การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลต่อ แนวทางการจัดการเพื่อป้องกันการแพร่กระจายเชื้อดื้อยาหลายขนาน

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงพรรณนาหาความสัมพันธ์ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการรับรู้ต่อแนวทางการจัดการเพื่อป้องกันการแพร่กระจายเชื้อดื้อยาหลายขนานของพยาบาลวิชาชีพ และความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลของพยาบาลวิชาชีพต่อการรับรู้แนวทางการจัดการเพื่อป้องกันการแพร่กระจายเชื้อดื้อยาหลายขนาน ดำเนินการวิจัย ระหว่างเดือนเมษายน - กรกฎาคม พ.ศ.2562 เลือกกลุ่มตัวอย่างจากพยาบาลวิชาชีพ จำนวน 103 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แนวทางการจัดการเพื่อป้องกันการแพร่กระจายเชื้อดื้อยาหลายขนาน และแบบสอบถามการรับรู้ของพยาบาลวิชาชีพต่อแนวทางการจัดการเพื่อป้องกันการแพร่กระจายเชื้อดื้อยาหลายขนาน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าต่ำสุด ค่าสูงสุด ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์ความสัมพันธ์ (Correlation) ด้วยสถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์สเปียร์แมน (Spearman rank correlation coefficient) ผลการวิจัยพบว่า พยาบาลวิชาชีพรับรู้ต่อแนวทางการจัดการเพื่อป้องกันการแพร่กระจายเชื้อดื้อยาหลายขนานอยู่ในระดับดีมาก ค่าเฉลี่ยโดยรวม เท่ากับ 4.75 ส่วนความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านการปฏิบัติงาน ในหน่วยงานต่อการรับรู้แนวทางการจัดการเพื่อป้องกันการแพร่กระจายเชื้อดื้อยาหลายขนานโดยรวมมีความสัมพันธ์เชิงบวกในระดับต่ำ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( r = 0.262, p < 0.05 )