การประยุกต์ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์และค่าปัจจัยความปลอดภัยในการกำหนด พื้นที่ที่เสี่ยงต่อการเกิดแผ่นดินถล่มบริเวณลุ่มน้ำตาปี จังหวัดนครศรีธรรมราช

บทคัดย่อ

สมการหาปัจจัยความปลอดภัย (factor of safety, Fs) ของ Abe (1978), Gray และ Megahan (1981), Gray และ Leiser (1982), Wu และคณะ (1971) และของ Coppin และ Richards (1990) ได้ถูกนำมาประยุกต์ทำแผนที่เขตแผ่นดินถล่มใน 2 ลุ่มน้ำย่อย ของลุ่มน้ำตาปี โดยอาศัยแผนที่แผ่นดินถล่มที่แปลตีความจากภาพถ่ายดาวเทียม Landsat ที่ถ่ายทำในวันที่ 22 พฤศจิกายน 2535 อันเป็นวันที่เกิดแผ่นดินถล่มอย่างรุนแรงร่วมกับการใช้เทคนิคระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ (GIS) ความสามารถในการประยุกต์ใช้ได้และประสิทธิภาพในการกำหนดตำแหน่งแผ่นดินถล่มของแต่ละสมการ ทำการตรวจวัดโดยอาศัยค่าเปอร์เซนต์การซ้อนทับกันของพื้นที่และตำแหน่งที่เกิดระหว่างพื้นที่จริงที่แปลจากภาพถ่ายดาวเทียมและแผนที่ที่ได้จากแต่ละสมการ (CV) ผลที่ได้ ปรากฏว่าทุกสมการให้ค่า CV ต่ำกว่า 20 % เมื่อผนวกเอาปัจจัยความเร็วลม 40 กม. / ซม. ซึ่งเป็นอัตราเฉลี่ยในวันเกิดเหตุใส่เข้าในการคำนวณในสมการของ Coppin และ Richards จะให้ค่า CV สูงขึ้นขึ้น (16.2 และ 15.52 % เมื่อกำหนดให้ดินลึก 1.0 และ 0.5 เมตร ตามลำดับ) สมการที่เหลือให้ค่า CV ต่ำ ทั้งนี้สมการของ Wu และคณะ ให้ค่า CV สูงสุด 16.07, 15.85 และ 15.85 % เมื่อกำหนดให้ดินลึก 2, 2.5 และ 3 เมตร ตามลำดับ กล่าวโดยทั่วไปแล้ว แม้ว่าทุกสมการจะยังให้ค่า CV ที่ต่ำอยู่ แต่ดูเหมือนว่าสมการของ Wu และคณะ เหมาะสมที่สุดในการทำแผนที่แผ่นดินถล่มในพื้นที่นี้