การศึกษาแบบย้อนกลับ 5 ปี ของการติดเชื้อโรคพาร์โวไวรัสในแมวที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลสัตว์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย (พ.ศ. 2561 – 2565)

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อหาความชุกและอาการที่สำคัญของการติดเชื้อโรคพาร์โวไวรัสในแมวที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลสัตว์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย ในรอบ 5 ปีที่ผ่านมา เป็นการศึกษาแบบย้อนกลับ โดยใช้ผลการตรวจร่างกายและการตรวจทางห้องปฏิบัติการที่ได้จดบันทึกไว้แล้วในแบบบันทึกประวัติสัตว์ป่วยของนายสัตวแพทย์ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2561 – 2565 และจากการวินิจฉัยโรคโดยใช้ชุดตรวจ SensPERT FPV Ag test kit ในแมว 96 ตัว ที่สงสัยว่าป่วยเป็นโรคนี้ มีเพียง 67 ตัว ที่ให้ผลการตรวจเป็นบวก คิดเป็นร้อยละ 69.79 (95%CI = 60.44 – 79.14) ของแมวที่แสดงอาการคล้ายกัน และความชุกติดเชื้อในรอบ 5 ปี คือร้อยละ 1.01 เมื่อเทียบกับจำนวนแมวทั้งหมดที่เข้ารับการรักษาด้วยอาการอื่นๆ ในช่วงเวลาเดียวกัน (67/6,662) ช่วงปีที่มีการติดเชื้อมากที่สุดคือ พ.ศ. 2562 คิดเป็นร้อยละ 1.47 (15/1,021) และสามารถตรวจพบการติดเชื้อได้ในทุกเดือนของรอบปี โดยเฉลี่ยเดือนละ 2 ตัว และมักพบมากที่สุดในช่วงเดือนตุลาคม – มีนาคมของปีถัดไป (ร้อยละ 71.64) ในช่วงติดเชื้อสูงสุดพบแมวป่วยเฉลี่ยเดือนละ 8 ตัว โดยเดือนที่มีการติดเชื้อรวมมากที่สุด คือ ตุลาคม (12 ตัว) สำหรับอาการสำคัญที่จำเพาะเจาะจงกับการติดเชื้อนี้และพบมากที่สุดในแมว คือ ท้องเสียเป็นมูกเลือด (ร้อยละ 100) รองลงมาคืออาเจียน (ร้อยละ 97.01) และมีไข้สูง (ร้อยละ 70.15) ตามลำดับ การศึกษายังพบว่าแมวป่วยทุกตัวยังไม่เคยได้รับวัคซีนใด ๆ ซึ่งอาจเป็นปัจจัยโน้มนำที่ทำให้แมวติดเชื้อนี้ได้