Learning Needs Assessment for English Language of Medical Students and Residents in Srinagarind Hospital, Faculty of Medicine, Khon Kaen University
Abstract
Background and Objectives:Thailand has become a member ofASEAN economic community (AEC) since 2015, creating opportunities for Thai people in many aspects. English language, thus, becomes more importantfor the State members to communicate. Improvement of English language is considered by most organizations, including medical professions. This study aimed to examine learning needs for English language and opinions about individual English skills and learning preferences.
Methods:A descriptive study was conducted in 1,641 medical students and residents enrolling in Srinagarind hospital, Faculty of Medicine, Khon Kaen University, which was sampled by stratified random sampling to 183. A self-administered questionnaire was utilized. Data were analyzed for frequency, proportion, percentage, median, interquartile range, and 95% confidence interval.
Results:The overall response rate was 81.9% (150/183).The participants' need for English language was 77.8% (95% CI 70.1%, 84.0%), in which in the pre-clinical students, clinical students, and residents were 74.3%, 79.5%, and 83.8%, respectively. Listening, speaking, reading, writing and vocabulary skills were in average range in each group. Preferable teachers were being both native speakers and medical professions (53.4%). The most preferred media for self-learning English was online (50.7%), followed by applications (42.6%).
Conclusions: Three fourths of the pre-clinical medical students, and four fifth of the clinical medical students, and residents, need further learning in English language. The most preferred media for self-learning English was online, followed by applications.
การศึกษาความต้องการและความจำเป็นต่อการเรียนรู้ภาษาอังกฤษของนักศึกษาแพทย์และแพทย์ ในโรงพยาบาลศรีนครินทร์ คณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น
กิตติธัช สุวรรณโรจน์1,กานติ์ชนิต ซอสุขไพบูลย์1, ณัฐดนัย เกตุดาว1,ครองขวัญ สืบสุนทร1,อภิชาต ประถมบุตร1,อิสราภรณ์ เทพวงษา2*, ศิรินทิพย์ บุญจรัสภิญโญ2
1นักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 5 2ภาควิชาเวชศาสตร์ชุมชน คณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น
หลักการและวัตถุประสงค์:ปัจจุบันประเทศไทยเข้าสู่ประชาคมอาเซียน การพัฒนาภาษาอังกฤษจึงมีความสำคัญต่อทุกภาคส่วน รวมไปถึงบุคลากรทางการแพทย์ คณะผู้วิจัยจึงต้องการศึกษาสัดส่วนของนักศึกษาแพทย์ (นศ.พ.) แพทย์ใช้ทุน (พชท.) และแพทย์ประจำบ้าน (พจบ.) ที่มีความต้องการและความจำเป็นในการเรียนภาษาอังกฤษ และความคิดเห็นต่อทักษะภาษาอังกฤษและรูปแบบการเรียนที่ต้องการ
วิธีการศึกษา:เป็นการศึกษาเชิงพรรณนาใน นศ.พ. พชท. และ พจบ.โรงพยาบาลศรีนครินทร์ จำนวน1,641 ราย ได้ขนาดตัวอย่าง 183ราย สุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิ โดยใช้แบบสอบถามชนิดตอบเอง วิเคราะห์ข้อมูลหาความถี่ สัดส่วน ร้อยละค่ามัธยฐานและค่าพิสัยควอไทล์และช่วงเชื่อมั่นร้อยละ 95
ผลการศึกษา:อัตราการตอบกลับโดยรวม ร้อยละ 81.9 (150/183) พบว่าในกลุ่มตัวอย่างมีสัดส่วนผู้ที่มีความต้องการเรียนภาษาอังกฤษ ร้อยละ 77.8 (95% CI 70.1%, 84.0%) ใน นศ.พ. ชั้นปรีคลินิก ร้อยละ 74.3 นศ.พ. ชั้นคลินิก ร้อยละ 79.5 พชท. และ พจบ. ร้อยละ 83.8ทักษะภาษาอังกฤษด้านการฟัง พูด อ่าน เขียน และคำศัพท์ ทั้ง 3 กลุ่ม อยู่ในระดับพอใช้ รวมทั้งมีความต้องการผู้สอนที่มีความรู้ทางการแพทย์และเป็นเจ้าของภาษา ร้อยละ 53.4 สื่อการเรียนที่ต้องการ คือ สื่อออนไลน์และแอพพลิเคชั่น ร้อยละ 50.7 และ 42.6 ตามลำดับ
สรุป: 3 ใน 4 ของกลุ่มนศ.พ.ชั้นปรีคลินิก และ 4 ใน 5 ของกลุ่มนศ.พ.ชั้นคลินิก และกลุ่มพชท. พจบ. มีความต้องการและความจำเป็นในการเรียนภาษาอังกฤษ และต้องการผู้สอนที่มีความรู้ทางการแพทย์และเป็นเจ้าของภาษา สื่อการเรียนที่ต้องการคือ สื่อออนไลน์และแอพพลิเคชั่น
