ความชุกของการติดพยาธิภายในของแพะในพื้นที่เขตหนองจอกโดยวิธีการตรวจอุจจาระที่ปรับปรุงเทคนิคการตกตะกอนฟอร์มาลิน-อีเธอร์ร่วมกับเทคนิคแม็คมาสเตอร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้เพื่อศึกษาความชุกของการติดพยาธิภายในโดยวิธีการตรวจอุจจาระที่ปรับปรุงเทคนิคการตกตะกอน formalin-ether ร่วมกับเทคนิค McMaster จากตัวอย่างแพะจำนวน 483 ตัว สุ่มเก็บตัวอย่างจากฟาร์มในเขตหนองจอกของประเทศไทยระหว่างเดือนธันวาคม พ.ศ. 2556 ถึง มิถุนายน พ.ศ. 2557 ผลการวิจัยพบว่าลักษณะการติดปรสิตภายในของแพะมี 7 แบบ ดังนี้ การติด Strongyle-type egg ชนิดเดียว (ร้อยละ 40.6), Strongyle-type egg ร่วมกับ Eimeria oocyst (ร้อยละ 20.5), Strongyle-type egg ร่วมกับ Moniezia expansa egg (ร้อยละ 4.9), Eimeria oocyst ชนิดเดียว (ร้อยละ 18.4), M. expansa egg ร่วมกับ Eimeria oocyst (ร้อยละ 1.2), Strongyle-type egg ร่วมกับ M. expansa egg และ Eimeria oocyst (ร้อยละ 3.7) และสุดท้าย M. Expansa egg ชนิดเดียว (ร้อยละ 10.7) นอกจากนั้นการวิจัยครั้งนี้ยังได้รายงานผลจำนวนไข่พยาธิต่อหนึ่งกรัมอุจจาระของแต่ละแบบการติดเชื้อมาด้วย โดยวิธีการที่ปรับปรุงขึ้นนี้เป็นวิธีการที่สามารถตรวจแยกแยะไข่พยาธิและนับจำนวนพยาธิได้ในเวลาเดียวกัน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
สุรศักดิ์ คชภักดี สุรพล ชลดำรงกุล สมเกียรติ สายธนู และวินัย ประลมพ์กาญจน์. 2536. การระบาดของพยาธิตัวกลมในทางเดินอาหารและโปรโตซัวเชื้อบิดในลูกแพะหย่านม. ว.สงขลานครินทร์. 15(1): 23-29.
สำนักงานปศุสัตว์อำเภอ เขตหนองจอก (cited 19สิงหาคม 2556) แหล่งที่มา: http:// livestocknj.blogspot.com/p/blog-page _10.html .
อาคม สังข์วรานนท์. 2538. โปรโตซัววิทยาทางสัตวแพทย์: โปรโตซัวของระบบอวัยวะภายใน. พิมพ์ครั้งที่ 4. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์. กรุงเทพ. 318 หน้า.
อาคม สังข์วรานนท์. 2541. ปาราสิตวิทยาทางสัตวแพทย์. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. กรุงเทพ. 412 หน้า.
Bowman, D.D. and Lynn, R.C. 1999. Georgis' Parasitology for Veterinarians. 7th edition. W.B. saunders Company. Philadelphia. U.S.A. 414 pp.
Gorski, P., Niznikowski, R., Strzelec, E., Popielarczyk, D., Gajewska, A. and Wedrychowicz, H. 2004. Prevalence of protozoan and helminth internal parasite infections in goat and sheep flocks in Poland. Arch. Tiearz. 47 (special issue): 43-49.
Kaufmann, J. 1996. Parasitic Infections of Domestic Animals: A Diagnostic Manual. Birkhaeuser Verlag. Berlin. Germany. 423 pp.
Khumpool, G. 2013. Strongyloides papillosus, an intestinal threadworm. J. Mahanakorn Vet. Med. 8(1): 37-47.
Lapage, G. 1962. Mönnig´s Veterinary Helminthology and Entomology, 5th edition. Baillie`re,Tindall & Cox,London, UK. 1182 pp.
Lentze, T., Hofer, D., Gottstein, B., Gaillard, C. and Busato, A. 1999. Prevalence and importance of endoparasites in calves raised in Swiss cow-calf farms. Dtsch Tierarztl Wochenschr. 106: 275-281.
Heath, S.E. and Harris, B.Jr. 1991. (cited 22 August 2014) : http://mysrf.org/pdf/pdf dairy/goat_handbook/dg3.pdf .
Taira, N., Ando, Y. and Williams, J.C.1995. A Color Atlas of Clinical Helminthology of Domestic animal. Chikusan Publishing, Tokyo, Japan.95 pp.
Urquhart, G.M., Aromor, J., Duncan, J.L., Dunn, A.M. and Jenning, F.W. 1987. Veterinary Parasitology Logman Scientific & Technical. New York. U.S.A. 133 pp.
