ผลการเสริมมะเขือพวงผงในอาหารต่อสมรรถนะการผลิต และระดับคอเลสเตอรอลในเลือดไก่เนื้อ

Main Article Content

ไพฑูรย์ ศรีโพนทัน
กิตติพงษ์ จันดีกระยอม

บทคัดย่อ

การใช้สมุนไพรในการเลี้ยงสัตว์เศรษฐกิจเป็นแนวทางหนึ่งในการลดใช้ยาปฏิชีวนะ มะเขือพวง (Solanum torvum Swartz.) เป็นพืชสมุนไพรชนิดหนึ่งที่มีสารออกฤทธิ์ในยับยั้งเชื้อราและแบคทีเรียที่ก่อให้เกิดโรค ดังนั้นการศึกษาครั้งนี้จึงมีจุดประสงค์เพื่อศึกษาผลการเสริมมะเขือพวงผงในอาหารต่อสมรรถภาพการผลิตและระดับคอเลสเตอรอลในเลือดของไก่เนื้อ ทำการวางแผนการทดลองแบบสุ่มตลอดใช้ไก่เนื้อคละเพศพันธุ์อาร์เบอร์ เอเคอร์ อายุ 1 วัน แบ่งออกเป็น 4 กลุ่ม ๆ ละ 4 ซ้ำ ๆ ละ 6 ตัว รวมจำนวน 96 ตัว ทรีทเมนท์ประกอบด้วยอาหารไก่เนื้อผสมมะเขือพวงผงที่ระดับร้อยละ 0, 0.4, 0.7 และ 1 ไก่จะได้รับอาหารและน้ำอย่างเต็มที่ ทำการทดลอง 42 วัน พบว่า ไก่เนื้อที่ได้รับอาหารเสริมด้วยมะเขือพวงผงที่ระดับร้อยละ 0, 0.4, 0.7 และ 1  ทรีตเมนต์ที่ 1, 2, 3 และ 4  มีปริมาณการกินได้ เท่ากับ 4478.20, 4476.66, 4447.73  และ 4490.75 กรัม/ตัว (P>0.05) น้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้น เท่ากับ 1,952.30, 2,062.56,  2,108.94 และ 2,084.75 กรัม/ตัว (P<0.01) อัตราการเจริญเติบโต เท่ากับ 46.48,  49.10, 50.21 และ 49.63 กรัม/ตัว/วัน  (P<0.01)  อัตราการเปลี่ยนอาหารเป็นเนื้อ เท่ากับ 2.29, 2.17, 2.11 และ 2.15 (P<0.01) เปอร์เซ็นต์ซาก เท่ากับ 82.24,  83.90,  84.43  และ83.79 เปอร์เซ็นต์ (P<0.01) ไขมันช่องท้อง เท่ากับ 3.45, 2.20, 2.22 และ  2.18 เปอร์เซ็นต์  (P<0.01) ต้นทุนค่าอาหารต่อการเพิ่มน้ำหนักตัว 1 กิโลกรัม เท่ากับ


38.87, 37.37, 37.07 และ 38.36 บาท (P<0.01) และปริมาณคอเลสเตอรอลในเลือด เท่ากับ 140.75, 129.25, 140.75 และ 130.75 มิลลิกรัมต่อเดซิลิตร (P>0.05) สรุปได้ว่า การเสริมมะเขือพวงผงที่ระดับ ร้อยละ 0.4 – 1.0 มีผลต่อการเพิ่มสมรรถะการผลิตไก่เนื้อ และเปอร์เซ็นต์ซากดีขึ้น


 


   

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ศรีโพนทัน ไ., & จันดีกระยอม ก. . . (2023). ผลการเสริมมะเขือพวงผงในอาหารต่อสมรรถนะการผลิต และระดับคอเลสเตอรอลในเลือดไก่เนื้อ. Journal of Vocational Education in Agriculture, 6(2), 59–67. สืบค้น จาก https://li01.tci-thaijo.org/index.php/JVIA/article/view/253793
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2564). สถานการณ์การส่งออกไก่เนื้อของไทย. เข้าถึงได้จาก https:// api.dtn.go.th/files/v3/60f91710ef4140b37906fdfc/download.

อังสุมา แก้วคต. (2563). การใช้สมุนไพรเพื่อลดการใช้ยาปฏิชีวนะในอาหารสัตว์และการตกค้างในเนื้อสัตว์. เข้าถึงได้จาก http://scimooc.bsru.ac.th/index.php?type=&page=4.

ดุจดาว คนยัง และคณะ. (2553). การใช้สมุนไพรไทยในการเพิ่มสมรรถภาพการเจริญเติบโตและควบคุม โรคบิดในไก่เนื้อ. (รายงานผลการวิจัย). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.

กัญจนา ดีวิเศษ. (2548). ผักพื้นบ้านภาคเหนือ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ศูนย์พัฒนาตำราการแพทย์

แผนไทย.

Abdulaziz R. A., et al. (2016). In vitro antioxidant activity of the ethanolic extract from fruit, stem, and leaf of Solanum torvum. ScienceAsia, 42, 184-189.

Keisuke, T., et al. (2010). Methyl caffeate as an alpha-glucosidase inhibitor from Solanum torvum fruits and the activity of related compounds. Bioscience, Biotechnology and Biochemistry, 74(4), 741- 745.

SAS Institute Inc. (1985). SAS user’s guide basics. 5th Ed. Cary NC: SAS Institute Inc.

ไพฑูรย์ ศรีโพนทัน และ ธัญญา คงนวลอินทร์. (2559). ผลการศึกษาผลของการเสริมสารโพลีฟีนอลที่ สกัดจากเปลือกเมล็ดมะขามในอาหารต่อสมรรถนะการผลิตไก่เนื้อ. (รายงานผลการวิจัย). มหาสารคาม: วิทยาลัยเกษตรและเทคโนโลยีมหาสารคาม.

Acharyya, S. & Khatun, B. (2018). Antimicrobial and analgesic activity of Solanum torvum. Haya: The Saudi Journal of Life Sciences, 3(6), 459-464.

เอกสิทธิ์ สมคุณา และคณะ. (2558). ผลของการเสริมกวาวเครือขาว ขมิ้นชันและฟ้าทะลายโจรในอาหารต่อสมรรถนะการเจริญเติบโตของไก่เนื้อ. แก่นเกษตร, 43(1), 478–483.

เพชรรัตน์ พงศ์จรรยากุล. (2530). ฤทธิ์ของแอนโดรกราไฟไลด์ต่อกล้ามเนื้อเรียบของกระเพาะและลำไส้. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

ไชยวรรณ วัฒนจันทร์. (2554). การเสริมสารสกัดหยาบจากขมิ้นชัน (Curcuma longa Linn.) ในอาหารไก่กระทงต่อผลการทดสอบทางประสาทสัมผัสเนื้อ. แก่นเกษตร, 39(ฉบับพิเศษ), 17-21.

วิชัย เชิดชีวศาสตร์. (2552). นวัตกรรมสมุนไพรกวาวเครือ. กรุงเทพฯ: วี พริ้นท์.

Wannasiri, S., et al. (2017). Effects of Solanum torvum fruit water extract on hyperlipidemia and sex hormones in high-fat fed male rats. Asian Pacific Journal of Tropical Biomedicine, 7(5), 401-405.

ปวีณา ปัญจธารากุล และ นริสา เก่งตรง บดีรัฐ. (2564). ประสิทธิภาพของระดับไขมันในช่องท้องในการประเมินความเสี่ยงโรคคาร์ดิโอเมแทบอลิกซินโดรมในกลุ่มทหารเรือไทย. วารสารเทคนิคการแพทย์, 49(2), 7767-7779.

ไพฑูรย์ ศรีโพนทัน และ ธัญญา คงนวลิอนทร์. (2561). ผลของการเสริมเนื้อในเมล็ดฟักข้าวในอาหาร

ต่อสมรรถนะการผลิตของไก่เนื้อ. วารสารวิชาการสถาบันอาชีวศึกษาเกษตร, 1(2), 26-32.