ความชุกและปัจจัยที่อาจก่อให้เกิดความเครียดของพยาบาลวิชาชีพในโรงพยาบาลจิตเวชแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

บทคัดย่อ

หลักการและวัตถุประสงค์ : พยาบาลวิชาชีพในโรงพยาบาลจิตเวชมีแนวโน้มสูงที่จะประสบกับความเครียดจากการปฏิบัติงาน ซึ่งเห็นได้จากลักษณะและภาระงาน รวมถึงจำนวนของผู้ป่วยที่เพิ่มสูงขึ้นทุกๆปี ดังนั้นกลุ่มผู้วิจัยจึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความชุกของพยาบาลวิชาชีพที่มีความเครียดในโรงพยาบาลจิตเวชแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและปัจจัยที่อาจจะสัมพันธ์กับความเครียดนั้น

วิธีการศึกษา: การศึกษาเชิงพรรณนา โดยทำการศึกษาในประชากรพยาบาลฯทั้งหมดจำนวน 117 ราย เก็บข้อมูลด้วยแบบประเมินความเครียดสวนปรุงSPST-20 และแบบสอบถามชนิดตอบเองที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น วิเคราะห์ข้อมูลโดย SPSS Version 17.0 ด้วยสถิติเชิงพรรณนา และสถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ Pearson’s Chi-square, Odds ratio และ ช่วงเชื่อมั่นร้อยละ 95

ผลการศึกษา: อัตราการตอบกลับ ร้อยละ 66.7 (78/117) กลุ่มตัวอย่างมีความเครียดร้อยละ 61.5 ช่วงเชื่อมั่นร้อยละ 95 (49.80, 72.13) ความเครียดระดับสูงมีสัดส่วนมากที่สุดคิดเป็น ร้อยละ 60.5ปัจจัยที่อาจสัมพันธ์กับความเครียดซึ่งประกอบด้วย ปัจจัยจำเพาะของพยาบาลฯด้านลักษณะงานด้านโครงสร้างและการบริหารจัดการ ด้านบรรยากาศและสภาพการทำงาน และ ด้านสัมพันธภาพส่วนบุคคล ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ เห็นได้จากค่าp-value 0.477 , 0.381 , 0.590 , 0.417 และ 0.947 ตามลำดับ

สรุป: ร้อยละ 61.5 ของพยาบาลวิชาชีพฯมีความเครียด โดยยังไม่พบปัจจัยที่อาจสัมพันธ์กับความเครียดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ