การบำบัดน้ำเสียจากห้องปฏิบัติการสิ่งแวดล้อมด้วยปฏิกิริยาเฟนตัน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิภาพในการบำบัดน้ำเสียจากห้องปฏิบัติการสิ่งแวดล้อมด้วยปฏิกิริยาเฟนตัน น้ำเสียเริ่มต้นมีค่าซีโอดี ของแข็งแขวนลอยทั้งหมด และของแข็งละลายน้ำทั้งหมดเป็น 250 3,500 และ 200,000 มิลลิกรัมต่อลิตร ตามลำดับ ทำการศึกษาโดยปรับพีเอช (pH) น้ำเสียให้มีค่าเท่ากับ 2.0 3.0 และ 4.0 ใช้อัตราส่วนโดยโมลของไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ต่อเฟอรัสซัลเฟต ที่ 1:1 2:1 3:1 4:1 และ 5:1 ที่ระยะเวลาในการกวนเพื่อให้เกิดการทำปฏิกิริยา 10 20 30 40 50 และ 60 นาที
ผลการศึกษาพบว่าอัตราส่วนโดยโมลของไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ต่อเฟอรัสซัลเฟต ไม่มีผลมากนักต่อการบำบัดน้ำเสีย ในขณะที่ระยะเวลาในการกวนส่งผลให้ประสิทธิภาพในการบำบัดมีค่าแตกต่างกัน โดยการบำบัดน้ำเสียด้วยปฏิกิริยาเฟนตัน จะทำให้เกิดการแตกตัวให้ไฮดรอกซิลเรดิคัล (•OH) ซึ่งเป็นตัวออกซิไดซ์สารอินทรีย์ ทำให้สามารถกำจัดซีโอดี ของแข็งแขวนลอยทั้งหมด และของแข็งละลายน้ำทั้งหมดได้ โดยน้ำเสียที่มีค่าพีเอช 4.0 สามารถกำจัดของแข็งแขวนลอยทั้งหมด และของแข็งละลายน้ำทั้งหมดได้ดีที่สุด แต่คุณภาพน้ำหลังการบำบัดยังมีค่าพีเอช ของแข็งแขวนลอยทั้งหมด และของแข็งละลายน้ำทั้งหมดเกินเกณฑ์ที่กฎหมายกำหนด ปฏิกิริยาเฟนตันจึงเหมาะสำหรับการบำบัดน้ำเสียขั้นต้นก่อนส่งไปบำบัดขั้นอื่นต่อไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ใน Journal of Vocational Education in Agriculture ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ใน Journal of Vocational Education in Agriculture ถือเป็นลิขสิทธิ์ของJournal of Vocational Education in Agriculture หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจาก Journal of Vocational Education in Agriculture ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
นาถ ภูวงศ์ผา และคณะ. (2555). การกำจัดสีและซีโอดีในน้ำเสียห้องปฏิบัติการเคมีด้วยปฏิกิริยาเฟนตัน. วารสารวิทยาศาสตร์ มข, 40(4), 1272 – 1284.
ประกาศกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติสิ่งแวดล้อม เรื่อง กําหนดมาตรฐานควบคุมการระบายน้ำทิ้ง
จากอาคารบางประเภทและบางขนาด พ.ศ. 2548. (2548, 29 ธันวาคม). ราชกิจจานุเษกษา. เล่มที่ 122 ตอนที่ 125 ง, หน้า 4-10.
สันทัด ศิริอนันต์ไพบูลย์. (2557). ระบบบำบัดน้ำเสีย. กรุงเทพฯ: ท้อป.
Umar, M., et al. (2010). Trends in the use of Fenton, electro-Fenton and photo-Fenton for the treatment of andfill leachate. Waste Management, 30(11), 2113-2121.
Faisal, I. (2009). Oxidation of Phenolic Wastewater by Fenton's Reagent. Journal of Chemical and Petroleum Engineering, 10(2), 9-12.
Liu, X., et al. (2018). Progress in the Mechanism and Kinetics of Fenton Reaction. MOJ Ecology & Environmental Science, 3(1), 10-15.
Yazdanbakhsh, A.R., et al. (2015). Degradation of phenol with using of Fenton-like Processes from water. Iranian Journal of Health, Safety and Environment, 2(3), 325-329.
ณิชชารีย์ ธนกรจิตติพัฒน์ และกรรณิการ์ ดิษยวงศ์. (2555). การบำบัดนํ้าเสียโรงอาหารโดยกระบวนการเฟนตัน. ใน การประชุมวิชาการแห่งชาติมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน ครั้งที่ 9 (น. 1944). นครปฐม: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน.
สายฝน มะโนคำ และคณะ. (2557). การฟอกสีน้ำเสียจากโรงงานย้อมผ้าในจังหวัดลำพูนโดยกระบวนการโฟโตเฟนตันด้วยแสงอาทิตย์. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 22(5)(ฉบับพิเศษ), 629-640.
APHA, AWWA and WFF. (2012). Standard Method for Examination of Water and Wastewater. 22st ed. Maryland: United book press.
จันทิมา ชั่งสิริพร และคณะ. (2552). การกำจัด COD และสีในน้ำเสียจากโรงงานผลิตกล่องกระดาษด้วยปฏิกิริยาเฟนตัน. ใน การประชุมวิชาการทางวิศวกรรมศาสตร์ ครั้งที่ 7 (น. 6). สงขลา:มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
Meric, S., et al. (2004). Color and COD removal from wastewater containing Reactive Black 5 using Fenton’s oxidation process. Chemosphere, 54, 435-441.
มณฑา ประดิษฐ์ขำ. (2550). การปรับปรุงกระบวนการบำบัดน้ำเสียทางเคมีของโรงงานผลิตเคมีภัณฑ์ โดยเฟนตันออกซิเดชั่น. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์).
