ปัจจัยที่มีผลต่อการถูกตัดขาแบบ major amputation เทียบกับ minor amputation ในผู้ป่วยโรคเบาหวาน โรงพยาบาลสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการถูกตัดขาแบบ major เทียบกับ minor ในผู้ป่วยโรคเบาหวาน โรงพยาบาลสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช

วิธีการศึกษา: ทำการศึกษาเชิงพรรณนาแบบย้อนหลังในผู้ป่วยโรคเบาหวานที่ถูกตัดขาแบบ major และ minor ระหว่าง 1 ตุลาคม 2555 ถึง 30 กันยายน 2564  จำนวน 150 ราย เก็บข้อมูลย้อนหลังจากเวชระเบียน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและสถิติอนุมาน ได้แก่ Chi-square และ Fisher’s exact test กำหนดนัยสำคัญทางสถิติที่ p≤ 0.05 และหาความสัมพันธ์โดยใช้สถิติถดถอย

ผลการศึกษา: กลุ่มตัวอย่าง 150 ราย พบว่ามีผู้ที่ถูกตัดขาแบบ minor และ major จำนวน 120 ราย (ร้อยละ 80) และ 30 ราย (ร้อยละ 20) ตามลำดับ โดยปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการถูกตัดขาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ             (p<0.05) ได้แก่ เพศ ประวัติการสูบบุหรี่ และเนื้อตายเน่า จากการศึกษาแนวโน้มความสัมพันธ์โดยใช้สถิติถดถอย พบปัจจัยที่มีผลต่อการถูกตัดขาแบบ major เพิ่มขึ้น อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ คือ ประวัติการสูบบุหรี่ (OR=4.04, 95%CI=1.71-9.54, p=0.001) และการมีเนื้อตายเน่า (OR=0.31, 95%CI = 0.13-0.75, p=0.009)

สรุป: ปัจจัยที่มีผลต่อการถูกตัดขาในผู้ป่วยโรคเบาหวาน คือ การสูบบุหรี่ และมีเนื้อตายเน่า เพื่อลดความเสี่ยงในการถูกตัดขาแบบ major ในผู้ป่วยโรคเบาหวาน ควรรีบเข้ารับการรักษาโดยเร็วที่สุด