การศึกษาความเหมาะสมของข้าวพื้นเมืองเพื่อส่งเสริมการปลูกในจังหวัดปทุมธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาทดสอบปลูกข้าวพันธุ์พื้นเมือง 4 พันธุ์ ว่ามีความเหมาะต่อพื้นที่จังหวัดปทุมธานีหรือไม่ โดยการศึกษาการเจริญเติบโต องค์ประกอบผลผลิต และคุณค่าทางโภชนะข้าวกล้อง งานวิจัยนี้ได้วางแผนการทดลองแบบ CRD จำนวน 400 กระถาง แบ่งเป็นพันธุ์ละ 100 กระถาง จำนวน 4 ซ้ำ ๆ ละ 25 กระถาง โดยพันธุ์ข้าวที่ทดสอบ 4 พันธุ์ ได้แก่ ข้าวหอมดง ข้าวพญาลืมแกง ข้าวเหลืองปะทิวและข้าวหอมมะลิ ผลการศึกษาพบว่าการเจริญเติบโต ได้แก่ ความสูงต้น วันออกดอก 50 เปอร์เซ็นต์ วันที่เก็บเกี่ยวผลผลิตข้าว ข้าวหอมดงและข้าวหอมมะลิดีที่สุด รองลงมา ได้แก่ ข้าวพญาลืมแกง และเหลืองปะทิว ตามลำดับ ส่วนการแตกกอข้าวเหลืองปะทิวดีที่สุด องค์ประกอบผลผลิต ได้แก่ จำนวนเมล็ดต่อรวง เปอร์เซ็นต์เมล็ดสมบูรณ์ ความยาวเมล็ด ข้าวหอมดง และข้าวหอมมะลิดีที่สุด รองลงมา ได้แก่ ข้าวพญาลืมแกง และเหลืองปะทิว ตามลำดับ ส่วนน้ำหนักข้าวเปลือก 100 เมล็ดนั้น ข้าวพญาลืมแกงดีที่สุด และความเขียวใบ (SPAD) จำนวนรวงต่อกอ ความกว้างเมล็ด และน้ำหนักข้าวกล้อง 100 เมล็ด ข้าวทั้ง 4 พันธุ์ ไม่มีความแตกต่างกันทางสถิติ ในด้านคุณค่าทางโภชนะข้าวกล้องนั้นพบว่า ข้าวหอมดงมีเปอร์เซ็นต์โปรตีนสูงที่สุด ข้าวหอมมะลิมีเปอร์เซ็นต์ไขมันต่ำที่สุด รองลงมาได้แก่ข้าวหอมดง และข้าวหอมมะลิมีเปอร์เซ็นต์เถ้าต่ำที่สุด ส่วนค่าอื่น ๆ ซึ่งได้แก่ เปอร์เซ็นต์ความชื้น คาร์โบไฮเดรต แคลเซียม และฟอสฟอรัสนั้น ข้าวทั้ง 4 พันธุ์ไม่มีความแตกต่างกันทางสถิติ จึงสรุปได้ว่าความเหมาะสมของข้าวทั้ง 4 พันธุ์ที่แนะนำส่งเสริมการปลูกในพื้นที่จังหวัดปทุมธานี ได้แก่ ข้าวหอมดงและข้าวหอมมะลิ รองลงมา ได้แก่ ข้าวพญาลืมแกง ซึ่งให้การเจริญเติบโต และองค์ประกอบผลผลิตดีกว่าข้าวเหลืองปะทิว
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นสิทธิของเจ้าของต้นฉบับและของวารสารวิชาการ มทร.สุวรรณภูมิ เนื้อหาบทความในวารสารเป็นแนวคิดของผู้แต่ง มิใช่เป็นความคิดเห็นของคณะกรรมการการจัดทำวารสาร และมิใช่ความรับผิดชอบของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ
เอกสารอ้างอิง
AOAC. (1990). Official methods of analysis of the AOAC (15th ed.). Arlington, VA: Association of Official Analytical Chemists.
Chuenmathunpaijit, C., Malumpong, C., Thongjoo, C., Chutteang, C., & Romkaew, J. (2021). Effect of high temperature at reproductive stage on seed set, yield and yield components of rice. RMUTSB Academic Journal, 9(1), 1-13. (in Thai)
Chepprasop, C., Anomunee, L., & Salem, H. (2016). Chemical composition and amylose content in local rice variety of Phatthalung Province (research report). Songkhla: Songkhla Rajabhat University. (in Thai)
Fuengchan, S. (1995). Nutrients for horiculture. Khon Kaen: Siriphan. (in Thai)
Land Development Department. (2012). Thailand soil and land resources situation. Bangkok: Ministry of Agriculture and Cooperatives. (in Thai)
Office of the Permanent Secretary for Ministry of Agriculture and Cooperatives. (2021). Fundamental agricultural data from Pathum Thani Province. Retrieved 1 June 2021, from https://www.opsmoac.go.th/pathumthani-dwl-files-421091791000
Porjai, P., Wangmoon, P., Kumchaiseemak, N., Luengviriya, Ch., Jongserijaroen, A., & Kongsri, W. (2017). Classification of Thai rice seed cultivars with image processing. Science and Technology RMUTT Journal, 7(2), 145-152. (in Thai)
Puddhanon, P., Pintanon, P., Deesipan, S., & Songchanthuek, S. (2012). Mutation breeding and selection for phenotypic mutants in standard rice varieties by ion beam in the field condition (research report). Chiang Mai: Maejo University. (in Thai)
Rice Family Thailand. (n.d). Rice in niche market center. Retrieved 20 June 2019, from https://www.thairicedb.com (in Thai)
Santipracha, Q., & Santipracha, W. (2016). Seed development and maturation and panicle position on seed quality of upland rice. Songklanakarin Journal of Plant Science, 3(4), 34-39. (in Thai)
Rungruengsri, N. (2006). Genetics. Chiang Mai: Department of Biology, Faculty of Science, Maejo University. (in Thai)
