อาการจิตเวชที่สัมพันธ์กับผู้ที่ใช้กัญชาทางการแพทย์

บทคัดย่อ

หลักการและวัตถุประสงค์: คลินิกกัญชาทางการแพทย์ มีแนวทางการดูแลผู้ใช้กัญชาทางการแพทย์และรายงานข้อมูลอาการทางคลินิก การวิจัยนี้ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล อาการสำคัญที่มารักษา/ข้อบ่งชี้ชนิดกัญชาทางการแพทย์ กับการเกิดอาการทางจิตเวชในผู้ที่ใช้กัญชาทางการแพทย์

วิธีการศึกษา: รูปแบบการศึกษาย้อนหลังเชิงพรรณนา จากข้อมูลทุติยภูมิของผู้ใช้กัญชาทางการแพทย์จากระบบรายงานการให้บริการกัญชาทางการแพทย์ (Cannabis Clinic Data Center: C-MOPH) ปี งบประมาณ 2563 จำนวน 6,202 ราย วิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนา วิเคราะห์ความสัมพันธ์สถิติถดถอยพหุโลจิสติกส์ และสถิติไคสแควร์

ผลการศึกษา: พบว่า ไม่เกิดอาการทางจิตเวชร้อยละ 96.73 เกิดอาการทางจิตเวช ร้อยละ 3.27 โดยพบมากที่สุดได้แก่ อาการซึมเศร้า ร้อยละ 2.05 โดยปัจจัยที่สัมพันธ์กับการเกิดอาการทางจิตโดยรวมอย่างน้อย 1 อาการขึ้นไปหลังได้รับกัญชาทางการแพทย์ มีเพียงปัจจัยเดียวที่สัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ คือ อาการสำคัญที่มารักษา/ข้อบ่งชี้ ซึ่งมี 4 ข้อบ่งชี้ ได้แก่ ภาวะกล้ามเนื้อหดเกร็งในผู้ป่วยโรคปลอกประสาทเสื่อมแข็ง, โรคพาร์กินสัน, โรคปลอกประสาทอักเสบอื่น ๆ และ มีตั้งแต่ 2 อาการร่วมกัน (Adj.OR = 3.23, 2.45, 13.57, 2.15 ตามลำดับ)  ทั้งนี้ เมื่อแยกตามการเกิดอาการทางจิตเวชที่เกิดขึ้น พบ ปัจจัยด้านอายุ เพศ อาการสำคัญที่มารักษา/ข้อบ่งชี้ และชนิดกัญชาทางการแพทย์สัมพันธ์กับอาการทางจิตเวชบางอาการ

สรุป: ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการเกิดอาการทางจิตเวช อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ คือ อาการสำคัญที่มารักษา/ข้อบ่งชี้ ของผู้ใช้กัญชาทางการแพทย์