ผลของสารควบคุมการเจริญเติบโตต่อการเพิ่มจำนวนยอดและการชักนำให้เกิดรากของกะเพราแดงในสภาพปลอดเชื้อ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทคัดย่อ
กะเพราแดง (Ocimum sanctum L.) เป็นพืชสมุนไพรที่มีฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระสูง แต่การปลูกในสภาพธรรมชาติมักเกิดความแปรปรวนทางพันธุกรรม เนื่องจากเป็นพืชที่ผสมข้ามกับพืชอื่น ๆ ในสกุลเดียวกันได้ การขยายพันธุ์จึงจำเป็นต้องใช้เทคนิคการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ เพื่อเพิ่มจำนวนต้นและให้ได้ตรงตามพันธุ์ การทดลองนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของสารควบคุมการเจริญเติบโตต่อการเพิ่มจำนวนยอดจากชิ้นส่วนข้อ และชักนำให้เกิดรากของกะเพราแดงในสภาพปลอดเชื้อ ในการเพิ่มจำนวนยอด เพาะเลี้ยงข้อกะเพราแดงบนอาหารสูตร MS (Murashige & Skoog) ที่เติม BA (6-benzyladenine) ความเข้มข้น 0, 0.5, 1.0, 1.5 และ 2.0 mg/L ร่วมกับ IAA (indole-3-acetic acid) หรือ NAA (1-naphthylacetic acid) ความเข้มข้น 0 และ 0.5 mg/L นาน 4 สัปดาห์ พบว่าข้อที่เพาะเลี้ยงบนอาหารทุกสูตรมีการพัฒนาของยอดใหม่ 100 % แต่การเติม NAA และ IAA ส่งผลให้เกิดแคลลัสบริเวณโคนยอด อาหารสูตร MS ที่เติม BA ความเข้มข้น 0.5 mg/L เพียงอย่างเดียว มีจำนวนยอดที่พัฒนา 3.00±0.43 ยอด ความยาวยอด 0.71±0.24 cm และจำนวนข้อต่อยอด 1.81±0.26 ข้อ ส่วนการชักนำให้เกิดราก พบว่ายอดที่เพาะเลี้ยงบนอาหารสูตร ½ MS และ MS ที่เติม NAA และ IBA (indole-3-butyric acid) ความเข้มข้น 0 1.0 และ 1.5 mg/L นาน 4 สัปดาห์ มีการพัฒนาของราก 100 % แต่การเติม NAA ส่งผลให้เกิดแคลลัสบริเวณโคนยอด อาหารสูตร ½ MS มีจำนวนรากที่พัฒนา และความยาวรากเท่ากับ 12.2±4.20 ราก และ 2.08±0.29 cm ตามลำดับ
คำสำคัญ : กะเพราแดง; การเพิ่มจำนวนยอด; การชักนำให้เกิดราก; ไซโทไคนิน; ออกซิน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
[2] Mukherjee, P.K., Maitib, K. and Houghton, P.J., 2006, Leads from Indian medicinal plants with hypoglycemic potential, J. Ethnopharm. 106: 1-28.
[3] Ramesh, B. and Satakopan, N.V., 2010, Antioxidant activities of hydroalcoholic extract of Ocimum sanctum against cadmium induced toxicity in rats, Indian J. Clin. Biochem. 25: 307-310.
[4] Kayastha, L.B., 2014, Queen of herbs tulsi (Ocimum sanctum) removes impurities from water and plays disinfectant role, J. Med. Plants Stud. 2: 1-8.
[5] Gupta, S.K., Prakash, J. and Sriuastava, S.V., 2002, Validation of claim of tulsi, Ocimum sanctum Linn. as a medicinal plant, Indian J. Exp. Biol. 40: 765-773.
[6] Singh, N.K. and Sehgal, C.B., 1999, Micropropagation of holy basil (Ocimum sanctum Linn.) from young inflorescence of mature plants, Plant Growth Regul. 29: 161-166.
[7] Mishra T., 2015, Protocol establishment for multiplication and regeneration of ‘Holy Basil’ (Ocimum sanctum Linn): An important medicinal plant with high religious value in India, J. Med. Plants Stud. 3: 16-19.
[8] รังสฤษดิ์ กาวีต๊ะ, 2540, การเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืช หลักการและเทคนิค, ภาควิชาพืชไร่นา คณะเกษตร มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ, 219 น.
[9] ศิวพงศ์ จำรัสพันธุ์, 2546, การเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืช, คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี สถาบันราชภัฏอุดรธานี, อุดรธานี, 308 น.
[10] Jamal, M.A.H.M., Sharif, I.H., Shakil, Md.M., Rahman, A.N.M.R., Banu, N.A., Islam, Md.R. and Nazmuzzaman, Md., 2016, In vitro regeneration of a common medicinal plant, Ocimum sanctum L. for mass propagation, Afr. J. Biotechnol. 15: 1269-1275.
[11] Gopi, C., Sekhar, Y.N. and Ponmurugan, P., 2006. In vitro multiplication of Ocimum gratissimum L. through direct regeneration, Afr. J. Biotechnol. 5: 723-72.
[12] Banu, L.A. and Bari, M.A., 2007, Protocol establishment for multiplication and regeneration of Ocimum sanctum L. an important medicinal plant with high religious value in Bangladesh, J. Plant Sci. 2: 530-537.
[13] Sharma, N.K., Choudhary, R.C. and Kumar, M., 2014, An improved plant regeneration system of Ocimum sanctum L- An important Indian holy basil plant, J. Cell Tissue Res. 14: 4143-4148.
[14] คำนูณ กาญจนภูมิ, 2542, การเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืช, สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ, 162 น.
[15] Pattnaik, S. and Chand P.K., 1996, In vitro propagation of the medicinal herbs Ocimum americanum L. syn. O. canum Sims. (hoary basil) and Ocimum sanctum L. (holy basil), Plant Cell Rep. 15: 846-850.
[16] Çiğ, A. and Başdoğan, G., 2015, In vitro propagation techniques for some geophyte ornamental plants with high economic value, Int. J. Second. Metab. 2: 27-49.
