การพยากรณ์ความสูงของบุคคลจากระยะก้าวเดินปกติและเดินเขย่ง

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความสูงและระยะก้าวเดินปกติและเดินเขย่ง และสร้างสมการพยากรณ์ความสูงจากระยะก้าวเดินปกติและเดินเขย่ง และ 2) วิเคราะห์ความแตกต่างของค่าเฉลี่ยของระยะก้าวเดินปกติและระยะก้าวเดินเขย่ง เป็นการวิจัยเชิงทดลอง กลุ่มตัวอย่างมีจำนวน 173 คน เก็บข้อมูลโดยทำการวัดระยะก้าวเดินปกติและเดินเขย่ง และดำเนินการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ สถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ สหสัมพันธ์เพียร์สัน การวิเคราะห์การถดถอยอย่างง่าย และ การเปรียบเทียบค่าเฉลี่ย 2 กลุ่มที่สัมพันธ์กัน ผลการวิจัยพบว่า 1) ระยะก้าวเดินปกติในกลุ่มตัวอย่าง มีค่า r=0.953 สามารถพยากรณ์ได้ร้อยละ 90.8 มีสมการเป็น y=110.241+0.978x  เมื่อจำแนกตามเพศ พบว่า ในเพศหญิง มีค่า r=0.975 ในเพศชาย มีค่า r=0.948  และระยะก้าวเดินเขย่งในกลุ่มตัวอย่าง มีค่า r=0.880 สามารถพยากรณ์ได้ร้อยละ 77.5 มีสมการเป็น y=114.738+0.880x เมื่อจำแนกตามเพศ พบว่า ในเพศหญิง มีค่า r=0.811 ในเพศชาย มีค่า r=0.852 และ 2) ในกลุ่มตัวอย่าง ระยะก้าวเดินเขย่งมีค่าเฉลี่ยมากกว่าระยะก้าวเดินปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 โดยค่าเฉลี่ยของระยะก้าวเดินปกติ =55.736 ระยะก้าวเดินเขย่ง =56.848 และเมื่อจำแนกตามเพศ พบว่า ในเพศหญิง มีค่าเฉลี่ยของระยะก้าวเดินปกติ =52.598 ระยะก้าวเดินเขย่ง =53.381 ในเพศชาย มีค่าเฉลี่ยของระยะก้าวเดินปกติ = 59.225 ระยะก้าวเดินเขย่ง =60.692