การศึกษาเครือข่ายและอุปสรรคในการผลิตกระต่ายเนื้อในประเทศไทย
Main Article Content
บทคัดย่อ
การผลิตกระต่ายเนื้อทั่วโลกมีปริมาณเพิ่มขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการของตลาดเนื่องจากเนื้อกระต่ายเป็นเนื้อที่ดีต่อสุขภาพแต่ยังขาดข้อมูลการผลิตกระต่ายเนื้อในประเทศไทย ดังนั้นการศึกษาในครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อนำเสนอเครือข่ายการผลิต สถานการณ์ปัจจุบัน และการค้นหาอุปสรรคต่อการผลิตกระต่ายเนื้อภายในประเทศ การศึกษาในครั้งนี้สัมภาษณ์เจ้าของฟาร์มกระต่ายเนื้อจำนวนทั้งสิ้น 114 ฟาร์ม ด้วยการเลือกตัวอย่างแบบลูกโซ่ระหว่างเดือนพฤศจิกายน 2560 ถึง 2561 พบว่ามีฟาร์มที่ยังดำเนินกิจการจำนวน 79 ฟาร์มและยกเลิกกิจการจำนวน 35 ฟาร์มระหว่างช่วงเก็บข้อมูล ประเภทของฟาร์มกระต่ายเนื้อสามารถแบ่งตามวัตถุประสงค์ในการเลี้ยงออกเป็น 3 ประเภทได้แก่ 1.ผลิตเพื่อขายเป็นกระต่ายเนื้อเพียงอย่างเดียว 2.ผลิตเพื่อขายลูกกระต่ายสวยงามโดยใช้กระต่ายคัดทิ้งขายเป็นกระต่ายเนื้อ 3.ผลิตเพื่อทั้งสองจุดประสงค์ข้างต้น จากการวิเคราะห์เครือข่ายพบว่าศูนย์กลางการผลิตอยู่ในจังหวัด กาญจนบุรี นครนายก นครปฐมและเพชรบุรี ซึ่งมีโรงฆ่ากระต่ายจำนวน 3 โรง จังหวัดเพชรบุรีมีจำนวนฟาร์มกระต่ายมากที่สุด การผลิตกระต่ายดำเนินการในโรงเรือนระบบเปิดโดยใช้อาหารสำเร็จรูปของกระต่าย สุกรขุนระยะสุดท้ายและหรืออาหารหยาบ รอบการผลิตที่แตกต่างกัน (การผสมแบบรายตัว หรือชุดผสมด้วยการผสมตามธรรมชาติ) ถูกเลือกมาใช้ในแต่ละฟาร์ม หลังจากหย่านมจะเข้าสู่ระยะขุนใช้เวลาประมาณ 90 วัน เพื่อได้น้ำหนักเข้าฆ่าที่ 2.0-2.5 กิโลกรัม กระต่ายประมาณ 20,000 ตัวต่อปีถูกผลิตในเครือข่ายที่ศึกษาประกอบด้วยกระต่ายเนื้อและกระต่ายคัดทิ้งที่อัตราส่วนใกล้เคียงกัน เป็นที่น่าสนใจว่าความต้องการของเนื้อกระต่ายสูงกว่ากำลังการผลิตประมาณ 12,000 ตัวต่อปี แต่ความต้องการดังกล่าวมีความผันผวนสูง อุปสรรคสำคัญคือการขาดแหล่งองค์ความรู้และการสนับสนุนด้านการเงินเพื่อสร้างธุรกิจที่มั่นคง ดังนั้นโครงการที่มีการสนับสนุนและวิจัยควรดำเนินการเพื่อส่งเสริมการผลิตกระต่ายเนื้อในประเทศไทยเพื่อเป็นปศุสัตว์ทางเลือก การแปรรูปและขนาดของตลาดควรศึกษาอย่างละเอียดก่อนการส่งเสริมให้เกษตรกรดำเนินการเลี้ยงเพื่อป้องกันภาวะสินค้าล้นตลาด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Dalle Zotte, A. and Z. Szendrö. 2011. The role of rabbit meat as functional food. Meat Sci. 88: 319-331.
De Blas, C. and J. Wiseman. 2010. Nutrition of the rabbit. 2nd eds. CABI. Oxford. 334 p.
El-Raffa, A.M. 2004. Rabbit production in hot climates. Proceeding in the 8th World Rabbit Congress, Puebla, Mexico, 7-10 June 2004: 1172-1180.
FAOSTAT. 2019 (cited 10 March 2019). FAOSTAT. Available from: http://faostat.fao.org/
Intachat, C., P. Jiwaganont, S. Wannasilp, O. Udompattanakorn, A. Kovitvadhi, S. Jala, D. Kawvongvan, P. Chandang, P. Lertwatcharasarakul, and P. Sanyathitiseree. 2017. Slaughterhouse seroprevalence of Encephalitozoon cuniculi in meat rabbits at Central part of Thailand. J. Mahanakorn Vet. Med. 12: 35-45.
Kovitvadhi, A. and T. Rukkwamsuk. 2015. Enhancement of growth performance and health status in rabbits by post-weaning feed restriction. J. Kasetsart Vet. 25: 87-103. (in Thai).
Kovitvadhi, A., P. Sanyathitiseree, L. Gasco, and T. Rukkwamsuk. 2016. Meat rabbit production in Central, Western and Eastern Thailand: Social network and current status. Proceeding in the 11th World rabbit congress, Qingdao, China, 15-18 June 2016: 403.
McNitt, J.I., S. D. Lukefahr, P. R. Cheeke, and N. M. Patton. 2013. Rabbit production. 9th eds. CABI, Oxfordshire. 327 p.
Social Network Visulize. 2018 (cited 25 December 2018). Social network visualize 2.4. Available from: https://socnetv.org/
Verga, M. 2014. Text book of rabbit medicine. 2nd eds. Butterworth-Heinemann. Oxford. 497 p.
Worawan, C., U. Cheevacharoen, J. Sattayapun, J. Sreepromma, S. Bantuchai, S. Kijparkorn, and P. Pernsungnern. 1985. Rabbit production. Kasetsart University, Bangkok. 114 p. (in Thai).