นวตกรรมการประเมินผลด้านความปลอดภัยของการสวมหมวกกันน็อคสำหรับเด็กอนุบาลโดยใช้เทคโนโลยีอย่างง่าย (กล้องดิจิตอล)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยนี้ใช้กระบวนการศึกษาวิจัยเชิงทดลอง (experimental research) โดยใช้กระบวนการในการพัฒนาวิธีการประเมินผลโดยใช้เทคโนโลยีอย่างง่าย (กล้องดิจิตอล) ในการตรวจนับจำนวนการสวมหมวกกันน็อคในเด็กอนุบาลโรงเรียนอนุบาล ในเขตกรุงเทพมหานคร จำนวน 3 โรงเรียน กลุ่มตัวอย่าง 450 คน วัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาวิธีการใช้กล้องดิจิตอลในการตรวจนับจำนวนผู้สวมหมวกกันน็อค โดยเปรียบเทียบวิธีการตรวจนับด้วยนักวิจัย ว่าการใช้กล้องดิจิตอลจะมีผลต่อการสวมหมวกกันน็อคลดลงหรือไม่ เนื่องจากไม่ทราบว่ามีเจ้าหน้าที่วิจัยคอยจับผิด และเพิ่มความพึงพอใจของผู้ที่เกี่ยวข้องในการนับจำนวนการสวมหมวกกันน็อคให้สะดวกมากขึ้น ผลการวิจัยพบว่าการใช้กล้องดิจิตอลในการตรวจนับจำนวนผู้สวมหมวกกันน็อคไม่มีผลต่อการสวมหมวกกันน็อค เนื่องจากค่าที่ได้ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับนัยสำคัญค่าความคลาดเคลื่อน > 0.05 ผู้ดำเนินการวิจัยมีความคิดเห็นต่อผู้ประเมินภาพรวมของกิจกรรมการประเมินในระดับดี (ค่าเฉลี่ย = 4.05, ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน = 0.2) ผู้ที่เกี่ยวข้อง (อาจารย์และผู้บริหารโรงเรียน) มีความคิดเห็นต่อผู้ประเมินภาพรวมในระดับดีและดีมาก (ค่าเฉลี่ย = 4.05, ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน = 0.3) ดังนั้นข้อเสนอแนะในการวิจัย คือ การใช้กล้องดิจิตอลในการตรวจนับการสวมหมวกกันน็อคให้ผลการตรวจนับไม่แตกต่างจากการใช้นักวิจัยในการตรวจนับ แต่ทำให้สะดวกสบายมากกว่าในกระบวนการเก็บข้อมูล ในขณะเดียวกันการตรวจนับโดยใช้นักวิจัยก็สะดวกมากกว่าในการที่ไม่ต้องตรวจนับผ่านคอมพิวเตอร์อีกครั้ง ดังนั้นควรมีการจัดทำโปรแกรมตรวจนับสำหรับกล้องดิจิตอล
คำสำคัญ : การประเมินผล; การส่งเสริมการสวมหมวกกันน็อคในเด็ก; การประเมินผลโดยใช้กล้องดิจิตอล
Article Details
เอกสารอ้างอิง
[2] ดิสกุล ชลศาลาสินธุ์, ศิรดล ศิริธร, วัฒนวงศ์ รัตนวราห, สัจจากาจ จอมโนนเขวา, ดวงดาว วัฒนากลาง, 2017, การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจในการสวมหมวกนิรภัย โดยทฤษฎีแบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพ, ว.วิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรม พระจอมเกล้าพระนครเหนือ 8(1): 26-35.
[3] Rosenstock, I.M., 1974, Historical origins of the health belief model, Health Edu. Monograph. 2: 328-335.
[4] พานทิพย์ สานประเสริฐ, 2556, การสร้างเสริมสุขภาพตามกลุ่มวัยในประชาชนไทย, ว.วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี 21(7): 711-721.
[5] พิมพ์พาภรณ์ กลั่นกลิ่น, 2555, การสร้างเสริมสุขภาพเด็กตามช่วงวัย, สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ, โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา, ขอนแก่น.
[6] วิทยา ชาติบัญชาชัย, สุเมต บุญสุด และคณะ, 2559, นวัตกรรมความปลอดภัยทางถนน (Road safety best practice), แผนงานสนับสนุนด้านวิชาการเพื่อการป้องกันอุบัติเหตุทางถนน, ขอนแก่นการพิมพ์, ขอนแก่น.
[7] หน่วยเฝ้าระวังและสะท้อนสถานการณ์ความปลอดภัยทางถนน มูลนิธิไทยโรดส์, แหล่งที่มา : http://trso.thairoads.org/statistic/risk/detail/5068, 29 สิงหาคม 2560.
[8] ขจรศักดิ์ จันทร์พาณิช, พรสุข หุ่นนิรันดร์, พวงชมพู โจนส์, 2558, การศึกษาพฤติกรรมและสิ่งแวดล้อมทางการตลาดเพื่อพัฒนารูปแบบการส่งเสริมการสวมหมวกกันน็อคในเด็กโดยประยุกต์ใช้การตลาดเชิงสังคม, การประชุมวิชาการและเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ “สร้างสรรค์และพัฒนาเพื่อก้าวหน้าสู่ประชาคมอาเซียน” ครั้งที่2, วิทยาลัยนครราชสีมา, นครราชสีมา.
[9] บรรจง พลไชย, 2557, การรับรู้ประโยชน์ ทัศนคติและพฤติกรรมการใช้หมวกกันน็อคของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยนครพนม, ว.ศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์) 6(11): 78-88.
[10] NEMCSA, Child Health and Safety, Available Source: https://www.nemcsa.org, September 18, 2017.
[11] Braeuner, S., Issues that affect children in early childhood development, Available Source: http://everydaylife.globalpost.com/issues-affect-children-early-childhood-development-1605.html, September 18, 2017.
