ปริมาณและมูลค่าการใช้ประโยชน์ของป่าของราษฎรในอำเภอแม่เปิน จังหวัดนครสวรรค์

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพเศรษฐกิจ สังคม ปริมาณ และมูลค่าการใช้ประโยชน์ของป่าของราษฎรในอำเภอแม่เปิน จังหวัดนครสวรรค์ โดยใช้แบบสัมภาษณ์กับกลุ่มตัวอย่างเป้าหมายทั้งหมด 380 ครัวเรือน และวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วยโปรแกรมสำเร็จรูป ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าสูงสุด ค่าต่ำสุด และความแตกต่างมูลค่าการใช้ประโยชน์ด้วยสถิติ One–way ANOVA

ผลการศึกษาพบว่า ราษฎรตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีอายุเฉลี่ย 50 ปี จบการศึกษาระดับประถมศึกษา ส่วนใหญ่ย้ายถิ่นฐานมาจากที่อื่น มีอาชีพทำไร่เป็นอาชีพหลักและรับจ้างเป็นอาชีพรอง มีรายได้และรายจ่ายเฉลี่ยเท่ากัน คือ 75,001–100,000 บาทต่อปี และมีวิถีชีวิตพึ่งพิงการใช้ประโยชน์ของป่า ได้แก่ ไม้ฟืน ไม้ไผ่ หน่อไม้ ผลไม้ป่า พืชผักป่า เห็ด พืชกินหัว แมลงและผลผลิตจากแมลง สมุนไพร และสัตว์ขนาดเล็ก ของป่าที่มีปริมาณเก็บหาสูงสุด คือ หน่อไม้ มีปริมาณ 178,448.00 กิโลกรัมต่อปี รองลงมาคือ เห็ด และแมลงและผลผลิตจากแมลง มีปริมาณ 40,157.60 และ 14,787.86 กิโลกรัมต่อปี ตามลำดับ แต่ของป่าที่มีมูลค่าการใช้ประโยชน์สูงสุด คือ เห็ด มีมูลค่า 12,883,590.00 บาทต่อปี รองลงมาคือ หน่อไม้และแมลงและผลผลิตจากแมลง มีมูลค่า 1,784,480.00 และ 1,648,366.14 บาทต่อปี ตามลำดับ คิดเป็นมูลค่ารวมของการใช้ประโยชน์ทั้งหมดเท่ากับ 21,128,163.39 บาทต่อปี ส่วนผลการวิเคราะห์ความแตกต่างมูลค่าการใช้ประโยชน์ของป่าเปรียบเทียบระหว่างหมู่บ้าน พบว่า เห็ด หน่อไม้ พืชผักป่า แมลงและผลผลิตจากแมลง พืชกินหัว สมุนไพร และสัตว์ขนาดเล็ก มีมูลค่าการใช้ประโยชน์ของป่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับความเชื่อมั่น 0.05