การศึกษาคุณภาพน้ำทะเลและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของชุมชนที่มีการท่องเที่ยวและไม่มีการท่องเที่ยวในตำบลเกาะปันหยี จังหวัดพังงา

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาคุณภาพน้ำทะเลบริเวณชุมชน พฤติกรรมการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม และปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการอนุรักษ์ของคนในชุมชนตำบลเกาะปันหยี เปรียบเทียบระหว่างชุมชนที่มีการท่องเที่ยวและไม่มีการท่องเที่ยวรวม 4 หมู่บ้าน ตรวจวัดคุณภาพน้ำทะเล 11 ตัวชี้วัด ในช่วงต้นและปลายฤดูกาลท่องเที่ยว และศึกษาพฤติกรรมการอนุรักษ์และปัจจัยที่มีอิทธิพลโดยเก็บข้อมูลจำนวน 300 ครัวเรือนด้วยแบบสอบถาม

ผลการศึกษาคุณภาพน้ำทะเลโดยรวมอยู่ในเกณฑ์มาตรฐานคุณภาพน้ำทะเลประเภทที่ 1 ตามประกาศคณะกรรมการสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ เรื่อง กำหนดมาตรฐานคุณภาพน้ำทะเล ยกเว้น ค่าโคลิฟอร์มแบคทีเรียทั้งหมดที่มีค่าเกินมาตรฐาน และมีค่าฟีคอลโคลิฟอร์มแบคทีเรียสูง เมื่อเปรียบเทียบระหว่างชุมชนที่มีการท่องเที่ยวและไม่มีการท่องเที่ยวพบ 5 ตัวชี้วัดที่มีความแตกต่างกันในช่วงปลายฤดูกาลท่องเที่ยว ได้แก่ ความเป็นกรดด่าง ออกซิเจนละลาย ความเค็ม ปริมาณของแข็งแขวนลอย และฟีคอลโคลิฟอร์มแบคทีเรีย การศึกษาพฤติกรรมการอนุรักษ์ของประชาชน พบว่า ไม่แตกต่างกันในชุมชนที่มีการท่องเที่ยวและไม่มีการท่องเที่ยวและอยู่ในระดับปานกลาง โดยมี 9 ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการอนุรักษ์ ได้แก่ ประสบการณ์ฝึกอบรมด้านการอนุรักษ์ อายุ การเข้าร่วมกลุ่มกิจกรรมสังคม สถานภาพทางสังคม การพบปะเจ้าหน้าที่สิ่งแวดล้อม ความคิดเห็นต่อการอนุรักษ์ การมีอาชีพการท่องเที่ยว การพบพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมต่อทรัพยากรน้ำ และความรู้เกี่ยวกับการอนุรักษ์ ผลการศึกษาเสนอแนะให้มีการจัดกิจกรรมเสริมสร้างพฤติกรรมการอนุรักษ์ที่ดี โดยพิจารณาใช้ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการอนุรักษ์ และควรมีการติดตั้งถังบำบัดน้ำเสียจากห้องน้ำพร้อมทั้งติดตามตรวจสอบคุณภาพน้ำทะเลอยู่เสมอ