่อปกป้องอนุภาคของแบคเทอริโอเฟจจะเพิ่มโอกาสการรอดชีวิตของแบคเทอริโอเฟจได้ วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือเพื่อแยกและศึกษาคุณลักษณะของไลติกเฟจที่จำเพาะต่อ P. aeruginosa แล้วนำมาเป็นส่วนผสมของครีมสูตรพื้นฐานซีโทมาโครกอลเพื่อควบคุม การเจริญของ P. aeruginosa จากผลการทดลองสามารถแยกแบคเทอริโอเฟจได้ 1 ไอโซเลตจากน้ำที่ได้จากบ่อบำบัดน้ำเสียโรงพยาบาล โดยได้กำหนดรหัสแบคเทอริโอเฟจว่า SH2 เมื่อนำมาศึกษาความสามารถในการบุกรุกแบคทีเรียทดสอบ 18 สายพันธุ์ ด้วยวิธี spot test พบว่าแบคเทอริโอเฟจสามารถบุกรุกได้เฉพาะ P. aeruginosa เท่านั้น การศึกษาการทนต่ออุณหภูมิและกรดเบสของแบคเทอริโอเฟจ SH2 พบว่ามีความคงตัวที่อุณหภูมิ 40-60 องศาเซลเซียสและทนกรดเบสได้ในช่วง 6-8 เมื่อนำแบคเทอริโอเฟจ SH2 มาเป็นส่วนผสมของครีมสูตรพื้นฐานซีโทมาโครกอล โดยให้มีความเข้มข้นของแบคเทอริโอเฟจในครีมเท่ากับ 1.0x10⁷ PFU/gram พบว่าแบคเทอริโอเฟจสามารถทำลายเชื้อ P. aeruginosa บนจานเพาะเชื้อได้ แบคเทอริโอเฟจ SH2 มีอัตราการรอดชีวิตในครีมที่อุณหภูมิ 4 องศาเซลเซียสในภาชนะทึบแสงเท่ากับร้อยละ 79.6 ภายในระยะเวลา 35 วัน การศึกษานี้แสดงให้เห็นถึงศักยภาพของแบคเทอริโอเฟจในการนำไปใช้ประโยชน์ในผลิตภัณฑ์เวชสำอาง