การกลับมารักษาซ้ำในโรงพยาบาล ของผู้ป่วยที่ได้รับการดูแลแบบประคับประคอง ศูนย์การุณรักษ์ โรงพยาบาลศรีนครินทร์

บทคัดย่อ

หลักการและวัตถุประสงค์: การกลับเข้ามารักษาซ้ำในโรงพยาบาล ส่งผลกระทบโดยรวมต่อการดูแลแบบประคับประคองและครอบครัว ที่ผ่านมาในโรงพยาบาลศรีนครินทร์ ยังไม่เคยมีการค้นหาสาเหตุ และวิเคราะห์ปัญหาที่เกี่ยวข้องในผู้ป่วยกลุ่มนี้มาก่อน ดังนั้นผู้วิจัยจึงสนใจศึกษาหาสาเหตุ เพื่อนำไปสู่การลดการกลับมารักษาซ้ำในผู้ป่วยกลุ่มนี้ และพัฒนาคุณภาพการดูแลแบบประคับประคองและครอบครัวต่อไป

 วิธีการศึกษา: ศึกษาแบบย้อนหลังจากเวชระเบียน บันทึกการดูแล และระบบสารสนเทศ กลุ่มตัวอย่าง คือ เวชระเบียนการดูแลแบบประคับประคอง ที่ขอรับบริการจากศูนย์การุณรักษ์ โรงพยาบาลศรีนครินทร์ ตั้งแต่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2560 – 30 กันยายน พ.ศ. 2561 จำนวน 39 ราย วิเคราะห์โดยใช้สถิติเชิงบรรยาย ด้วยความถี่ ร้อยละ

ผลการศึกษา: พบว่า การดูแลแบบประคับประคองที่ได้รับการรักษาแบบประคับประคอง จำนวน 39 ราย กลับมารักษาซ้ำในโรงพยาบาล ทั้งหมด 63 ครั้ง จากการวิเคราะห์ข้อมูล พบปัญหาแบ่งออกเป็น 3 ด้าน ดังนี้ 1) ด้านร่างกายผู้ป่วย ส่วนใหญ่กลับมารักษาซ้ำในโรงพยาบาลด้วยปัญหาเดิม ได้แก่ อาการปวด คิดเป็นร้อยละ 45.23 ปัญหาใหม่จากภาวะแทรกซ้อน ปอดติดเชื้อ คิดเป็นร้อยละ 13.80 ภาวะฉุกเฉิน จากกระดูกไขสันหลังทับเส้นประสาท และหลอดเลือดดำส่วนบนอุดกั้น คิดเป็นร้อยละ 3.45 2) ด้านครอบครัว เกิดจากครอบครัวยังคาดหวังต่อการรักษา คิดเป็นร้อยละ 10.26 และผู้ดูแลมีภาวะความเหนื่อยล้า คิดเป็นร้อยละ 5.13  3) ด้านการตัดสินใจและการวางแผนการดูแลล่วงหน้า ครอบครัวยังต้องการการรักษาที่ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ในวาระท้ายอย่างเต็มที่ คิดเป็นร้อยละ 43.59 และปฏิเสธการสื่อสารแผนการดูแลล่วงหน้าไว้แต่ต้น คิดเป็นร้อยละ 7.69

สรุป: การกลับมารักษาซ้ำในโรงพยาบาลของผู้ป่วยโรคระยะท้าย มีสาเหตุมาจากทั้งด้านผู้ป่วย ด้านครอบครัว และการตัดสินใจในเรื่องการสื่อสารเพื่อวางแผนดูแลล่วงหน้า ดังนั้น ข้อมูลเหล่านี้มีประโยชน์ในการนำไปวางแผนในการดูแลและพัฒนาระบบการให้บริการการดูแลแบบประคับประคองและครอบครัวให้มีคุณภาพต่อไป