ประสิทธิภาพของระบบสัญญาณเตือนก่อนเข้าสู่ภาวะวิกฤตในผู้ป่วยเด็ก (Pediatric Early Warning System-PEWS) โรงพยาบาลศีขรภูมิ

บทคัดย่อ

หลักการและวัตถุประสงค์:  ผู้ป่วยเด็กมีโอกาสเกิดภาวะวิกฤตขึ้นแบบไม่ได้มีการวางแผนไว้ก่อน การที่สามารถระบุตัวผู้ป่วยเด็กที่มีความเสี่ยงภาวะวิกฤตได้ตั้งแต่แรกรับจะช่วยให้ผู้ป่วยได้รับการดูแลอย่างเหมาะสมและทันท่วงที การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของระบบสัญญาณเตือนก่อนเข้าสู่ภาวะวิกฤตในผู้ป่วยเด็ก (pediatric early warning system-PEWS) โรงพยาบาลศีขรภูมิ

วิธีการศึกษา: การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาย้อนหลัง อาสาสมัคร คือ ผู้ป่วยที่มีอายุตั้งแต่ 1 เดือนถึง อายุ 15 ปี ที่ได้รับการประเมินด้วย pediatric early warning system score (PEWS score)  ระหว่างเดือนมกราคมถึงธันวาคม พ.ศ. 2564 เครื่องมือวิจัยใช้แบบบันทึกสัญญาณเตือนก่อนเข้าสู่ภาวะวิกฤตในผู้ป่วยเด็ก ซึ่งมีค่าดัชนีความตรงเชิงเนื้อหาเท่ากับ 1.00  ทดสอบความสามารถในการทำนายด้วยค่าความไว (sensitivity) ความจำเพาะ (specificity) และพื้นที่ใต้ ROC Curve

ผลการศึกษา: ผลการวิจัยพบว่ากลุ่มตัวอย่าง 123 ราย  อายุเฉลี่ย 4.4 ปี (SD = 4.24) ซึ่งผู้ป่วยที่มีค่า PEWS score ตั้งแต่ 2 คะแนนขึ้นไป สามารถทำนายการนอนในโรงพยาบาลโดยมีค่าความไว ร้อยละ 73.17 ความจำเพาะ ร้อยละ 46.34 พื้นที่ใต้ ROC Curve มีค่าร้อยละ 66.11  (95%CI 0.5609-0.7611)  สามารถทำนายการย้ายเข้าหอผู้ป่วยเด็กวิกฤต มีค่าความไว ร้อยละ 95.56 ความจำเพาะ ร้อยละ 50.00  พื้นที่ใต้ ROC Curve มีค่าร้อยละ 85.36   (95%CI 0.7846-0.9224) และสามารถทำนายการส่งต่อผู้ป่วยภาวะวิกฤต มีค่าความไว ร้อยละ 80.77 ความจำเพาะ ร้อยละ 37.11  พื้นที่ใต้ ROC Curve มีค่าร้อยละ 64.85 (95%CI 0.5315-0.7654)

สรุป: ระบบสัญญาณเตือนนี้สามารถทำนายการย้ายผู้ป่วยเข้าหอผู้ป่วยเด็กวิกฤตได้ดี และช่วยดักจับอาการก่อนเกิดอาการทรุดรุนแรง ทำให้ผู้ป่วยได้รับการดูแลอย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผล