การเปรียบเทียบผลลัพธ์ย้อนหลังในการรักษากระดูกหน้าเเข้งส่วนต้นหักเข้าข้อเข่าเเบบไม่เคลื่อน รักษาด้วยการผ่าตัดยึดตรึงกระดูกด้วยแผ่นโลหะ เเละวิธีรักษาเเบบอนุรักษ์

ผู้แต่ง

  • Naruepol Ruangsillapanan Orthopedic department, Maharat Nakhonratchasima Hospital
  • Urawit Piyapromdee Orthopedic department, Maharat Nakhonratchasima Hospital
  • Wasit Panoinont

คำสำคัญ:

กระดูกหน้าแข้งหักแบบเข้าข้อ; การรักษาแบบอนุรักษ์นิยม

บทคัดย่อ

หลักการและวัตถุประสงค์: การรักษาผู้ป่วยกระดูกหน้าเเข้งส่วนต้นหักเข้าข้อเข่า ยังไม่มีหลักเกณฑ์ที่แน่ชัด ในการเลือกรักษาโดยวิธีอนุรักษ์นิยม หรือ การผ่าตัดยึดตรึงกระดูกโดยเฉพาะกลุ่มผู้ป่วยที่มีกระดูกหน้าเเข้งส่วนต้นหักเข้าข้อเข่าแบบไม่เคลื่อน โดยปัจจุบันการผ่าตัดยึดตรึงกระดูกหน้าเเข้งส่วนต้นหักเข้าข้อเข่าพัฒนาดีขึ้นนิยมมากขึ้นและการรักษาโดยวิธีอนุรักษ์นิยมเป็นส่วนน้อย รวมถึงได้รับการยอมรับการทรุดตัวของกระดูกที่ค่อนข้างมากจากผลการรักษาด้วยวิธีอนุรักษ์นิยมต่างกับในปัจจุบัน การศึกษานี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลลัพธ์ทางคลินิกและผลลัพธ์ทางรังสีในผู้ป่วยกระดูกหน้าเเข้งส่วนต้นหักเข้าข้อเข่าแบบไม่เคลื่อนที่ได้รับการรักษาโดยการผ่าตัดยึดตรึงกระดูกและวิธีอนุรักษ์

วิธีการศึกษา: เป็นการศึกษาแบบย้อนหลัง(retrospective cohort study) ระยะเวลาทำการศึกษา 6 ปี มีกลุ่มผู้ป่วยกระดูกหน้าเเข้งส่วนต้นหักเข้าข้อเข่าเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมาจำนวน 603 ราย ผู้ป่วยกระดูกหน้าเเข้งส่วนต้นหักเข้าข้อเข่าแบบไม่เคลื่อน 65 ราย (ร้อยละ11) ที่สามารถมาติดตามการรักษาได้ 12 สัปดาห์ ผู้ป่วย 43 รายได้รับการรักษาแบบอนุรักษ์ ผู้ป่วย 22 รายได้รับการรักษาโดยการผ่าตัดยึดตรึงกระดูก ประเมินผลลัพธ์ทั้งทางคลินิกโดยใช้ Modified Knee Score ระยะเวลามากกว่า 12 สัปดาห์ ร่วมกับเปรียบเทียบภาพถ่ายรังสีการทรุดตัวของกระดูก

ผลการศึกษา: มีผู้ป่วยที่เข้าร่วมการศึกษาและเข้าข้อบ่งชี้รวมถึงมาตามนัดทั้งหมด 65 ราย โดยที่ร้อยละ 95 ของกลุ่มผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาโดยการผ่าตัดยึดตรึงกระดูกมีผลลัพธ์ทางคลินิกที่ดีถึงดีเยี่ยม เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มที่รักษาด้วยวิธีอนุรักษ์นิยม ร้อยละ91 ที่ระยะเวลา 12 เดือน และ ร้อยละ 77 ของกลุ่มผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาโดยการผ่าตัดยึดตรึงกระดูกมีผลลัพธ์ทางรังสีที่ดีเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาโดยอนุรักษ์นิยมมีเพียงร้อยละ 47 โดยแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

สรุป: การรักษาแบบอนุรักษ์นิยมในกระดูกหน้าเเข้งส่วนต้นหักเข้าข้อเข่าแบบไม่เคลื่อนนั้นยังคงเป็นอีกทางเลือกหนึ่งในการรักษาคนไข้นอกจากวิธีการผ่าตัดยึดตรึงกระดูก โดยผลลัพธ์ทางคลินิกหลังจากที่กระดูกติดแล้วใกล้เคียงกัน แต่ผลลัพธ์ทางภาพรังสีของกลุ่มอนุรักษ์นิยมมีโอกาสที่จะยุบเคลื่อนตัวได้มากกว่ากลุ่มที่ยึดตรึงกระดูก

เอกสารอ้างอิง

1. Honkonen SE. Degenerative arthritis after tibial plateau fractures. J Orthop Trauma 1995; 9: 273-7.
2. Lansinger O, Bergman B, Korner L. tibial condylar fractures. A twenty-year follow-up. J Bone Joint Surg Am 1986; 68: 13-19.
3. Rasmussen PS. Tibial condylar fractures as a cause of degenerative arthritis. Acta Orthop Scand 1972; 43: 566-75.
4. Rademakers MV, Kerkhoffs GMMJ, Sierevelt IN. Operative treatment of 109 tibial plateau fractures: five to 27-year follow-up results. J Orthop Trauma 2007;21:5- 10.
5. Volpin G, Dowd GSE, Stein H. Degenerative arthritis after intra-articular fractures of the knee. J Bone Joint Surg Br 1990; 72: 634-8.
6. Furman BD, Olson SA, Guilak F. The development of post-traumatic arthritis after articular frcture. J Orthop Trauma 2006; 20: 719-25.
7. Salvi Prat-Fabregat,Pilar Camacho-Carrasco. Treatment strategy for tibial plateau fractures: an update. EFORT Open Rev 2016; 1: 225–32.
8. Steven DG, Beharry R, McKee MD. The long-term functional outcome of operatively treated tibial plateau fractures. J Orthop Trauma 2001; 15: 312-20.
9. Raza H, Hashimi P, Abbas K, Hafeez K. Minimally invasive plate osteosynthesis for tibial plateau fractures, J OrthopSurg (Hong Kong) 2012; 20: 42-7.
10. Schatzker J, McBroom R, Bruce D. The tibial plateau fracture: The Toronto experience 1968 to 1975. ClinOrthopRelat Res 1979; 138: 94-104.
11. Timmers TK, van de Ven DJ, de Vries LS, van Olden GD. Functional outcome after tibial plateau fracture osteosynthesis: A mean follow-up of 6 years. Knee 2014; 21: 1210-5.
12. Berkes MB, Little MT, Schottel PC. Outcomes of Schatzker II tibial plateau fracture open reduction internal fixation using structural bone allograft. J Orthop Trauma 2014; 28: 97-102.
13. Stahl D, Serrano-Reira R, Collin K. Operatively treated meniscal tears associated with tibial plateau fractures: A report on 661 patients. J Orthop Trauma 2015; 29: 322-4.
14. Weaver MJ, Harris MB, Strom AC. Fracture pattern and fixation type related to loss of reduction in bicondylar tibial plateau fractures. Injury 2012; 43: 864-9.
15. Basques BA, Webb ML, Bohl DD. Adverse events, length of stay, and readmission after surgery for tibial plateau fractures. J Orthop Trauma 2015; 29; e121-e126.
16. Anglen JO, Healy WL. Tibial plateau fractures. Orthopedics 1988; 11: 1527-34.
17. Jensen DB, Rude C, Duus B. Tibial plateau fractures : a comparison of conservative and surgical treatment. J Bone Joint Surg Br 1990; 72: 49-52.
18. Hohl M, Luck J. Fractures of tibial condyles : a clinical and experimental study. J Bone Joint Surg 1956; 38: 1001-18.
19. Manidakis N, Dosani A, Dimitriou R. Tibial plateau fractures : functional outcomes and incidence of osteoarthritis in 125 cases. Int Orthop 2010; 34: 565-70.
20. Luo CF, Sun H, Zhang B. Three- column fixation for complex tibial plateau fractures. J Orthop Trauma 2010; 24: 683-92.
21. Brunner A, Honigmann P, Horisberger M, Babst R. Open reduction and fixation of medial Moore type II fractures of the tibial plateau by a direct dorsal approach. Arch Orthop Trauma Surg 2009; 129:1233-8.
22. Gosling T, Schandelmaier P, Muller M. Single lateral locked screw plating of bicondylar tibial plateau fractures. ClinOrthopRelat Res 2005; 439: 207-14.
23. Egol KA, Su E, Tejwani NC. Treatment of complex tibial plateau fractures using the less invasive stabilization system plate:clinical experience and a laboratory comparison with double plating. J Trauma 2004; 57: 340-6.
24. Carlson DA. Posterior bicondylar tibial plateau fractures. J Orthop Trauma 2005;19:73-78.
25. Marsh JL, Buckwalter J, Gelberman R. Articular fractures:does an anatomic reduction really change the result? J Bone Joint Surg Am 2002; 84: 1259-71.
26. Gardner MJ, Yacoubian S, Geller D. The incidence of soft tissue injury in operative tibial plateau fractures: a magnetic resonance imaging analysis of 103 patients. J Orthop Trauma 2005; 19: 79-84.
27. Rasmussen PS. Tibial condylar fractures: impairment of knee joint instability as an indication for surgical treatment. J Bone Joint Surg Am 1973; 55: 1331-50.
28. Segal D, Mallik AR, Wetzler MJ. Early weight bearing of lateral tibial plateau fractures. ClinOrthopRelat Res 1993; 294: 232-7.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-02-21

รูปแบบการอ้างอิง

1.
Ruangsillapanan N, Piyapromdee U, Panoinont W. การเปรียบเทียบผลลัพธ์ย้อนหลังในการรักษากระดูกหน้าเเข้งส่วนต้นหักเข้าข้อเข่าเเบบไม่เคลื่อน รักษาด้วยการผ่าตัดยึดตรึงกระดูกด้วยแผ่นโลหะ เเละวิธีรักษาเเบบอนุรักษ์ . SRIMEDJ [อินเทอร์เน็ต]. 21 กุมภาพันธ์ 2020 [อ้างถึง 27 ธันวาคม 2025];35(1):2-6. available at: https://li01.tci-thaijo.org/index.php/SRIMEDJ/article/view/239873

ฉบับ

ประเภทบทความ

Original Articles