ปัจจัยคัดสรรที่มีอิทธิพลต่อการบริหารความเสี่ยงด้านความรุนแรงในสถานที่ปฏิบัติงานของพยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลศูนย์ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
คำสำคัญ:
ปัจจัยคัดสรร; การบริหารความเสี่ยงด้านความรุนแรง; พยาบาลวิชาชีพโรงพยาบาลศูนย์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือบทคัดย่อ
หลักการและวัตถุประสงค์: ปัจจุบันความเสี่ยงด้านความรุนแรงที่เกิดกับพยาบาลในสถานที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลมีแนวโน้มมากขึ้นจากผู้รับบริการโดยวาจาและการกระทำ เมื่อเกิดขึ้นย่อมส่งผลกระทบต่อพยาบาล ทั้งด้านร่างกายและจิตใจ และมีผลเสียต่อองค์กรและวิชาชีพ การบริหารความเสี่ยงด้านความรุนแรงในโรงพยาบาลที่เหมาะสม ย่อมทำให้ผู้รับบริการและพยาบาลได้รับความปลอดภัย การวิจัยศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับการบริหารความเสี่ยงด้านความรุนแรงและปัจจัยที่ร่วมกันทำนายการบริหารความเสี่ยงด้านความรุนแรงในสถานที่ปฏิบัติงานของพยาบาลวิชาชีพ
วิธีการศึกษา: เป็นการศึกษาเชิงพรรณนา ในพยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงาน ในโรงพยาบาลศูนย์ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จำนวน 241 ราย เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามประกอบด้วย 1) ปัจจัยส่วนบุคคล 2) ปัจจัยด้านองค์กรต่อการบริหารความเสี่ยง และ 3) การบริหารความเสี่ยงด้านความรุนแรงในสถานที่ปฏิบัติงาน ทดสอบความเชื่อมั่นของเครื่องมือวิจัย ปัจจัยด้านองค์กรและการบริหารความเสี่ยงด้านความรุนแรง โดยคำนวณครอนบาคแอลฟ่าได้ 0.92 และ0.94 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน
ผลการศึกษา: พบว่าโดยรวมการบริหารความเสี่ยงด้านความรุนแรงในสถานที่ปฏิบัติงานอยู่ในระดับมาก (3.81 ± 0.78) ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ p ≤ 0.01 คือปัจจัยส่วนบุคคล (ระยะเวลาในการให้บริการ การฝึกอบรม และทัศนคติ) (r=-.153,.632, และ.483 ตามลำดับ) ปัจจัยองค์กรด้านวัฒนธรรมความปลอดภัย และด้านการบริหารแบบมีส่วนร่วม (r=.632 และ.533) ปัจจัยคัดสรรที่ร่วมกันพยากรณ์การบริหารความเสี่ยงด้านความรุนแรงในสถานที่ปฏิบัติงานคือ ปัจจัยส่วนบุคคลด้านทัศนคติ ปัจจัยองค์กรด้านวัฒนธรรมความปลอดภัย (การมอบหมายงานและการช่วยเหลือเกื้อกูล) ปัจจัยองค์กรด้านการบริหารแบบมีส่วนร่วม ปัจจัยดังกล่าวสามารถร่วมกันพยากรณ์ได้ร้อยละ 47
สรุป: ปัจจัยที่มีอิทธิพลและพยากรณ์การบริหารความเสี่ยงด้านความรุนแรงในสถานที่ปฏิบัติงานคือ ปัจจัยส่วนบุคคลด้านทัศนคติ ปัจจัยองค์กรด้านวัฒนธรรมความปลอดภัย (การมอบหมายงานและการช่วยเหลือเกื้อกูล) และปัจจัยองค์กรด้านการบริหารแบบมีส่วนร่วม
เอกสารอ้างอิง
2. สุพรรณี พุ่มแฟง, บุญใจ ศรีสถิตนรากูร. ปัจจัยที่ทำให้เกิดความเครียดในงานของพยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลตติยภูมิ.วารสารเกื้อการุณย์ 2558; 22: 140–53.
3. Talas MS, Kocaöz S, Akgüç S. A survey of violence against staff working in the emergency department in ankara, Turkey. Asian Nurs Res (Korean Soc Nurs Sci) 2011; 5: 197–203.
4. Speroni KG, Fitch T, Dawson E, Dugan L, Atherton M. Incidence and cost of nurse workplace violence perpetrated by hospital patients or patient visitors. J EmergNurs 2014; 40: 218–28; quiz 295.
5. Morphet J, Griffiths D, Plummer V, Innes K, Fairhall R, Beattie J. At the crossroads of violence and aggression in the emergency department: perspectives of Australian emergency nurses. Aust Health Rev 2014; 38: 194–201.
6. ศิมาลักษณ์ ดิถีสวัสดิ์เวทย์.ความรุนแรงจากการทำงานที่มีต่อพยาบาล: อัตราและผลกระทบต่อความตั้งใจออกจากวิชาชีพพยาบาล. กรุงเทพมหานคร : ฐานข้อมูลโครงสร้างพื้นฐานภาครัฐด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี กระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี; 2552.
7. Phillips JP. Workplace Violence against Health Care Workers in the United States. New England journal of medicine 2016; 374: 1661–9.
8. วันเพ็ญ ไสไหม, สุดาพรรณ ธัญจิรา, ณวีร์ชยา ประเสริฐสุขจินดา. ความรุนแรงในสถานที่ทำงานและการจัดการของบุคลากรทางการพยาบาล หน่วยงานอุบัติเหตุและฉุกเฉิน. รามาธิบดีพยาบาลสาร 2553; 16: 121–35.
9. Gabrovec B, Eržen I. Prevalence of violence towards nursing staff in Slovenian nursing homes. Slovenian J Public Health 2016; 55: 212–7.
10. Boafo IM, Hancock P. Workplace violence against nurses: a cross-sectional descriptive study of Ghanaian nurses. Sage Open [serial online] 2014 Mar 24 [cited 2016 Mar 1]; [9 screens]. Available from:https://bit.ly/2LnJNBa
11. Wilson J, Tingle J, editors. Clinical risk modification: a route to clinical governance? Oxford: Butterworth-Heinemann, 1999.
12. ประไพรัตน์ ไวทยกุล, ลัดดา กิจนพศรี, ธนวรรธน์ ยอดบุรี, จักรฤษณ์ สนอ่อง, ปราการ นทีประสิทธิพร, อิทธิชัย อ่อนน้อม และคณะ.ปัจจัยส่วนบุคคลและทัศนคติของบุคลากรที่เป็นคณะกรรมการบริหารความเสี่ยงของคณะหน่วยงานที่มีต่อกระบวนการจัดทำบริหารความเสี่ยงของมหาวิทยาลัยนเรศวร. วารสารวิชาการ ปขมท 2556; 2: 33– 40.
13. พวงผกา ไทยดำรงค์, ทวนทอง เชาวกีรติพงศ์ , ชูชีพ พุทธประเสริฐ.อุบัติการณ์สาเหตุของความเสี่ยงและปัจจัยที่เกี่ยวกับการบริหารความเสี่ยงในโรงพยาบาลศูนย์และโรงพยาบาลทั่วไป.พุทธชินราชเวชสาร2556; 30: 329-39.
14. เพ็ญนภา เส้งซ้าย. โมเดลเชิงสาเหตุการบริหารความเสี่ยงของโรงพยาบาลสงขลานครินทร์วารสารเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจมหาวิทยาลัยทักษิณ 2553; 5: 39-49.
15. เชาวรัตน์ ศรีวสุธา. ปัจจัยที่มีผลต่อการบริหารความเสี่ยงด้านคลินิกของพยาบาลวิชาชีพใน โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ในจังหวัดนนทบุรี. วารสารโรงพยาบาลเจริญกรุงประชารักษ์ 2558; 11: 31-45.
16. พจนา รุ่งรัตน์. ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ความรู้และทัศนคติเรื่องการบริหารความเสี่ยงกับการปฏิบัติตามกระบวนการบริหารความเสี่ยงของบุคลากรทางการพยาบาล โรงพยาบาลบ้านค่าย จังหวัดระยอง. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี 2557; 25: 73–84.
17. วริศรา ดิษบรรจง, วีระพร ศุทธากรณ์, ธานี แก้วธรรมานุกูล. สิ่งแวดล้อมในการทำงานและความรุนแรงในสถานที่ทำงานของบุคลากรทางการพยาบาล. วารสารพยาบาลทหารบก 2552; 10: 32–42.
18. Polit, DF, Beck, CT. Nursing research: Principles and methods. Lippincott Williams & Wilkins, 2004.
19. บุญใจศรีสถิตนรากูร.ระเบียบวิธีวิจัยทางพยาบาลศาสตร์.พิมพ์ครั้งที่ 5.กรุงเทพมหานคร:ยูแอนด์ไออินเตอร์มีเดีย. 2553 .
20. จันทนา มะโนวัฒนา . ความรุนแรงในสถานที่ทำงานในโรงพยาบาลของรัฐ จังหวัดราชบุรี.
กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยมหิดล; 2552.
21. ทรียาพรรณ สุภามณี, วิภาดาคุณาวิกติกุล, ผ่องศรีเกียรติเลิศนภา. การปฏิบัติงานเกินเวลาของพยาบาลและ ผลลัพธ์ด้านพยาบาลในโรงพยาบาลชุมชน.พยาบาลสาร 2557; 41: 48-58.
22. สภาการพยาบาล. ประกาศสภาการพยาบาลเรื่องมาตรฐานบริการการพยาบาลและการผดุง-ครรภ์ระดับทุติยภูมิ.นนทบุรี : สภาการพยาบาล. 2557.
