ปัจจัยทำนายคุณภาพชีวิตด้านสุขภาพของผู้ป่วยบาดเจ็บศีรษะหลังจำหน่ายจากโรงพยาบาลระดับตติยภูมิ

Abstract

การวิจัยนี้เป็นการศึกษาความสัมพันธ์เชิงทำนายเพื่อศึกษาอิทธิพลความรุนแรงของการบาดเจ็บศีรษะ ความพิการ ความวิตกกังวล ภาวะซึมเศร้า และแรงสนับสนุนทางสังคมต่อคุณภาพชีวิตหลังจำหน่ายของผู้ป่วยบาดเจ็บศีรษะ กลุ่ม

ตัวอย่างคือ ผู้ป่วยบาดเจ็บศีรษะที่ได้รับการจำหน่ายจากโรงพยาบาลระดับตติยภูมิแห่งหนึ่งในภาคใต้ ตั้งแต่ 1 เดือนขึ้นไป จำนวน 100 ราย เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามที่พัฒนาขึ้น ประกอบด้วย 4 ส่วน คือ 1) ข้อมูลส่วนบุคคล ความรุนแรงของ

การบาดเจ็บศีรษะ ความพิการ 2) คุณภาพชีวิตผู้ป่วยหลังจากการบาดเจ็บที่ศีรษะ 3) ความวิตกกังวล ภาวะซึมเศร้า 4) แรงสนับสนุนทางสังคม ซึ่งผ่านการตรวจสอบความตรงและความเที่ยง ได้ค่าความเที่ยงของแบบสอบถามส่วนที่ 2-4 เท่ากับ 0.92,

0.85 และ 0.91 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ
    ผลการวิจัย พบว่า ผู้ป่วยบาดเจ็บศีรษะส่วนใหญ่เป็นเพศชายอายุเฉลี่ย 38.3 ปี (S.D.= 17.75 ปี) ภายหลังการจำหน่ายจากโรงพยาบาล พบว่าส่วนใหญ่ (ร้อยละ 90) มีปัญหาสุขภาพ ที่พบมากที่สุดคือ ปวดศีรษะ มองเห็นภาพซ้อน ตาพร่ามัว

ประมาณครึ่งหนึ่งพบว่ามีระดับความพิการหลงเหลือก่อนจำหน่ายในระดับปานกลาง มากที่สุด (ร้อยละ 49) คุณภาพชีวิตหลังจำหน่ายโดยรวม อยู่ในระดับสูง (Mean= 68.79, S.D.=14.27) ส่วนปัจจัยที่ศึกษาพบว่าทุกตัวสามารถร่วมทำนายคุณภาพ

ชีวิตของผู้ป่วยบาดเจ็บศีรษะหลังจำหน่ายได้ร้อยละ 61 (R²= .61, F= 28.94, p = .001) และปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตสูงสุดคือ แรงสนับสนุนทางสังคม (?= .357, p =.000) ผลการวิจัยสะท้อนได้ว่า พยาบาลควรส่งเสริมคุณภาพชีวิตหลัง

จำหน่ายของผู้ป่วยบาดเจ็บศีรษะ โดยเพิ่มแรงสนับสนุนทางสังคมให้มากขึ้น