ประสิทธิผลของบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน เรื่อง เภสัชวิทยาของยารักษาแผลในทางเดินอาหาร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลของการเรียนรู้ด้วยตนเองโดยใช้เอกสารประกอบการเรียน (handout) และบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน (computer-assisted instruction, CAI) ในด้านผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ความคงทนในการเรียนรู้ และเจตคติของนักศึกษาต่อสื่อ เรื่อง เภสัชวิทยาของยารักษาโรคแผลในทางเดินอาหาร กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาเภสัชศาสตร์ชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยมหาสารคาม จำนวน 118 คน โดยแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มควบคุม (n = 59) เรียนรู้ด้วยเอกสารประกอบการเรียน และกลุ่มทดลอง (n = 59) เรียนรู้ด้วย CAI ทั้งสองกลุ่มใช้เวลาเรียนรู้ด้วยตนเอง 90 นาที ประเมินผลโดยเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง ได้แก่ คะแนนเฉลี่ยของแบบทดสอบก่อนเรียน หลังเรียนทันที และหลังเรียน 2 สัปดาห์ (การทดสอบความคงทนในการเรียนรู้) และประเมินเจตคติของนักศึกษาต่อสื่อ ผลการศึกษาพบว่าทั้งสองกลุ่มมีคะแนนเฉลี่ยของการทดสอบหลังเรียนสูงกว่าการทดสอบก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.001) และกลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยของการทดสอบหลังเรียนสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) แต่ไม่พบความแตกต่างกันทางสถิติระหว่างสองกลุ่มในส่วนคะแนนเฉลี่ยของการทดสอบความคงทนในการเรียนรู้ ส่วนผลการประเมินเจตคติของนักศึกษาต่อสื่อ พบว่ากลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยในภาพรวมสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) สรุปว่าการเรียนรู้ด้วยตนเองจาก CAI ช่วยส่งเสริมด้านความรู้ความเข้าใจได้ดีกว่าการเรียนรู้ด้วย handout
คำสำคัญ : บทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน; ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน; เภสัชวิทยาของยารักษาแผลในทางเดินอาหาร
Article Details
เอกสารอ้างอิง
[2] Tyagi, S., 2014, Comparative effectiveness of computer-assisted instruction (CAI) with traditional instruction at the teacher training level, Int. J. Res. 1(9): 71-77.
[3] Katzung, B.G., 2012, Chapter 1 Basic Principles: Introduction, pp. 1-7, In Katzung, B.G., Masters, S.B. and Trevor, A.J. (Eds.), Basic and Clinical Pharmacology, 12th Ed., Lange Medical Books/McGraw-Hill, New York.
[4] Baby, L., Kavalakkat, J., Abraham, S. and Sathianarayanan, S., 2008, CAL: A modern tool for pharmacology, Int. J. Med. Simul. 2(2): 1-4.
[5] GBD 2015 Disease and Injury Incidence and Prevalence, Collaborators, 2016, Global, regional, and national incidence, prevalence, and years lived with disability for 310 diseases and injuries, 1990-2015: A systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2015, Lancet 388: 1545-1602.
[6] Public Health Statistics, Ministry of Public Health Thailand 2015, Report of the Number and Mobidity Rate of In-patients According to 298 Causes of Diseases, All Diagnosis by sex and Region, Available source: https://www.m-society.go.th/arti cle_attach/18527/20347.pdf, 1 August 2017.
[7] McQuaid, K.R., 2012, Chapter 62 Drugs Used in the Treatment of Gastrointestinal Diseases, p. 1018, In Katzung, B.G., Masters, S.B. and Trevor, A.J. (Eds.), Basic and Clinical Pharmacology, 12th Ed., Lange Medical Books/McGraw-Hill, New York.
[8] Søgaard, K.K., Farkas, D.K., Pedersen, L., Lund, J.L., Thomsen, R.W. and Sørensen, H.T., 2016, Long-term risk of gastro-intestinal cancers in persons with gastric or duodenal ulcers, Cancer Med. 5: 1341-1351.
[9] น้องเล็ก คุณวราดิศัย, ธีราพร ชนะกิจ, ณัฎฐณิชา แสนทวีสุข, ทรัพย์พานิช พลาบัญช์ และอาริยาตั้งมโนกุล, 2553, การประเมินประสิทธิภาพโปรแกรมช่วยสอนเรื่องความรู้เบื้องต้นในการช่วยเลิกบุหรี่และเภสัชบำบัดขั้นพื้นฐาน, ว.เภสัชศาสตร์อีสาน 6(2): 18-29.
[10] วิระพล ภิมาลย์, อารีย์ พิมพ์ดี และเบญจมาศ คุชนี, 2556, การประเมินและพัฒนาโปรแกรมคอมพิวเตอร์ช่วยสอนในรายวิชาเภสัชวิทยา เรื่อง ยารักษาโรคลมชัก, ว.เภสัชศาสตร์อีสาน 9(2): 50-59.
[11] กัมพล ยิ่งแก้ว, ณัฐธิดา เวทนาสุช, พีรยา ศรีผ่อง และจันทร์ทิพย์ กาญจนศิลป์, 2558, การประเมินผลโปรแกรมคอมพิวเตอร์ช่วยสอน เรื่อง เภสัชจลนศาสตร์ของยาฟีไนโตอิน, ว.ไทยเภสัชศาสตร์และวิทยาการสุขภาพ 10(1): 25-30.
[12] หทัยชนก พรรคเจริญ, เทคนิคการเลือกตัวอย่าง, แหล่งที่มา : http://service.nso.go.th/nso/nsopublish/Toneminute/files/55/0203-5.pdf, 27 กันยายน 2560.
[13] Shahzad, S., Qadoos, A., Badsha, S.N., Muhammad, H. and Ramzan, S.M., 2011, Analytical study on question papers on Bloom’s taxonomy, IJCRB. 3: 336-345.
[14] Chamroonsawasdi, K., Chottanapund, S., Tunyasitthisundhorn, P., Phokaewsuksa, N., Ruksujarit, T. and Phasuksathaporn, P., 2017, Development and validation of a questionnaire to assess knowledge, threat and coping appraisal, and intention to practice healthy behaviors related to non-communicable diseases in the Thai population, Behav. Sci. 7(2): 1-10.
[15] Fristedt, S., Anderson, E.E. and Unsworth, C.A., 2013, The interrater and test-retest reliability of the self-care and transfer scales, and intra-rater reliability of all scales of the Swedish translation of the Australian therapy outcome measures for occupational therapy (AusTOMs-OT-S), Scand. J. Occup. Ther. 20: 182-189.
[16] Goodman, R.I., Fletcher, K.A. and Schneider, E.W., 1980, The effectiveness index as comparative measure in media product evaluation, Educ. Technol. 20(09): 30-34.
[17] Chisholm, M.A. and Dehoney, J., 1996, Poirier S. Development and evaluation of a computer-assisted instructional program in an advanced Pharmacotherapeutics Course, Am. J. Pharm. Edu. 60: 365-369.
[18] Baig, M., Tariq, S., Rehman, R., Ali, S. and Gazzaz, Z.J., 2016, Concept mapping improves academic performance in problem solving questions in biochemist-try subject, Pak. J. Med. Sci. 32: 801-805.
[19] Dunlosky, J. and Rawson, K.A., 2015, Practice tests, spaced practice, and successive relearning: Tips for classroom use and for guiding students’ learning, Scholarship Teach. Learn. Psychol. 1: 72-78.
