ผลของโปรแกรมการจัดการมูลฝอยติดเชื้อต่อพฤติกรรมและปริมาณมูลฝอยติดเชื้อของบุคลากรสาธารณสุขในโรงพยาบาล ในจังหวัดร้อยเอ็ด
คำสำคัญ:
การจัดการมูลฝอยติดเชื้อ, พฤติกรรม, ปริมาณมูลฝอยติดเชื้อบทคัดย่อ
หลักการและวัตถุประสงค์ : มูลฝอยติดเชื้อเป็นมูลฝอยที่มีเชื้อโรคปะปนอยู่ในปริมาณมาก ซึ่งถ้ามีการสัมผัสหรือใกล้ชิดกับมูลฝอยนั้นแล้วสามารถทำให้เกิดโรคได้ การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบพฤติกรรมการจัดการและปริมาณมูลฝอยติดเชื้อในโรงพยาบาลในจังหวัดร้อยเอ็ด ก่อนและหลังได้รับโปรแกรมการจัดการมูลฝอยติดเชื้อ
วิธีการศึกษา: เป็น Quasi-experimental research ชนิดศึกษา one group pretest -posttest design กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ที่รับผิดชอบหรือผู้เกี่ยวข้องกับการจัดการมูลฝอยติดเชื้อในโรงพยาบาลในจังหวัดร้อยเอ็ด จำนวน 20 แห่ง ที่มีคุณสมบัติตามเกณฑ์คัดเข้า จำนวน 47 ราย ซึ่งได้มาจากการสุ่มแบบ simple random sampling เครื่องมือที่ใช้ในการทดลองเป็นโปรแกรมการจัดการมูลฝอยติดเชื้อ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามประกอบด้วยตัวแปรเพศ อายุ ระดับการศึกษา สถานภาพสมรส รายได้ และประสบการณ์ทำงานเกี่ยวกับการจัดการมูลฝอยติดเชื้อและพฤติกรรม การจัดการมูลฝอย ที่มีค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค (Cronbach's alpha coefficient) เท่ากับ 0.75 และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน paired t-test และ percentage difference กำหนดนัยสำคัญทางสถิติ 95% confidence interval
ผลการศึกษา: พบว่า กลุ่มตัวอย่างมีคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการจัดการมูลฝอยติดเชื้อโดยรวมเพิ่มขึ้น (p<.001) โดยมีคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการจัดการมูลฝอยติดเชื้อเพิ่มขึ้น 0.81 คะแนน (95%CI: 0.69, 0.92) และโรงพยาบาลในจังหวัดร้อยเอ็ดมีการจัดการมูลฝอยติดเชื้อได้ จำนวน 462,634 กิโลกรัม หรือ 46.26 ตันต่อปี แสดงว่ามีปริมาณมูลฝอยติดเชื้อเพิ่มขึ้นร้อยละ 31.41
สรุป: โปรแกรมการจัดการมูลฝอยติดเชื้อที่พัฒนาขึ้นครั้งนี้ส่งผลให้กลุ่มเป้าหมายมีคะแนนพฤติกรรม การจัดการมูลฝอยติดเชื้อขึ้นและสามารถจัดเก็บมูลฝอยติดเชื้อมีปริมาณเพิ่มขึ้น
References
Department of Health. Handbook of the Public Health Act B.E. 235 1992 and its amendments. December 2018. Bangkok: Agricultural Cooperative Assembly of Thailand Limited; 2018.
Roi-Et Provincial Public Health Office. Infectious waste management in hospitals, Roi-Et.
environmental and occupational health group; 2021.
WHO. 2014. safe management of wastes from health-care activities. available from :
http://www.who/his/sds/2010.8, [cited May 21,2020].
WHO. 2016. interim infection prevention and control guidance for care of patients with
suspected or confirmed filovirus hemorrhagic fever in health-care setting
available from : http://www.who/his/sds/2014.4, [cited October 10,2020]
Unite Kingdom. The management of waste from health, social and personal care RCN
Guidance; 2016.
Bureau of environmental health, department of health. academic document on
infectious waste management for staff of the department of health. Nonthaburi.
bureau of environmental health, Department of Health; 2018.
Chansupasen W. The effect of cleaners safety training program on knowledge
and practices regarding infectious waste management among cleaning personnel in
phayao hospital. J Nurs Health Res 2017;18(1):113-22.
Cohen J. Statistical power analysis for the behavioral sciences (2nd ed.). hillside,
NJ: Lawrence erlbaum associates; 1988.
Chaisri Y, Kittitornkool Y, Suksaroj T. the development of infectious waste
management system in huasai hospital, Nakhon Si Thammarat province.
huasai hospital, Nakhon Si Thammarat province; 2014.
Sridaromon P. situation study of infectious waste management in private hospitals.
bureau of environmental health, Department of Health; 2017.
Saiwongpia K. infectious waste management model, Lampang province.
Thammasat university. Theses; 2016.
Intiya N, Laowansiri. S. comparison of composition and generation rate of infectious
waste in medium size hospital and large size Hospital: a case study on
Nakhonphanom province. The Public Health Journal of Burapha University
;16(1):14-27.
Bandura A. Organizational application of social cognitive theory. Australian.
Journal of Management 1988;13(2):275-302.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 ศรีนครินทร์เวชสาร

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.