การพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยปากแหว่งเพดานโหว่โดยโปรแกรมการเยี่ยมบ้าน

บทคัดย่อ

หลักการและวัตถุประสงค์: ปากแหว่งเพดานโหว่ต้องได้รับการรักษาฟื้นฟูสภาพและติดตามผลเป็นระยะยาว เนื่องจากมีผู้ป่วยบางรายขาดการติดตามการรักษา จึงมีการเยี่ยมบ้านโดยทีมสหสาขาเพื่อประเมินปัญหาและผลลัพธ์การรักษาในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้ป่วยต่อไป

วิธีการศึกษา: การศึกษาเชิงพรรณนาในผู้ป่วย 20 ราย โดยโปรแกรมเยี่ยมบ้าน 8 ครั้ง เครื่องมือที่ใช้ศึกษา คือแบบประเมินการฟื้นฟูสมรรถภาพโดยชุมชน 37 ข้อ ทักษะชีวิต 82 ข้อ และการจัดการทางสังคม 9 ส่วน ใช้เวลาสัมภาษณ์ประมาณ 45 นาที ศึกษาประวัติการรักษาผู้ป่วยใช้เวลา 1 เดือน (กุมภาพันธ์ 2563) ใช้สถิติร้อยละ และวิเคราะห์เนื้อหา

ผลการศึกษา:  จากผู้ป่วย 20 ราย ส่วนใหญ่เป็นเพศชาย อายุระหว่าง 12-18 ปี มีสุขภาพอยู่ในระดับดีมาก 9 ราย ทุกคนได้ศึกษาตามเกณฑ์ ด้านพัฒนาทักษะชีวิต ต้องการเข้าร่วมพัฒนาทักษะการค้นหาความถนัดแนะแนวอาชีพมากที่สุด 19 ราย แต่ต้องการมีทักษะการจัดการอารมณ์และความเครียดน้อยที่สุด 9 ราย การคิดวิเคราะห์อยู่ในระดับปกติ 13 ราย การสร้างสัมพันธภาพและการสื่อสารอยู่ในระดับปกติ 10 ราย การตัดสินใจและแก้ไขปัญหาและการจัดการอารมณ์และความเครียดอยู่ในระดับปกติ 12 ราย การตระหนักรู้ในตนเองอยู่ในระดับต่ำกว่าปกติทุกราย ด้านการจัดการทางสังคม พบปัญหาการเงินไม่เพียงพอ ไม่มีค่าเดินทาง มีหนี้สิน และไม่ทราบแหล่งช่วยเหลือ

สรุป: ส่วนใหญ่ผู้ป่วยมีสุขภาพดีถึงดีมาก การดำรงชีวิตการเงินไม่เพียงพอ ด้านสังคมและการเสริมสร้างพลังอำนาจอยู่ในเกณฑ์ดี ด้านตระหนักรู้ในตนเองอยู่ในระดับต่ำ จำเป็นต้องได้รับการพัฒนาเพื่อเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิต