สภาพ ปัญหา และความต้องการทำวิจัยของพยาบาลวิชาชีพ คณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงพรรณนาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษา สภาพ ปัญหา และความต้องการทำวิจัย เปรียบเทียบความแตกต่างของความคิดเห็นและแนวทางการส่งเสริมการทำวิจัยของพยาบาลวิชาชีพ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ กลุ่มตัวอย่าง คือ พยาบาลวิชาชีพทุกระดับที่ปฏิบัติงานการพยาบาลมาแล้วอย่างน้อย 6 เดือน ในคณะแพทยศาสตร์ และผ่านการประเมินผลการปฏิบัติงานแล้ว จำนวน 340 ราย ได้มาโดยการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เก็บข้อมูลเดือน มิถุนายน 2561 ถึง พฤษภาคม 2562 เครื่องมือวิจัยเป็นแบบสอบถาม ที่สร้างโดย วรพลและคณะ ตรวจสอบคุณภาพของเครื่องมือโดยการหาค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถาม โดยวิธีสัมประสิทธิ์คอนบาค อัลฟา ค่าความเชื่อมั่นด้านสภาพความเป็นจริงปัจจุบัน เท่ากับ 0.91 ด้านสภาพปัญหาการทำวิจัย เท่ากับ 0.93 และสภาพความต้องการในการทำวิจัย เท่ากับ 0.90 วิเคราะห์ข้อมูล โดยใช้ วิเคราะห์สถิติเชิงบรรยาย สถิติเชิงอนุมานด้วยการทดสอบค่าที และการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว

                ผลการวิจัย พบว่าระดับความคิดเห็นต่อสภาพ ปัญหา และความต้องการของพยาบาล มีสภาพความรู้ความสามารถในการทำวิจัย (Mean = 2.28, S.D. = 0.96) และมีทักษะในการทำวิจัยอยู่ในระดับน้อย (Mean = 1.98, S.D. = 1.24) มีปัญหาด้านของเวลาสำหรับทำวิจัยอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยสูงสุด (Mean = 3.50, S.D. = 1.20) มีความต้องการมีแรงจูงใจในการทำวิจัยมีค่าเฉลี่ยสูงสุด (Mean = 3.23, S.D. = 1.15) ผลการประเมินระดับความคิดเห็นต่อสภาพ ปัญหา และความต้องการของปัจจัยสนับสนุน พบว่า มีสภาพด้านแหล่งการศึกษาค้นคว้าเอกสาร/ตำราในการทำวิจัยอยู่ในระดับมาก (Mean = 3.52, S.D. = 0.96) มีปัญหางบประมาณแหล่งทุนค่าเฉลี่ยสูงสุด (Mean = 3.06, S.D. = 1.00) และมีความต้องการแหล่งการศึกษาค้นคว้าเอกสาร/ตำราในการทำวิจัย มีค่าเฉลี่ยสูงสุด (Mean = 3.23, S.D. = 1.15) และนอกจากนี้ พบว่า การวิเคราะห์เปรียบเทียบความแปรปรวน และความแตกต่างของ สภาพ ปัญหา และความต้องการทำวิจัยของพยาบาลวิชาชีพ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลา- นครินทร์ แยกตามประเภทบุคลากรมีความคิดเห็นไม่แตกต่างกันทางสถิติ แยกตามตำแหน่งทางวิชาการ มีความคิดเห็นแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.01