ตำรับครีมที่มีส่วนผสมของแบคเทอริโอเฟจเพื่อควบคุม Pseudomonas aeruginosa
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การบาดเจ็บจากแผลไฟไหม้เป็นปัญหาสำคัญทางสาธารณสุข หากมีการติดเชื้อแบคทีเรียดื้อยาบริเวณบาดแผลจะเป็นอุปสรรคในการรักษามากยิ่งขึ้น Pseudomonas aeruginosa เป็นแบคทีเรียก่อโรคฉวยโอกาสที่มักพบบริเวณแผลไฟไหม้ และเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้เสียชีวิต วิธีการรักษาแผลไฟไหม้ในปัจจุบันนิยมใช้ยาทาซิลเวอร์ซิงค์ซัลฟาไดอะซีนเพื่อยับยั้งจุลินทรีย์บนบาดแผล แต่ยาทาชนิดนี้มีผลข้างเคียงต่อผู้ป่วยแผลไฟไหม้บางราย การใช้แบคเทอริโอเฟจเพื่อรักษาการติดเชื้อจากแบคทีเรียเป็นทางเลือกเพื่อควบคุมแบคทีเรียดื้อยา แต่แบคเทอริโอเฟจยังมีข้อจำกัดในการรักษาแผลติดเชื้อบนผิวหนังเนื่องจากความไม่คงทนต่อสิ่งแวดล้อม การพัฒนาวิธีการเพื่อปกป้องอนุภาคของแบคเทอริโอเฟจจะเพิ่มโอกาสการรอดชีวิตของแบคเทอริโอเฟจได้ วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือเพื่อแยกและศึกษาคุณลักษณะของไลติกเฟจที่จำเพาะต่อ P. aeruginosa แล้วนำมาเป็นส่วนผสมของครีมสูตรพื้นฐานซีโทมาโครกอลเพื่อควบคุม การเจริญของ P. aeruginosa จากผลการทดลองสามารถแยกแบคเทอริโอเฟจได้ 1 ไอโซเลตจากน้ำที่ได้จากบ่อบำบัดน้ำเสียโรงพยาบาล โดยได้กำหนดรหัสแบคเทอริโอเฟจว่า SH2 เมื่อนำมาศึกษาความสามารถในการบุกรุกแบคทีเรียทดสอบ 18 สายพันธุ์ ด้วยวิธี spot test พบว่าแบคเทอริโอเฟจสามารถบุกรุกได้เฉพาะ P. aeruginosa เท่านั้น การศึกษาการทนต่ออุณหภูมิและกรดเบสของแบคเทอริโอเฟจ SH2 พบว่ามีความคงตัวที่อุณหภูมิ 40-60 องศาเซลเซียสและทนกรดเบสได้ในช่วง 6-8 เมื่อนำแบคเทอริโอเฟจ SH2 มาเป็นส่วนผสมของครีมสูตรพื้นฐานซีโทมาโครกอล โดยให้มีความเข้มข้นของแบคเทอริโอเฟจในครีมเท่ากับ 1.0x107 PFU/gram พบว่าแบคเทอริโอเฟจสามารถทำลายเชื้อ P. aeruginosa บนจานเพาะเชื้อได้ แบคเทอริโอเฟจ SH2 มีอัตราการรอดชีวิตในครีมที่อุณหภูมิ 4 องศาเซลเซียสในภาชนะทึบแสงเท่ากับร้อยละ 79.6 ภายในระยะเวลา 35 วัน การศึกษานี้แสดงให้เห็นถึงศักยภาพของแบคเทอริโอเฟจในการนำไปใช้ประโยชน์ในผลิตภัณฑ์เวชสำอาง
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
References
Akers, K.S. and et al. 2019. Diagnosis of burn sepsis using the FcMBL ELISA: A pilot study in critically ill burn patients. Open Forum Infectious Diseases. 6(Suppl. 2): S300.
Krishnan, P. and et al. 2013. Cause of death and correlation with autopsy findings in burns patients. Burns. 39(4): 583-588.
Maitz, J. and et al. 2023. Burn wound infections microbiome and novel approaches using therapeutic microorganisms in burn wound infection control. Advanced Drug Delivery Reviews. 196: 114769.
Ronat, J.B. and et al. 2014. Highly drug-resistant pathogens implicated in burn-associated bacteremia in an Iraqi burn care unit. PLoS One. 9(8): e101017.
Church, D. and et al. 2006. Burn wound infections. Clinical Microbiology Reviews. 19(2): 403-434.
Moss, L.S. 2004. Outpatient management of the burn patient. Critical Care Nursing Clinics of North America. 16(1): 109-117.
Gorka, R., Shalli, B. and Neeru, B. 2020. Transient leukopenia in post-burn patients treated with topical silver sulfadiazine cream: A retrospective study. International Journal of Medical and Health Research. 6(12): 118-119.
Penziner, S., Schooley, R.T. and Pride, D.T. 2021. Animal models of phage therapy. Frontiers in Microbiology. 12: 631794.
Sarker, S.A. and et al. 2016. Oral phage therapy of acute bacterial diarrhea with two coliphage preparations: A randomized trial in children from Bangladesh. EbioMedicine. 4: 124-137.
Save, J. and et al. 2022. Bacteriophages combined with subtherapeutic doses of flucloxacillin act synergistically against Staphylococcus aureus experimental infective endocarditis. Journal of the American Heart Association. 11(3): e023080.
Abo-Elmaaty, S.A., El Dougdoug, N.K. and Hazaa, M.M. 2016. Improved antibacterial efficacy of bacteriophage-cosmetic formulation for treatment of Staphylococcus aureus in vitro. Annals of Agricultural Sciences. 61(2): 201-206.
Adams, M.H. Bacteriophages. New York: Interscience Publishers Inc.
Lu, Z. and et al. 2003. Isolation and characterization of a Lactobacillus plantarum bacteriophage, phiJL-1, from a cucumber fermentation. International Journal of Food Microbiology. 84(2): 225-235.
Sharma, S. and et al. 2021. Isolation and characterization of a lytic bacteriophage against Pseudomonas aeruginosa. Scientific Reports. 11: 19393.
Khalid, F. and et al. 2017. Efficacy of bacteriophage against multidrug resistant Pseudomonas aeruginosa isolates. The Southeast Asian Journal of Tropical Medicine and Public Health. 48(5): 1056-1062.
Shigehisa, R. and et al. 2016. Characterization of Pseudomonas aeruginosa phage KPP21 belonging to family Podoviridae genus N4-like viruses isolated in Japan. Microbiology and Immunology. 60(1): 64–67.
van Charante, F. and et al. 2019. Isolation of bacteriophages. In: Harper, D. and et al. (eds.) Bacteriophages. Edinburgh: Springer, Cham.
Slekovec, C. and et al. 2012. Tracking down antibiotic-resistant Pseudomonas aeruginosa isolates in a wastewater network. PLoS One. 7(12): e49300.
Kim, S. and et al. 2018. Characterization of a Salmonella Enteritidis bacteriophage showing broad lytic activity against Gram-negative enteric bacteria. Journal of Microbiology. 56(12): 917-925.
Buttimer, C. and et al. 2017. Things are getting hairy: Enterobacteria bacteriophage vB_PcaM_CBB. Frontiers in Microbiology. 8: 44.
Khawaja, K.A. and et al. 2016. A virulent phage JHP against Pseudomonas aeruginosa showed infectivity against multiple genera. Journal of Basic Microbiology. 56(10): 1090-1097.
Dabrowska, K. 2019. Phage therapy: What factors shape phage pharmacokinetics and bioavailability? Systematic and critical review. Medicinal Research Reviews. 39(5): 2000-2025.
Kong, S.J. and Park, J.H. 2020. Acid tolerance and morphological characteristics of five Weissella cibaria bacteriophages isolated from kimchi. Food Science and Biotechnology. 29(6): 873-878.
Akremi, I. and et al. 2022. Isolation and characterization of lytic Pseudomonas aeruginosa bacteriophages isolated from sewage samples from Tunisia. Viruses. 14(11): 2339.
Brown, T.L. and et al. 2016. The formulation of bacteriophage in a semi solid preparation for control of Propionibacterium acnes growth. PLoS One. 11(3): e0151184.
Brown, T.L. and et al. 2017. Bacteriophage formulated into a range of semisolid and solid dosage forms maintain lytic capacity against isolated cutaneous and opportunistic oral bacteria. Journal of Pharmacy and Pharmacology. 69(3): 244-253.
Brown, T.L. and et al. 2020. The varying effects of a range of preservatives on Myoviridae and Siphoviridae bacteriophages formulated in a semi-solid cream preparation. Letters in Applied Microbiology. 71(2): 203-209.
Merabishvili, M. and et al. 2017. Stability of bacteriophages in burn wound care products. PLoS One. 12(7): e0182121.