ผลการออกกำลังกายแบบประสานสัมพันธ์ (ตา-มือ) ประกอบเพลงสมัยนิยมต่อการทรงตัวของผู้สูงอายุ
คำสำคัญ:
ผู้สูงอายุ; การออกกำลังกายแบบประสานสัมพันธ์ (ตา-มือ); การทรงตัว, Elderly; Eye-hand Co-ordination Exercise; Fitness Balanceบทคัดย่อ
หลักการและวัตถุประสงค์: ผู้สูงอายุเป็นวัยที่มีการเสื่อมถอยของสมรรถภาพทางกลไกของร่างกาย โดยเฉพาะด้านการทรงตัว ซึ่งเป็นปัจจัยเสี่ยงอย่างหนึ่งของการหกล้มในผู้สูงอายุ การออกกำลังกาย จะมีส่วนช่วยป้องกันการหกล้มได้ โดยจะต้องออกกำลังกายอย่างต่อเนื่อง มีระยะเวลาในการออกกำลังกายเหมาะสม ผู้วิจัยได้สร้างโปรแกรมการออกกำลังกาย ที่ปลอดภัย ทำได้ทุกพื้นที่ ประหยัดและมีความสนุกสนานเพลิดเพลิน วัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการทรงตัวของผู้สูงอายุระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม
วิธีการศึกษา: เป็นการศึกษากึ่งทดลองทำการศึกษาในกลุ่มผู้สูงอายุสุขภาพดี อายุ 60-69 ปี จำนวน 60 ราย แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 30 ราย และกลุ่มควบคุม 30 ราย กลุ่มทดลองได้รับการฝึกโปรแกรมการออกกำลังกายแบบประสานสัมพันธ์ (ตา-มือ) ประกอบเพลงสมัยนิยมระยะ 12 สัปดาห์ กลุ่มควบคุมให้ใช้ชีวิตตามปกติ ทั้งสองกลุ่มมีการทดสอบความสามารถการทรงตัวลุกเดิน 8 ฟุต (8-Foot Up-and-Go Test)โดยทดสอบ ก่อนการฝึก หลังการฝึก 6 สัปดาห์ และหลังการฝึก 12 สัปดาห์ ใช้สถิติ Two-way Repeated Measures ANOVA
ผลการศึกษา: พบว่าความสามารถการทรงตัวลุกเดิน 8 ฟุต กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมมีคะแนนเฉลี่ยแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (F = 13.95, p < 0.05) มีคะแนนเฉลี่ยทั้งก่อนการฝึก หลังการฝึก 6 สัปดาห์ และ 12 สัปดาห์ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 (F = 33.95, p < 0.05) โดยกลุ่มทดลองมีพัฒนาการด้านการทรงตัวดีกว่ากลุ่มควบคุมตัวแปรเรื่องเวลาและตัวแปรเรื่องกลุ่มมีปฏิสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (F = 19.18, p < 0.05)
สรุป: การฝึกโดยใช้โปรแกรมการออกกำลังกายแบบประสานสัมพันธ์ (ตา-มือ) ประกอบเพลงสมัยนิยมระยะ 12 สัปดาห์ สามารถเพิ่มความสามารถในการทรงตัวแบบมีการเคลื่อนไหวและอยู่กับที่ได้เป็นอย่างดี
เอกสารอ้างอิง
2. รายงานการสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย พ.ศ. 2557. สำนักงานสถิติจังหวัดขอนแก่น[เข้าถึงเมื่อ18 มกราคม 2562]; เข้าถึงได้จาก: URL:http://service.nso.go.th/nso/nsopublish/themes/files/elderly work Full Report57-1.pdf
3. สมลักษณ์ เพียรมานะกิจ,พัชรินทร์ พุทธรักษา,สุพิน สาริกา, วิไล คุปต์นิรัติศัยกุล. ความสามารถในการทรงตัวของผู้สูงอายุในชุมชนอำเภออัมพวา. วารสารกายภาพบำบัด 2560; 39: 52-62.
4. ดาราวรรณ รองเมือง. อุบัติการณ์ของการหกล้มและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการหกล้มในผู้สูงอายุที่อาศัยในชุมชน จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี 2559; 27: 123-38.
5. ญาดานุช บุญญรัตน์, กิตตินนท์ จรูญศรีสวสัดิ.การเปรียบเทียบผลระหว่างโปรแกรมการออกกำลังกายแบบพิลาทิสและการออกกำลังกายแบบฝึกการทรงตัวที่เกี่ยวข้องกับความมั่นใจในการทรงตัวของผู้สูงอายุในชุมชน. ศรีนครินทร์เวชสาร 2559; 31: 384-91.
6. ศิริมา เขมะเพชร. การออกกำลังกายเพื่อสุขภาพในผู้สูงอายุ. วารสารพยาบาลตำรวจ 2559; 8: 201-11.
7. Taylor-Piliae RE, Newell KA, Cherin R, Lee MJ, King AC, Haskell WL. Effects of Tai Chi and Western Exercise on Physical and Cognitive Functioning in Healthy Community-Dwelling Older Adults. J Aging Phys Act 2010; 18: 261–79.
8. Garber CE, Blissmer B, Deschenes MR, Franklin BA, Lamonte MJ, Lee IM, et al. Quantity and Quality of Exercise for Developing and Maintaining Cardiorespiratory, Musculoskeletal, and Neuromotor Fitness in Apparently Healthy Adults: Guidance for Prescribing Exercise. Med Sci Sports Exerc 2011; 43: 1334-59.
9. รัญชนา หน่อคำ, ศิริรัตน์ ปานอุทัย, ทศพล คำผลศิริ. ผลของการออกกำลังกายแบบก้าวตามตารางต่อการทรงตัวในผู้สูงอายุ. พยาบาลสาร 2559; 43: 58-68.
10. Lord S, Castell S. Effect of exercise on balance, strength and reaction time in older people. Aust J Physiother 1994; 40: 83-8.
11. เอกรัตน์ อ่อนน้อม, นฤพนธ์ วงศ์จตุรภัทร. ผลของดนตรีคัดสรรที่มีต่อความสามารถในการออกกำลังกาย. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬา 2557; 14: 151-61.
12. English T, Mavros Y, Jay O. Listening to motivational music mitigates heat-related reductions in exercise performance. Physiol Behav 2019; 208: 112567.
