การจัดประสบการณ์การเรียนรู้ทางสิ่งแวดล้อม เรื่องน้ำเสีย สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อออกแบบประสบการณ์การเรียนรู้ทางสิ่งแวดล้อม เรื่องน้ำเสีย
สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 กลุ่มตัวอย่างคือนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 จำนวน 18 คน
ของโรงเรียนวัดพระเงิน (อิศราวิทย์อุปกรณ์) จังหวัดนนทบุรีที่ได้จากการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา ได้แก่ตารางการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ทางสิ่งแวดล้อม เรื่องน้ำเสีย สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษา
ปีที่ 5 และแบบประเมินตารางการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ทางสิ่งแวดล้อม เรื่องน้ำเสีย สำหรับนักเรียน
ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ดำเนินการวิจัยโดยแบ่งออกเป็น 4 ขั้นตอน คือ 1) ออกแบบประสบการณ์การเรียนรู้
2) ประเมินผลการออกแบบโดยผู้เชี่ยวชาญที่มีประสบการณ์จำนวน 10 คน 3) ปรับแก้ตารางประสบการณ์เรียนรู้ และ 4) ทดลองใช้ตารางประสบการณ์การเรียนรู้ ออกแบบการทดลองโดยใช้แผนการแบบกลุ่มเดียวสอบก่อนและหลังการทดลอง (One group pretest-posttest design) และแบบแผนการทดลองแบบกลุ่มเดียวมีการทดสอบ
ครั้งเดียว (One shot case study) ผลการศึกษาพบว่าการออกแบบประสบการณ์การเรียนรู้เนื้อหาภาคความรู้
มีผลคะแนนเฉลี่ยเท่ากับ 0.556 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.511 คะแนนเฉลี่ยหลังเรียนสูงกว่าคะแนน
เฉลี่ยก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ t = 406 ที่ระดับความเชื่อมัน 95% และการออกแบบประสบการณ์เรียนรู้เนื้อหาภาคปฏิบัติมีผลคะแนนเฉลี่ยเท่ากับ 1 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.000 คะแนนเฉลี่ยหลังเรียนสูงกว่าคะแนนมาตรฐานร้อยละ 80 ที่ตั้งไว้
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ใน Journal of Vocational Education in Agriculture ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ใน Journal of Vocational Education in Agriculture ถือเป็นลิขสิทธิ์ของJournal of Vocational Education in Agriculture หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจาก Journal of Vocational Education in Agriculture ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
พฤกษา เครือแสง. 2558. คุณภาพการศึกษาไทยกับมาตรฐานการบริการสาธารณะของรัฐ. วารสารนักบริหาร. 35(2). 46-60.
สุนัดดา โยมญาติ. 2555. การวัดผลประเมินผล. นิตยสาร สสวท. 40(179). 8-10.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. 2558. โครงการปฏิรูปการเรียนรู้สู่ผู้เรียน (พ.ศ. ๒๕๕๗-๒๕๖๐) “สะท้อนปัญหาและทางออก ตอบโจทย์ปฏิรูปการศึกษาไทย”. กรุงเทพฯ: 21 เซ็นจูรี่ จำกัด.
อโนดาษ์ รัชเวทย์, ฐิชินีปกรณ์ สมแก้ว และปภาวี อุปธิ. 2560. การพัฒนาทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรมในศตวรรษที่ 21 โดยชุดการเรียนการสอนตามแนวสะเต็มศึกษา เรื่อง การแยกสาร ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 2. วารสารมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น. 11(3). 226-238.
สุพรรษา น้อยนคร, รุจโรจน์ แก้วอุไร และนฤมล รอดเนียม. 2562. การส่งเสริมการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ด้วยการจัดการเรียนการสอนแบบโครงงานเป็นฐานบูรณาการกับเฟซบุ๊ก. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร. 21(1). 360-376.
กนกวรรณ ภู่ทิม, ชูชาติ พิณพาทย์ และปริญญา ทองสอน. 2562. การศึกษาความสามารถในการอ่านจับใจความและการเขียนวิชาภาษาไทยของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โดยการประยุกต์ใช้การจัดการเรียนรู้แบบร่วมมือ เทคนิค CIRC ร่วมกับการสอนอ่านแบบปฏิบัติการ. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 21(1). 1-15.
วรรษชล พิเชียรวิไล. 2561. ผลการจัดการเรียนการสอนตามแนวคิดคอนสตัคติวิสต์ ต่อความสามารถในการคิดวิเคราะห์ของนักศึกษาพยาบาลศาสตร์. วารสารเทคโนโลยีสุรนารี. 12(1). 37-47.
ภาณุวัฒน์ วรพิทย์เบญจา, จำรัส กลิ่นหนู และณรงค์ศักดิ์ ศรีสม. 2558. การพัฒนาแอพพลิเคชั่นการจัดการเรียนการสอน ในห้องเรียนเสมือนจริงบนอุปกรณ์เคลื่อนที่. วารสารวิชาการคณะเทคโนโลยีอุตสาหกรรม. 8(2). 58-67.
บุญสม ทับสาย. 2562.การใช้แนวคิดชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อส่งเสริมความสามารถในการพัฒนาการจัดการเรียนการสอนของนักศึกษาครู. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 47(2). 137-154.
สายสมร เฉลยกิตติ, สรินทร เชี่ยวโสธร และญาดา บุตรปัญญา. 2560. ประสิทธิผลของการบูรณาการการบริการวิชาการกับการจัดการเรียนการสอนรายวิชาปฏิบัติการพยาบาลจิตเวชศาสตร์ต่อสมรรถนะการปฏิบัติการพยาบาลจิตเวช ของนักเรียนพยาบาลกองทัพบก. วารสารพยยาบาลทหารบก. 18(3). 144-151.
Rakthai, S. 2015. Designing Learning Experience for high school students topic in Phytoremediation Process. Proceedings: International Research Conference on Business. Economics and Social Sciences. IRC-2015. February 27-28. 2015. Istanbul. Turkey.
นิตยา เกตุแก้ว. 2563. ผลการจัดประสบการณ์เพื่อการเรียนรู้ เรื่องขั้นตอนการผลิตอาหารสัตว์น้ำสำเร็จรูปแบบจมน้ำ สำหรับนักศึกษา ปวส. 1 สาขาวิชาเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำวิทยาลัยเกษตรและเทคโนโลยีสุราษฎร์ธานี. วารสารวิชาการสถาบันการอาชีวศึกษาเกษตร. 3(2). 5-14.
ภาณุชัย ประมวล และณัฐกร อินทรวิชะ. 2561. การจัดประสบการณ์เรียนรู้เรื่องการวิเคราะห์ปริมาณไนเตรทในน้ำ ด้วยสเปกโตรโฟโตมิเตอร์สำหรับนักเรียนอาชีวศึกษาเกษตร. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. 20 (1). 83-93.
ลาวัณย์ วิจารณ์. (2561). การสร้างประสบการณ์เพื่อการเรียนรู้สิ่งแวดล้อม กับ R&D ทางการศึกษาแนวทางสู่การปฏิบัติ. ปทุมธานี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรังสิต.
มั่นสิน ตัณฑุลเวศม์ และมั่นรักษ์ ตัณฑุลเวศม์. 2551. เคมีวิทยาของน้ำและน้ำเสีย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เกษม จันทร์แก้ว. 2547. การจัดการสิ่งแวดล้อมแบบผสมผสาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
เอกศักดิ์ แหชัยภูมิ,ทรงศักดิ์ สองสนิท และประวิทย์ สิมมาทัน. 2561. การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ตามรูปแบบการเรียนการ สอนของเดวีส์ผ่านสื่อสังคม เพื่อส่งเสริมทักษะปฏิบัติโปรแกรมสำเร็จรูปด้านเอกสาร สำหรับนักเรียนชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพ. วารสารวิชาการจัดการเทคโนโลยีสารสนเทศและนวัตกรรม. 5(2). 20-29.
วัฒนาภรณ์ โชครัตนชัย และคณะ. 2560. การถ่ายทอดเทคโนโลยีเบเกอรี่เพื่อสุขภาพโดยการมีส่วนร่วมของโรงเรียนในสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่. 9(4). 257-273.
Changjan, A. 2015. Designing Learning Experience in Environmental Physics for high school students. Proceedings: International Research Conference on Business. Economics and Social Sciences, IRC-2015. February 27-28. 2015. Istanbul, Turkey.
ศักดิ์ศรี รักไทย และกรณภว์ กนกลภัสกุล. 2559. การประเมินผลสัมฤทธิ์การจัดประสบการณ์เรียนรู้เรื่องการเล่นกีฬาเนตบอลสำหรับนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. Thai Journal of Science and Technology. 5 (3). 303-312.
