สัดส่วนของผู้ป่วยที่ได้รับทักษะการสื่อสารจากบุคลากรทางการแพทย์ ณ ห้องตรวจเวชปฏิบัติทั่วไป ของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ในจังหวัดขอนแก่น

บทคัดย่อ

หลักการและวัตถุประสงค์: การสื่อสารที่ดีของบุคลากรทางการแพทย์เพิ่มคุณภาพของการรักษาและลดการฟ้องร้องได้ ดังนั้นการศึกษานี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) สัดส่วนของผู้ป่วยที่ได้รับการใช้ทักษะการสื่อสารด้านต่างๆ จากบุคลากรทางการแพทย์ 2) ความสัมพันธ์ระหว่างการใช้ทักษะการสื่อสารด้านต่างๆ กับความพึงพอใจของผู้ป่วย

วิธีการศึกษา: เป็นการศึกษาเชิงพรรณนา โดยมีกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้ป่วยที่มารับบริการ ณ ห้องตรวจเวชปฏิบัติทั่วไป โรงพยาบาลศรีนครินทร์ จังหวัดขอนแก่น จำนวน 150 ราย จากการสุ่มตัวอย่างโดยใช้กรอบเวลา เครื่องมือ ได้แก่ แบบสอบถามชนิดตอบเอง วิเคราะห์โดยใช้ SPSS Version 19 และนำเสนอข้อมูลโดย ร้อยละ Pearson’s chi-square, Fisher’s exact test, odds ratio, 95% CI

ผลการศึกษา: อัตราการตอบกลับร้อยละ 97.33 (146/150) ทักษะการสื่อสารที่ผู้ป่วยได้รับที่มีสัดส่วนมากที่สุด 2 อันดับแรก คือ การสื่อสารด้วยคำศัพท์ที่ผู้ป่วยเข้าใจ ร้อยละ 97.04 (95% CI: 92.12, 99.05) และการเปิดโอกาสให้ผู้ป่วยซักถามสิ่งที่สงสัย ร้อยละ 95.56 (95% CI: 90.16, 98.18) ทักษะการสื่อสารที่ได้รับน้อยที่สุด คือ การแนะนำตัวของแพทย์ ร้อยละ 29.63 (95% CI: 22.24, 38.2) ทักษะการสื่อสารที่มีความสัมพันธ์กับความพึงพอใจของผู้ป่วยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ คือ การบอกผลวินิจฉัยโรคเบื้องต้น (OR = 6.07, 95% CI: 1.64, 22.54) และการแนะนำตัวของแพทย์ (OR = 4.67, 95% CI: 1.01, 21.51)

สรุป: ร้อยละ 97 ของผู้ป่วย ได้รับการสื่อสารด้วยคำศัพท์ที่ผู้ป่วยเข้าใจ และ ร้อยละ 30 ได้รับการแนะนำตัวของแพทย์นอกจากนี้ การบอกผลวินิจฉัยโรคเบื้องต้น และการแนะนำตัวของแพทย์สัมพันธ์กับความพึงพอใจของผู้ป่วย