อัตลักษณ์ตราสินค้ากลุ่มจังหวัดเพชรสมุทรคีรีที่ส่งผลต่อการรับรู้ของกลุ่มนักท่องเที่ยวชาวไทย
คำสำคัญ:
อัตลักษณ์ตราสินค้า, การรับรู้, เพชรสมุทรคีรีบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับของอัตลักษณ์ตราสินค้าและการรับรู้ของนักท่องเที่ยวชาวไทยในกลุ่มจังหวัดเพชรสมุทรคีรี 2) ศึกษาอัตลักษณ์ตราสินค้ากลุ่มจังหวัดเพชรสมุทรคีรีที่ส่งผลต่อการรับรู้ของนักท่องเที่ยวชาวไทย เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรในการศึกษาในครั้งนี้ คือ นักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวในกลุ่มจังหวัดเพชรสมุทรคีรี ได้แก่ จังหวัดเพชรบุรี สมุทรสงคราม สมุทรสาคร และประจวบคีรีขันธ์ กลุ่มตัวอย่างจำนวน 400 คน โดยใช้การสุ่มตัวอย่างแบบโควตา กลุ่มตัวอย่างจังหวัดละ 100 คน ร่วมกับการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบสะดวกในแหล่งท่องเที่ยว 4 จังหวัด สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าสถิติเชิงพรรณนา ค่าเฉลี่ย ร้อยละ ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียรสัน และค่าถดถอยเชิงพหุคูณ
ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลของระดับความคิดเห็น อัตลักษณ์ตราสินค้าในแต่ละด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด ได้แก่ ด้านรูปลักษณ์ของเครื่องเบญจรงค์ ด้านประโยชน์ของส่วนผสมและวัตถุดิบหลากหลายชนิดสำหรับการประกอบอาหาร ด้านคุณค่าของค่าใช้จ่ายและค่าครองชีพที่ไม่สูงมาก และด้านบุคลิกภาพของแหล่งท่องเที่ยวศิลปะและวัฒนธรรม 2) อัตลักษณ์ตราสินค้ารายด้านของกลุ่มจังหวัดเพชรสมุทรคีรี ได้แก่ อัตลักษณ์ตราสินค้าด้านรูปลักษณ์ และด้านบุคลิกภาพของกลุ่มจังหวัดจังหวัดเพชรสมุทรคีรีสามารถร่วมกันพยากรณ์ การรับรู้ของนักท่องเที่ยวชาวไทยได้ คือ การรับรู้ของนักท่องเที่ยวชาวไทย = .473 +.202 (อัตลักษณ์ตราสินค้าด้านรูปลักษณ์) +.481 (อัตลักษณ์ตราสินค้าด้านบุคลิกภาพ )
เอกสารอ้างอิง
กรมการพัฒนาชุมชน. 2561. คู่มือการขับเคลื่อนการดำเนินงาน โครงการชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี. แหล่งที่มา: http:// WWW.plan.cdd.go.th/wp-content/uploads/sites/97/2018/08/manual100661-1.pdf, 18 ธันวาคม 2561.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. 2561. รายงานวิสัยทัศน์การท่องเที่ยวไทย พ.ศ. 2579. แหล่งที่มา: https://WWW.secretary.mots.go.th/policy/more_news.php?cid=24, 18 ธันวาคม 2561.
คณะเกษตร กำแพงแสน. 2561. เที่ยวเพชรสมุทรคีรีตามวิถีประชารัฐ 2561. แหล่งที่มา: http://WWW.petchsamutkhiritravel.go.th/index.php?lang=th, 1 ธันวาคม 2561.
นุชนาฎ เชียงชัย. 2558. การใช้อัตลักษณ์เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวของจังหวัดลำปาง. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พิริยะ ผลพิรุฬน์. 2556. เศรษฐกิจสร้างสรรค์กับการพัฒนาประเทศไทย. วารสารเศรษฐศาสตร์ปริทรรศน์สถาบันพัฒนศาสตร์ 1(7): 1-69.
มนัสนนท์ พจน์จิรานุกูล. 2559. องค์ประกอบเอกลักษณ์การรับรู้ภาพลักษณ์แบรนด์วัฒนธรรมสุโขทัยและการมีบทบาทส่งเสริมแบรนด์ประเทศ. วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิต 2(10): 97-120.
ศิริพันธ์ มิ่งขวัญ, พิมพ์จุฑา พิกุลทอง, มยุรี เรืองสมบัติ และ อุทัยวรรณ ประสงค์เงิน. 2560. การศึกษาเอกลักษณ์ ลวดลายเบญจรงค์เพื่อออกแบบพัฒนาผลิตภัณฑ์สินค้าประเภทของที่ระลึกหมู่บ้านเบญจรงค์ ต.ดอนไก่ดี อำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร. แหล่งที่มา: http://WWW.repository.rmutr.ac.th/bitstream/handle/123456789/817/rmutrconth_170.pdf?sequence=1&isAllowed=y, 18 ธันวาคม 2561.
สำนักข่าวกรมประชาสัมพันธ์. 2561. โครงการเศรษฐกิจชุมชนครบวงจร “บ้านเพชรเพลินดิน” อบรมเชิงปฎิบัติการเพื่อค้นหาอัตลักษณ์และคัดเลือกผลิตภัณฑ์ เพื่อยกระดับผลิตภัณฑ์ชุมชนเพชรสมุทรคีรี. แหล่งที่มา: http:// WWW.thainews.prd.go.th/website_th/news/print_news/TNECO6104230010015, 18 ธันวาคม 2561.
หทัยชนก ฉิมบ้านไร และ รักษ์พงศ์ วงศาโรจน์. 2558. ศักยภาพอาหารพื้นเมืองและแนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวผ่านอาหารพื้นเมืองจังหวัดน่าน. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ 1(11): 37-48.
อรรธิกา พังงา, ศรีสุดา จงสิทธิผล, เสรี วงษ์มณฑา และ ชษณะ เตชะคณา. 2560. การสร้างตราสินค้าเมืองท่องเที่ยวเพื่อการสร้างความได้เปรียบทางการแข่งขัน กรณีศึกษาการท่องเที่ยวเมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย 39(12): 25-36.
Huabcharoen, S. and Thongorn, N. 2017. พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทย: กรณีศึกษาตลาดน้ำคลองผดุง กรุงเกษม เขตดุสิต กรุงเทพมหานคร. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย 12(2): 82-93.
Saroso, D.S. 2013. The OVOP Approach to Improve SMEs Business Performance: Indonesia’s Experience. GSTF Journal on Business Review 2(3): 69-74.
Suansri, M. 2017. The Development Guidance and Tourism Promotion Effect to Bangnamphung Floating Market, Samut Prakan Province’s Uniqueness. Journal of Cultural Approach 31(17): 41-55. (In Thai)
Yamane, T. 1967. Statistics, An Introductory Analysis ( 2nd ed.). Harper and Row, New York.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็น ต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย ถือเป็นลิขสิทธ์ของวารสารวิจัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใดๆจะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษ์อักษรจากวารสาร มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัยก่อนเท่านั้น
