ความเสียหายของชีววัตถุพยานในคดีความผิดทางเพศ: การศึกษาในโรงพยาบาล

บทคัดย่อ

หลักการและวัตถุประสงค์ : คราบอสุจิเป็นชีววัตถุพยาน (biological evidence) ที่มีความสำคัญในคดีความผิดทางเพศ เพื่อใช้ประกอบการสืบสวนคดีหาความสัมพันธ์ระหว่างผู้กระทำความผิดกับผู้เสียหายได้ ดังนั้นการเก็บรักษาและนำส่งวัตถุพยานประเภทนี้เพื่อนำไปตรวจสอบจึงมีความสำคัญอย่างมาก การเก็บรักษาคราบอสุจิรวมถึงการนำส่งที่ไม่ถูกต้องอาจจะส่งผลต่อคุณภาพของวัตถุพยานซึ่งมีผลต่อการตรวจทางห้องปฏิบัติการทางนิติวิทยาศาสตร์ต่อไป การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบความเสียหายของสิ่งส่งตรวจในคดีความผิดทางเพศที่เสียหายจากการเก็บรักษาและการนำส่ง

วิธีการศึกษา : ข้อมูลจะถูกเก็บจากแบบฟอร์มการส่งสิ่งส่งตรวจในคดีความผิดทางเพศและบันทึกการรับวัตถุพยานที่ห้องปฏิบัติการ ภาควิชานิติเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น โดยเป็นสิ่งส่งตรวจในคดีความผิดทางเพศที่ถูกนำส่งจากโรงพยาบาลต่าง ๆ ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ระหว่างวันที่ 1 มีนาคม 2554  ถึงวันที่ 31 สิงหาคม 2559 วิเคราะห์ความสัมพันธ์ข้อมูลโดย binary logistic regression.

ผลการศึกษา : สิ่งส่งตรวจคดีความผิดทางเพศมีจำนวนทั้งสิ้น 4,024 ตัวอย่าง ส่วนใหญ่เป็นไม้พันสำลีจำนวนร้อยละ 97.64 (3,929/4,024) ส่วนที่เหลือเป็นแผ่นสไลด์แก้วจำนวนร้อยละ  2.36 (95/4,024) ไม้พันสำลีที่ส่งมาตรวจอยู่ในสภาพเสียหายจากการเกิดเชื้อราจำนวนร้อยละ 1.68 (66/3,929) นอกจากนี้ยังพบว่าระยะเวลาในส่งสิ่งตรวจที่เพิ่มขึ้น 1 วัน ส่งผลให้ไม้พันสำลีมีโอกาสเกิดเชื้อราเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยคิดเป็น 1.09 เท่า (p < 0.05) ในส่วนของสไลด์แก้วพบว่าสไลด์แก้วอยู่ในสภาพแตกเสียหายจำนวนร้อยละ  8.42 (8/95)

สรุป : วิธีการเก็บตัวอย่าง การเตรียมสิ่งส่งตรวจก่อนนำส่ง รวมถึงระยะเวลาในการส่งสิ่งส่งตรวจเป็นสิ่งสำคัญซึ่งส่งผลทำให้เกิดความเสียหายแก่วัตถุพยานในคดีความผิดทางเพศได้