ผลของการเสริมใบพญาวานรในอาหารต่อค่าโลหิตวิทยา คุณภาพซาก และเนื้อในไก่เนื้อ

บทคัดย่อ

งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการเสริมใบพญาวานรในอาหารต่อค่าโลหิตวิทยา คุณภาพซาก และเนื้อในไก่เนื้อ โดยใช้ไก่เนื้อคละเพศพันธุ์ Arbor Acres อายุ 1 วัน จำนวน 180 ตัว วางแผนการทดลองแบบสุ่มสมบูรณ์แบ่งออกเป็น 4 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มอาหารควบคุม และกลุ่มที่เสริมใบพญาวานรในอาหารที่ระดับ 2, 4 และ 6 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ผลการศึกษาพบว่า การเสริมใบพญาวานรมีผลทำให้ไก่เนื้ออายุ 21 วัน มีความเข้มข้นเฉลี่ยของฮีโมโกลบินในเม็ดเลือดแดงหนึ่งเม็ด (Mean corpuscular hemoglobin concentration; MCHC) สูงกว่ากลุ่มควบคุม (P < 0.01) และการเสริมที่ระดับ 2 เปอร์เซ็นต์ มีผลทำให้เม็ดเลือดขาว (White blood cell; WBC) และ H/L ratio สูงที่สุด (P < 0.05) แต่มีเม็ดเลือดขาวชนิดลิมโฟไซต์ (Lymphocytes) ต่ำที่สุด (P < 0.05) ส่วนไก่เนื้ออายุ 42 วัน พบว่า การเสริมใบพญาวานรที่ระดับ 4 เปอร์เซ็นต์ มีค่า MCHC สูงกว่าการเสริมที่ระดับ 2 เปอร์เซ็นต์ (P < 0.05) แต่ไม่แตกต่างกับกลุ่มควบคุม และการเสริมที่ระดับ 6 เปอร์เซ็นต์ มีเม็ดเลือดขาวชนิดโมโนไซต์ (Monocytes) ต่ำที่สุด (P < 0.05) การเสริมใบพญาวานรไม่มีผลต่อเปอร์เซ็นต์ซาก เปอร์เซ็นต์ชิ้นส่วนตัดแต่ง และเปอร์เซ็นต์อวัยวะภายใน (P > 0.05) แต่การเสริมที่ระดับ 6 เปอร์เซ็นต์ มีผลทำให้น้ำหนักมีชีวิตลดลง (P < 0.01) นอกจากนี้ การเสริมใบพญาวานรมีผลต่อค่าสีเหลือง (b*) ของเนื้ออกและเนื้อสะโพกที่ 24 ชั่วโมง ภายหลังสัตว์ตาย โดยพบว่ากลุ่มที่เสริมใบพญาวานรมีค่าสีเหลืองสูงกว่ากลุ่มควบคุม (P < 0.05) จากผลการศึกษาครั้งนี้ จึงสรุปได้ว่าการเสริมใบพญาวานรในอาหารมีผลต่อค่า MCHC และเม็ดเลือดขาว แต่ไม่มีผลต่อคุณภาพซากและคุณภาพเนื้อของไก่เนื้อ