การวิเคราะห์ดัชนีความวิกฤติเพื่อจัดลำดับความสำคัญในการบำรุงรักษาเชิงปรับปรุงของระบบจำหน่ายเหนือดินของการไฟฟ้าส่วนภูมิภาค

บทคัดย่อ

การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค (กฟภ.) มีโครงข่ายขนาดใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่งระบบจำหน่ายเหนือดินแรงดันกลาง ซึ่งผ่านการติดตั้งใช้งานมานาน ส่งผลให้เกิดปัญหาการชำรุดและเสื่อมสภาพ เพื่อลดปัญหาการเกิดกระแสไฟฟ้าขัดข้องในระหว่างการให้บริการ กฟภ. จึงมีการวางแผนจัดเตรียมงบประมาณสำหรับใช้ในการบำรุงรักษาเชิงปรับปรุง เพื่อให้การจัดสรรงบประมาณเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ การศึกษาวิจัยนี้จึงได้นำเสนอวิธีการกำหนดดัชนีความวิกฤติ (critical index) ซึ่งประกอบด้วย 2 ดัชนีย่อยคือ 1) ความเสี่ยงตั้งต้นของระบบไฟฟ้า 2) สภาพของระบบไฟฟ้า โดยการวิเคราะห์ความเสี่ยง (risk analysis) จากข้อมูลการตรวจสภาพ (inspection data) และดำเนินการประเมินความคุ้มค่าของกิจกรรมในการบำรุงรักษา ด้วยอัตราส่วนผลประโยชน์ต่อค่าลงทุน (benefit cost ratio: B/C ratio) ในบทความนี้จะเลือกพิจารณาเฉพาะกิจกรรมการเปลี่ยนชนิดสายเปลือยในระดับแรงดันกลางเป็นสายหุ้มฉนวนเป็นสำคัญก่อนเพราะสามารถช่วยลดปัญหาเหตุการณ์ไฟฟ้าขัดข้องได้ทุกสาเหตุ และเป็นกิจกรรมที่ใช้งบประมาณในการดำเนินการสูงที่สุด ซึ่งจากการทดลองในระบบจำหน่ายเหนือดินของการไฟฟ้าส่วนภูมิภาค จำนวน 35 วงจร พบว่าสามารถช่วยให้เห็นระดับความวิกฤติของระบบจำหน่ายอยู่ในช่วง 1-5 (ระดับ 5 แทนระบบจำหน่ายวิกฤติเสี่ยงต่อเหตุการณ์ไฟฟ้าขัดข้องสูงสุด) และเห็นความคุ้มค่าของการลงทุน ซึ่งสามารถใช้เป็นเครื่องมือช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการบำรุงรักษาเชิงปรับปรุง และใช้ประกอบการตัดสินใจในการจัดสรรงบประมาณของกิจกรรมการเปลี่ยนชนิดสายไฟฟ้าได้