Public Participation in Production of Safe Agricultural Products: Case study of the Herbal City, Prachinburi
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study examined the public participation in production of safe agricultural products in Prachinburi Province. The samples were collected by purposive sampling. There were 11 participants, consisting of 8 farmers, and 3 persons involved in organizing a project to support the production of herbs. The total duration of the study was 4 months, from February to May 2019, using in-depth interviews and an observation form to collect data on the production of safe agricultural products. It was found that success in the production of safe agricultural products was a result of participation of farmers, public sector and private sector. The participation of all sectors involved educating and raising awareness of decision-making, forming action groups, sharing benefits, and evaluating the process. The public sector led the initial process and encourageda continuous aggregation of farmers. The private sector participated by providing information and fulfilling the needs of farmers. The core farmers then became the leaders of the process in the sustainability of the production of safe agricultural products with participation from the government and private sectors.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชาการสถาบันการอาชีวศึกษาเกษตรถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการสถาบันการอาชีวศึกษาเกษตรถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันการอาชีวศึกษาเกษตร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิชาการสถาบันการอาชีวศึกษาเกษตรก่อนเท่านั้น
References
ยิ่งศักดิ์ ไกรพินิจ และคณะ. (2560). การจัดการการเกษตรสมัยใหม่ของประเทศไทย. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 12(2), 115-127.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. เข้าถึงได้จาก https://www.nesdb.go.th.
สำนักงานคณะกรรมการนโยบายสมุนไพรแห่งชาติ. (2560). คู่มือยุทธศาสตร์การพัฒนาเมืองสมุนไพร.เข้าถึงได้จาก http://nph.dtam.moph.go.th/index.php/news-nph/download-document-nph/119-herbal-city.
เจมส์ แอล, เครย์ตัน. (2551). คู่มือการมีส่วนร่วมของประชาชน การตัดสินใจที่ดีกว่าโดยให้ชุมชนมีส่วนร่วม [The Public Participation Handbook: Making Better Decisions Through Citizen Involvement]. (ศ.นพ.วันชัย วัฒนศัพท์ และคณะ, แปลและเรียบเรียง). ขอนแก่น: โรงพิมพ์ศิริภัณฑ์ ออฟเซ็ท.
ชาย โพธิสิตา. (2550). ศาสตร์และศิลป์การวิจัยเชิงคุณภาพแห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: บริษัท อมรินทร์พริ้นติ้งพับลิชชิ่ง จำกัด.
วริพัสย์ เจียมปัญญารัช. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความยั่งยืนของเกษตรกรอินทรีย์ของไทย: บทเรียนจากเกษตรกรรายย่อย. วารสารสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 20(1), 199-215.
อภิชาต ใจอารีย์. (2561). แนวทางการขับเคลื่อนเกษตรอินทรีย์เพื่อสร้างความมั่นคงด้านอาหารปลอดภัยสำหรับชุมชน: บทสะท้อนจากภาคปฏิบัติการ. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 38(5), 1-17.