การเจริญเติบโตและผลผลิตของยางพารา(Hevea brasiliensis Muell.Arg.) ในพื้นที่นาร้างและพื้นที่ดอน
DOI:
https://doi.org/10.14456/thaidoa-agres.2010.10คำสำคัญ:
พื้นที่นาร้าง, การใช้ประโยชน์ที่ดิน, สมบัติของดิน, ผลผลิตยางพารา, ยางพาราบทคัดย่อ
การปลูกสวนยางพาราในพื้นที่นาร้างบริเวณ จ. พัทลุง มีจำนวนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจึงศึกษาผลกระทบต่อการเจริญเติบโต และผลผลิตของยางพาราในพื้นที่นาร้างของเกษตรกร ต.เขาชัยสน อ. เขาชัยสน จ. พัทลุง ระหว่างเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2550 – กรกฎาคม พ.ศ. 2551 โดยเปรียบเทียบการเจริญเติบโตและผลผลิตของยางพาราระหว่าง 2 กลุ่มตัวอย่าง คือพื้นนาร้างและพื้นที่ดอนจำนวน 6 แปลงๆละ 1 ไร่ (78 ต้น/ไร่) และลูกยางพันธุ์ RRIM 600 อายุ 3 6 และ16 ปี ผลการศึกษาพบว่าต้นยางพาราในพื้นที่นาร้างอายุ 16 ปี มีค่า ดัชนีพื้นที่ใบ เส้นรอบวงลำต้น ความยาวรากที่ระดับความลึก 0 – 30 ซม. ปริมาณธาตุฟอสฟอรัส โพแทสเซียมและแมกนีเซียมในใบ ปริมาณรีดิวซ์ไธออลในน้ำยางเปอร์เซ็นต์เนื้อยางแห้ง และน้ำหนักสดต้นต่ำกว่าในพื้นที่ดอนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยพื้นที่นาร้างมีระดับน้ำใต้ดินสูงเฉลี่ย 25.14 ซม. จากผิวดิน ดังนั้นการปลูกยางพาราในสภาพพื้นที่นาร้างมีผลให้ยางพารามีการเจริญเติบโตและผลผลิตลดลง
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2017 วารสารวิชาการเกษตร (Thai Agricultural Research Journal)

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
วารสารวิชาการเกษตร