การพยากรณ์จำนวนนักท่องเที่ยวชาวจีนที่เดินทางเข้ามาในประเทศไทย

Main Article Content

ณัฏฐนันท์ มุขมา
บุญอ้อม โฉมที
ประสิทธิ์ พยัคฆพงษ์

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ


ปัจจุบันนักท่องเที่ยวจีนถือเป็นกลุ่มเป้าหมายสำคัญของไทยและอีกหลากหลายประเทศ ดังนั้นการพยากรณ์จำนวนนักท่องเที่ยวจีนจึงถือเป็นเรื่องที่น่าศึกษา เนื่องจากมีส่วนสำคัญต่อการวางแผนการท่องเที่ยวขอประเทศไทยในอนาคต งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบวิธีการพยากรณ์ สำหรับใช้ในการพยากรณ์จำนวนนักท่องเที่ยวจีนที่เดินทางเข้ามาในประเทศไทย 3 วิธี คือ วิธีบอกซ์-เจนกินส์ วิธีการวิเคราะห์การถดถอย และเทคนิคปรับให้เรียบแบบเอ็กซ์โพเนนเชียลของบราวน์โดยความแม่นยำของตัวแบบจะพิจารณาจากค่ารากที่สองของค่าความคาดเคลื่อนกำลังสองเฉลี่ย (root mean squared error, RMSE) และค่าเฉลี่ยของค่าสัมบูรณ์เปอร์เซนต์ความคลาดเคลื่อน (mean absolute percentage error, MAPE) ข้อมูลที่นำมาใช้ในงานวิจัยนี้คือจำนวนนักท่องเที่ยวจีนที่เดินทางเข้ามาในประเทศไทยช่วงปี พ.ศ. 2528-2559 ประกอบด้วยข้อมูลรายปี รายเดือน และรายไตรมาส ซึ่งรวบรวมจากรายงานสถิติประจำปีของการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (ททท.) และกรมการท่องเที่ยว   จากการศึกษาพบว่า เมื่อพิจารณาจากทั้งค่า RMSE และ MAPE สำหรับข้อมูลรายปีเทคนิคปรับให้เรียบแบบเอ็กซ์โพเนนเชียลของ บราวน์เหมาะสำหรับใช้ในการพยากรณ์จำนวนนักท่องเที่ยวจีนที่เดินทางเข้ามาในประเทศไทย ในขณะที่สำหรับข้อมูลแบบรายเดือนและรายไตรมาสวิธีบอกซ์-เจนกินส์มีความเหมาะสมที่สุด 


คำสำคัญ : การพยากรณ์; วิธีบอกซ์-เจนกินส์; การวิเคราะห์การถดถอย; เทคนิคปรับให้เรียบแบบเอ็กซ์โพเนนเชียล

Article Details

ประเภทบทความ
Physical Sciences
ประวัติผู้แต่ง

ณัฏฐนันท์ มุขมา

ภาควิชาสถิติ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตบางเขน แขวงลาดยาว เขตจตุจักร กรุงเทพมหานคร 10900

บุญอ้อม โฉมที

ภาควิชาสถิติ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตบางเขน แขวงลาดยาว เขตจตุจักร กรุงเทพมหานคร 10900

ประสิทธิ์ พยัคฆพงษ์

ภาควิชาสถิติ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตบางเขน แขวงลาดยาว เขตจตุจักร กรุงเทพมหานคร 10900

เอกสารอ้างอิง

[1] สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา, 2559, บทบาทของการท่องเที่ยวต่อเศรษฐกิจของประเทศ, รายงานภาวะเศรษฐกิจท่องเที่ยว (Tourism Economic Review) 2, 37 น.
[2] Tourism Authority of Thailand, 1985-1989, Annual Statistical Report on Tourism in Thailand, 79 p.
[3] Tourism Authority of Thailand, 1990-1994, Thailand Tourism Statistical report, 64 p.
[4] Tourism Authority of Thailand, 1995-1997, Statistical Report, 71 p.
[5] Tourism Authority of Thailand, 2007, International Tourist Arrivals by Nationality and Mode of Transport, Available Source: http://www2.tat.or.th/stat/web/static_download.php?Rpt=nmt, July 29, 2016.
[6] กรมการท่องเที่ยว, 2559, สถิตินักท่องเที่ยว, แหล่งที่มา : http://newdot2.samartmultime dia.com/home/listcontent/11/221/276, 26 มกราคม 2560.
[7] ศูนย์วิจัยด้านตลาดการท่องเที่ยว, 2560, สถานการณ์ท่องเที่ยวไทยปี 2559, เข็มทิศท่องเที่ยวฉบับที่ 1/2560 (ฉบับสวัสดีปีระกา), กรุงเทพฯ, 5 น.
[8] ศูนย์ข้อมูลเพื่อธุรกิจไทยในจีน, 2554, ประเทศที่เป็นตลาดท่องเที่ยวของจีนเตรียมพร้อมต้อนรับการเข้ามาของนักท่องเที่ยวจีนจำนวนมากในอนาคต, แหล่งที่มา : http://www.thaibizchina.com/thaibizchina/th/business-opportunity/detail.php?SECTION_ID=611&ID=7864, 12 เมษายน 2560.
[9] Bowerman, B.L., O’Connell, R.T. and Koehler, A.B., 2005, Forecasting, Time series, and Regression, 5th Ed., Thomson Brooks/Cole, Belmont, California, 686 p.
[10] ชลิต สันติธรารักษ์, 2550, การพยากรณ์จำนวนนักท่องเที่ยวที่มาประเทศไทยโดยวิธีอารีมา, การค้นคว้าอิสระระดับปริญญาโท, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่, 80 น.
[11] ลักขณา เศาธยะนันท์, สุณี ทวีสกุลวัชร, ยุพินกาญจนะศักดิ์ และบุญหญิง สมร่าง, 2557, การพยากรณ์จำนวนนักท่องเที่ยวต่างชาติที่เดินทางมาท่องเที่ยวในประเทศไทยโดยวิธีบอกซ์-เจนกินส์และวิธีการของวินเตอร์, ว.วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี 22: 89-98.
[12] Loganathan, N. and Ibrahim, Y., 2010, Forecasting international tourism demand in Malaysia using box Jenkins Sarima application, South Asian J. Tour. Herit. 3(2): 50-60.
[13] Akuno, A.O., Otieno, M.O., Mwangi, C.W. and Bichaga, L.A., 2015, Statistical models for forecasting tourists’ arrival in Kenya, Open J. Stat. 2015(5): 60-65.
[14] Backman, M., 2008, Asia Future Shock Business Crisis and Opportunity in the Coming Years, Palgrave Macmillan, New York, 188 p.
[15] Montgomery, D.C., Jennings, C.L. and Kulahci, M, 2008, Introduction to Time Series Analysis and Forecasting. John Wiley & Sons, Inc., Hoboken, New Jersey, 472 p.
[16] ทรงศิริ แต้สมบัติ, 2549, การพยากรณ์เชิงปริมาณ, สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ, 487 น.
[17] Lewis, C.D., 1982, Industrial and business forecasting methods, Butterworths, London, 143 p.