Usefulness of Additional Electrodiagnostic Techniques for Median Neuropathy at the Wrist (Carpal Tunnel Syndrome) in Patients with Diabetic Polyneuropathy
Keywords:
เบาหวาน, ภาวะเส้นประสาทส่วนปลายผิดปกติ, ภาวะเส้นประสาทมีเดียนถูกกดทับบริเวณข้อมือ, การตรวจไฟฟ้าวินิจฉัย, diabetic polyneuropathy, carpal tunnelsyndrome, electrodiagnostic study, distoproximal latencyratio, wrist-palm median sensory conduction velocity, 2ndlumbrical-interosseous median-ulnaAbstract
บทคัดย่อ
ภาวะเส้นประสาทส่วนปลายผิดปกติในผู้ป่วยเบาหวาน (diabetic polyneuropathy; DPN) เป็นภาวะแทรกซ้อนที่พบได้บ่อยในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 1 และ 2 ซึ่งเกิดขึ้นได้ถึงร้อยละ 50 ของผู้ป่วยเบาหวานทั้งหมด พยาธิสภาพของภาวะ DPN สามารถพบเป็น segmental demyelination หรือ axonal degeneration ทั้ง large และ small neural fibers ได้ โดยเฉพาะในผู้ป่วยเบาหวานที่ควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดได้ไม่ดี ภาวะเส้นประสาทมีเดียนถูกกดทับบริเวณข้อมือหรือกลุ่มอาการ carpal tunnel syndrome (CTS) ซึ่งพบได้บ่อยในผู้ป่วยเบาหวานที่มีภาวะ DPN กลุ่มอาการ CTS และภาวะ DPN สามารถพบร่วมกันและยากแก่การวินิจฉัยแยกโรคด้วยการตรวจไฟฟ้าวินิจฉัย (electrodiagnostic; EDX study) ในปัจจุบันยังไม่มีการตั้งเกณฑ์ EDX ในการวินิจฉัยกลุ่มอาการ CTS ในผู้ป่วยเบาหวานที่มีภาวะ DPN บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสืบค้นและทบทวนวิธีการตรวจไฟฟ้าวินิจฉัยเพิ่มเติมในการวินิจฉัยกลุ่มอาการ CTS ในผู้ป่วยกลุ่มนี้ เช่น distoproximal latency ratio (DPLR), wrist-palm median sensory conduction velocity (W-P SCV), 2nd lumbrical-interosseous median-ulnar distal latency difference (2nd LIMULD) และ median-radial distal sensory latency difference (M-RSLD) โดยสรุปแล้ว การตรวจไฟฟ้าวินิจฉัยเพิ่มเติมสำหรับ motor nerve conduction study (NCS) ควรใช้เทคนิค 1) 2nd LIMULD ส่วน sensory NCS ควรใช้เทคนิค 2) DPLR หรือ 3) W–P SCV ร่วมกับการตรวจ sensory NCS อื่น ๆ เช่น median-radial distal sensory latency difference (M-RSLD) และ median-ulnar distal sensory latency difference (M-USLD) ประกอบในการตรวจไฟฟ้าวินิจฉัยด้วยวิธีมาตรฐานจะทำให้การวินิจฉัยกลุ่มอาการ CTS ในผู้ป่วยเบาหวานที่มีภาวะ DPN มีความแม่นยำมากยิ่งขึ้น
คำสำคัญ : เบาหวาน, ภาวะเส้นประสาทส่วนปลายผิดปกติ, ภาวะเส้นประสาทมีเดียนถูกกดทับบริเวณข้อมือ, การตรวจไฟฟ้าวินิจฉัย, distoproximal latency ratio, wrist-palm median sensory conduction velocity, 2nd lumbrical-interosseous median-ulnar distal latency difference, median-radial distal sensory latency difference
Abstract
Diabetic polyneuropathy (DPN) is a most commoncomplication of both type 1 and type 2 diabetes mellitus(DM) which affects up to 50% of the patients. Pathologicalfeatures in DPN have shown segmental demyelinationor axonal degeneration which involving in both large andsmall neural fibers in poorly controlled diabetic patients.The carpal tunnel syndrome (CTS) has been reported tobe more frequent in diabetic patients with DPN. The CTSand DPN often coexist and can be difficult to distinguishby electrodiagnostic (EDX) study. EDX criteria of CTS indiabetic patients with DPN have not been established.The objective of this article are finding out and reviewthe literatures, which studied the additional EDX studiessuch as distoproximal latency ratio (DPLR), wrist-palmmedian sensory conduction velocity (W-P SCV),2nd lumbrical-interosseous median-ulnar distal latencydifference (2nd LIMULD), and median-radial distal sensorylatency difference (M-RSLD). Conclusion, the additionalEDX techniques are recommended: 1) 2nd LIMULD formotor nerve conduction study (NCS). And 2) DPLR or3) W–P SCV with comparative tests (such as M-RSLD andM-USLD) for sensory NCS in combination with standard NCS techniques should result in more accurate diagnosisof CTS in DPN patients.
Keywords : diabetic polyneuropathy, carpal tunnelsyndrome, electrodiagnostic study, distoproximal latencyratio, wrist-palm median sensory conduction velocity,2nd lumbrical-interosseous median-ulnar distal latencydifference, median-radial distal sensory latencydifference
