การมีส่วนร่วมของประชารัฐในการผลิตสินค้าเกษตรปลอดภัย: กรณีศึกษาเมืองสมุนไพรต้นแบบ จังหวัดปราจีนบุรี
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษานี้เป็นการศึกษาการมีส่วนร่วมของประชารัฐและสภาพการณ์แปรเปลี่ยนในการผลิตสินค้าเกษตรปลอดภัย ในพื้นที่เมืองสมุนไพรต้นแบบ จังหวัดปราจีนบุรี โดยศึกษาในภาคประชาชน ภาครัฐบาล และภาคเอกชน กลุ่มตัวอย่างได้จากการสุ่มแบบเฉพาะเจาะจงรวมทั้งสิ้น11 คน จากเกษตรกรผู้เข้าร่วมโครงการสนับสนุนปัจจัยการผลิตเมืองสมุนไพร จำนวน 8 คน และผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการจัดโครงการสนับสนุนปัจจัยการผลิตเมืองสมุนไพรทั้งภาครัฐและเอกชนจำนวน 3 คน ระยะเวลาในการศึกษาทั้งสิ้น 4 เดือน ตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ถึงเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2562 โดยใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกร่วมกับแบบบันทึกการสังเกต เพื่อรวบรวมข้อมูลการผลิตสินค้าเกษตรปลอดภัยในกลุ่มเกษตรกรที่มีการแปรเปลี่ยนรูปแบบการผลิตสินค้าเกษตร ผลการศึกษาพบว่า การผลิตสินค้าเกษตรปลอดภัยของพื้นที่เกิดจากการมีส่วนร่วมของประชารัฐเริ่มต้นจากการให้ความรู้และสร้างความตระหนักรู้เพื่อใช้ในการตัดสินใจ การรวมกลุ่มลงมือปฏิบัติ การรับผลประโยชน์ร่วมกันเป็นกลุ่มก้อน และการประเมินผลของการดำเนินการร่วมกัน โดยภาครัฐเป็นผู้นำกระบวนการเริ่มต้น กระตุ้นให้เกิดการรวมกลุ่มอย่างต่อเนื่อง ภาคเอกชนเข้าร่วมให้ข้อมูลสนับสนุน สิ่งที่เกษตรกรต้องการ จากนั้นค่อยปรับให้แกนนำเกษตรกรเป็นผู้นำกระบวนการ เพื่อความยั่งยืนและต่อเนื่องในกลุ่มเกษตรกร โดยมีภาครัฐและเอกชนเป็นผู้มีส่วนร่วม
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ใน Journal of Vocational Education in Agriculture ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ใน Journal of Vocational Education in Agriculture ถือเป็นลิขสิทธิ์ของJournal of Vocational Education in Agriculture หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจาก Journal of Vocational Education in Agriculture ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ยิ่งศักดิ์ ไกรพินิจ และคณะ. (2560). การจัดการการเกษตรสมัยใหม่ของประเทศไทย. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 12(2), 115-127.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. เข้าถึงได้จาก https://www.nesdb.go.th.
สำนักงานคณะกรรมการนโยบายสมุนไพรแห่งชาติ. (2560). คู่มือยุทธศาสตร์การพัฒนาเมืองสมุนไพร.เข้าถึงได้จาก http://nph.dtam.moph.go.th/index.php/news-nph/download-document-nph/119-herbal-city.
เจมส์ แอล, เครย์ตัน. (2551). คู่มือการมีส่วนร่วมของประชาชน การตัดสินใจที่ดีกว่าโดยให้ชุมชนมีส่วนร่วม [The Public Participation Handbook: Making Better Decisions Through Citizen Involvement]. (ศ.นพ.วันชัย วัฒนศัพท์ และคณะ, แปลและเรียบเรียง). ขอนแก่น: โรงพิมพ์ศิริภัณฑ์ ออฟเซ็ท.
ชาย โพธิสิตา. (2550). ศาสตร์และศิลป์การวิจัยเชิงคุณภาพแห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: บริษัท อมรินทร์พริ้นติ้งพับลิชชิ่ง จำกัด.
วริพัสย์ เจียมปัญญารัช. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความยั่งยืนของเกษตรกรอินทรีย์ของไทย: บทเรียนจากเกษตรกรรายย่อย. วารสารสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 20(1), 199-215.
อภิชาต ใจอารีย์. (2561). แนวทางการขับเคลื่อนเกษตรอินทรีย์เพื่อสร้างความมั่นคงด้านอาหารปลอดภัยสำหรับชุมชน: บทสะท้อนจากภาคปฏิบัติการ. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 38(5), 1-17.