การวิเคราะห์ความเสี่ยงต่อการบุกรุกพื้นที่ป่าในเขตป่าสงวนแห่งชาติป่าแม่งาวฝั่งขวา จังหวัดลำปาง

บทคัดย่อ

การวิเคราะห์ความเสี่ยงต่อการถูกบุกรุกพื้นที่ป่าในเขตป่าสงวนแห่งชาติป่าแม่งาวฝั่งขวา จังหวัดลำปาง ได้ทำการศึกษาเพื่อใช้เป็นแนวทางในการป้องกันรักษาป่า โดยการวิเคราะห์ทางสถิติหาความสัมพันธ์กับปัจจัยแวดล้อมต่างๆ จำนวน 12 ปัจจัย ผลการศึกษาพบว่า ปัจจัยแวดล้อมที่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อการบุกรุก ที่ระดับความเชื่อมั่นร้อยละ 95 มีทั้งหมด 5 ปัจจัย ได้แก่ ระดับความสูง ความลาดชัน ระยะห่างจากเส้นทางถนน ระดับปัญหาการถือครองที่ดิน และป่าเบญจพรรณ จากการวิเคราะห์ พบว่า มีพื้นที่ป่าที่มีระดับความเสี่ยงต่อการบุกรุกต่ำ พื้นที่ป่าที่มีระดับความเสี่ยงต่อการบุกรุกค่อนข้างต่ำ พื้นที่ป่าที่มีระดับความเสี่ยงต่อการบุกรุกปานกลาง พื้นที่ป่าที่มีระดับความเสี่ยงต่อการบุกรุกค่อนข้างสูง และพื้นที่ป่าที่มีระดับความเสี่ยงต่อการบุกรุกสูง มีพื้นที่คิดเป็นร้อยละ 34.27, 21.43, 13.00, 15.21 และ 16.09 ตามลำดับ โดยพื้นที่ป่าที่เสี่ยงต่อการบุกรุกต่ำ คือ พื้นที่ในป่าเต็งรัง ระดับความสูงมาก ความลาดชันสูง ส่วนพื้นที่ป่าที่เสี่ยงต่อการบุกรุกสูง พบในพื้นที่ป่าเบญจพรรณเกือบทั้งหมด ความลาดชันต่ำ ใกล้เส้นทางถนน และมีปัญหาการถือครองที่ดินมาก เมื่อตรวจสอบความถูกต้องโดยการซ้อนทับจุดตัวอย่างกับแผนที่ความเสี่ยง พบว่า มีความถูกต้องรวมร้อยละ 81.00