การคัดแยกและประเมินศักยภาพของเชื้อรา Trichoderma sp. จากดินสวนทุเรียนในการควบคุมเชื้อราPhytophthora sp. สาเหตุโรครากเน่าและโคนเน่าของทุเรียน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
โรครากเน่าและโคนเน่าของทุเรียนที่เกิดจากเชื้อรา Phytophthora sp. เป็นปัญหาสำคัญที่ส่งผลกระทบต่อผลผลิตของทุเรียน การใช้เชื้อรา Trichoderma sp. ซึ่งเป็นเชื้อปฏิปักษ์ทางชีวภาพ เป็นทางเลือกที่มีประสิทธิภาพในการควบคุมเชื้อราก่อโรค การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อคัดเลือกเชื้อรา Trichoderma sp. ที่มีประสิทธิภาพสูงในการยับยั้งเชื้อรา Phytophthora sp. โดยคัดแยกเชื้อรา Trichoderma spp. จากดินในสวนทุเรียนที่ไม่พบการระบาดของโรคในอำเภอนบพิตำ จังหวัดนครศรีธรรมราช ได้ตัวแทนสำหรับการทดสอบจำนวน 50 ไอโซเลท และคัดแยกเชื้อรา Phytophthora sp. จากต้นทุเรียนที่แสดงอาการของโรคได้ 7 ไอโซเลท (P01–P07) ผลการทดสอบด้วยวิธี dual culture assay พบว่าเชื้อรา Trichoderma spp. จำนวน 46 ไอโซเลท (92%) สามารถยับยั้งการเจริญของเส้นใยเชื้อรา Phytophthora spp. ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) โดยใช้ Dunnett’s test เปรียบเทียบกับเชื้อรา Trichoderma สายพันธุ์ทางการค้า เชื้อรา Trichoderma sp. ไอโซเลท NSTRU-T93 แสดงประสิทธิภาพสูงสุด โดยสามารถยับยั้งเชื้อรา Phytophthora sp. ไอโซเลท P01 และ P03 ได้ในระดับ 66.41% และ 80.53% ตามลำดับ ซึ่งแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ จากสายพันธุ์ทางการค้า (p < 0.05) การจำแนกโดยลักษณะทางสัณฐานวิทยาร่วมกับชีวโมเลกุลระบุว่าเป็นเชื้อรา Trichoderma reesei ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าเชื้อรา T. reesei ที่แยกได้จากดินในสวนทุเรียนมีศักยภาพสูงในการยับยั้งเชื้อรา Phytophthora sp. สาเหตุโรครากเน่าและโคนเน่า และสามารถพัฒนาเป็นชีวภัณฑ์เพื่อการเกษตรอย่างยั่งยืนในอนาคต
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
Dou, K., Lu, D., Zhang, Z., Druzhinina, IS., & Shen, Y. (2020). MIST: A multilocus identification system for Trichoderma. Applied and Environmental Microbiology, 86(20), e01366-20.
Doyle, JJ., & Doyle, JL. (1987). A rapid DNA isolation procedure for small quantities of fresh leaf tissue. Phytochemical Bulletin, 19(1), 11–15.
Druzhinina, IS., Seidl-Seiboth, V., Herrera-Estrella, A., Horwitz, BA., Kenerley, CM., Monte, E., & Kubicek, CP. (2006). Trichoderma: The genomics of opportunistic success. Nature Reviews Microbiology, 4(6), 427–437.
Fang, W., Guo, Y., Zhang, X., Zhao, Y., Zhang, Y., & Li, Y. (2021). Evaluation of Trichoderma spp. for controlling Phytophthora capsici and promoting growth in chili pepper. Biological Control, 160, 104689.
Harman, GE., & Uphoff, N. (2021). Trichoderma and the future of agriculture. Plant Disease, 105(2), 176–191.
Kavitha, R., Umesha, S., & Srinivas, C. (2021). Biocontrol mechanisms of Bacillus subtilis and Pseudomonas fluorescens against plant diseases. Microbial Pathogenesis, 150, 104702.
Kubicek, CP., & Harman, GE. (1998). Trichoderma and Gliocladium: Vol. 1. Basic biology, taxonomy and genetics. Taylor & Francis.
Kubicek, CP., Herrera-Estrella, A., Seidl-Seiboth, V., Martinez, DA., Druzhinina, IS., Thon, M., & Mukherjee, PK. (2011). Comparative genome sequence analysis underscores mycoparasitism as the ancestral lifestyle of Trichoderma. Genome Biology, 12(4), R40.
Mendoza, L., Sikora, RA., & Kiewnick, S. (2022). Diversity and biocontrol potential of Trichoderma spp. from different agroecosystems in Colombia. Journal of Applied Microbiology, 132(2), 1206–1219.
Pegg, KG., Coates, LM., O’Dwyer, C., & Wylie, SJ. (2021). Integrated management of Phytophthora diseases of tropical tree crops. Plant Pathology, 70(3), 423–437.
Phonkerd, N., Kongkaew, S., & Intana, W. (2023). First report of Phytopythium vexans causing root rot in durian (Durio zibethinus) in Thailand. Plant Disease, 107(2), 589.
Rattanalertnussorn, S. (2009). Diversity and application of Trichoderma viride in plant disease control. Journal of Mycology, 15(2), 145–158.
Raza, W., Ling, N., Zhang, R., & Shen, Q. (2023). Microbial antagonists: Promising tools for controlling soil-borne plant pathogens. Frontiers in Microbiology, 14, 1190761.
Samuels, GJ., & Hebbar, KP. (2015). Trichoderma identification and agricultural applications. Minnesota: The American Phytopathological Society Press.
Sharma, R., Singh, P., Meena, KK., & Singh, AK. (2023). Trichoderma: An ecofriendly plant growth regulator and biocontrol agent. Journal of Environmental Biology, 44(1), 43–56.
Soithong, K. (1989). Biological control of plant pathogens. Bangkok: Department of Agricultural Technology, Faculty of Agricultural Technology, King Mongkut’s Institute of Technology Ladkrabang. (in Thai)
Steindorff, AS., Silva, JA., Coelho, AS., & Ulhoa, CJ. (2014). Trichoderma reesei as a biocontrol agent: Mechanisms and applications. Journal of Applied Microbiology, 117(6), 1407–1424.
Suksiri, S., Laipasu, P., Soytong, K., & Poeaim, S. (2018). Isolation and identification of Phytophthora sp. and Pythium sp. from durian orchard in Chumphon Province, Thailand. International Journal of Agricultural Technology, 14(3), 389–402. (in Thai)
Thomchanreed, K., Chantarasiri, K., & Supaphon, P. (2021). Isolation and identification of Trichoderma spp. from durian orchards in Chanthaburi and Chumphon provinces, Thailand. Thai Journal of Agricultural Science, 54(3), 221–234. (in Thai)
Tian, S., Wang, Y., & Huang, M. (2024). Environmental factors shaping microbial biocontrol efficacy in agricultural soils. Soil Biology & Biochemistry, 184, 109124.
Vawdrey, LL., Martin, TM., & Defaveri, J. (2005). A detached leaf bioassay to screen durian cultivars for susceptibility to Phytophthora palmivora. Australasian Plant Pathology, 34, 251–253.
Wang, L., Zhang, Y., Zhang, Y., Wang, Y., Wang, J., & Hou, D. (2022). Differences in microbial diversity and environmental factors in ploughing-treated tobacco soil. Frontiers in Microbiology, 13, 977880.
Wang, Y., Zhang, H., & Li, J. (2024). Health risks of pesticide residues in food and the environment: A review of recent findings. Food and Chemical Toxicology, 180, 113758.
White, TJ., Bruns, T., Lee, SJWT., & Taylor, J. (1990). Amplification and direct sequencing of fungal ribosomal RNA genes for phylogenetics. PCR protocols: a guide to methods and applications, 18(1), 315-322.
