ผลการใช้รูปแบบการฝึกอบรมเยาวชนเพื่อการอนุรักษ์พรรณพืชกินได้ไม้เป็นยาของป่าชุมชนทรายมูล อำเภอเสลภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด

Abstract

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการทดลองใช้รูปแบบการฝึกอบรมเยาวชนเพื่อการอนุรักษ์พรรณพืชกินได้ไม้เป็นยาของป่าชุมชนทรายมูล โดยเปรียบเทียบความรู้ความเข้าใจ และความตระหนัก ก่อนและหลังการใช้รูปแบบ และศึกษาความพึงพอที่มีต่อรูปแบบ กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 30 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างจากโปรแกรมคอมพิวเตอร์ G*Power Version 3.1.9.4 โดยสุ่มอย่างง่าย  ด้วยการจับฉลาก เครื่องมือที่ใช้ได้แก่ 1) แบบทดสอบความรู้ความเข้าใจ 2) แบบสอบถามความตระหนัก และ 3) แบบสอบถามความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสถิติ t-test (Dependent) และค่าสถิติ Shapiro Wilk test ผลการศึกษาพบว่า เยาวชนมีความรู้ความเข้าใจในการอนุรักษ์พืชกินได้ไม้เป็นยาของป่าชุมชนทรายมูลก่อนเข้าร่วมกิจกรรมของรูปแบบในระดับปานกลาง (ร้อยละ 57.20) และความตระหนักในการอนุรักษ์พืชกินได้ไม้เป็นยาก่อนเข้าร่วมกิจกรรมของรูปแบบในระดับปานกลาง ( =3.42, S.D.=0.21) และหลังเข้าร่วมกิจกรรม มีความรู้ความเข้าใจในการอนุรักษ์พืชกินได้ไม้เป็นยาในระดับดีมาก (ร้อยละ 89.90) และมีความตระหนักในการอนุรักษ์พืชกินได้ไม้เป็นยาในระดับมากที่สุด (=4.71, S.D.=0.19) เพิ่มขึ้นจากก่อนเข้าร่วมกิจกรรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และมีความพึงพอใจต่อรูปแบบในระดับมากที่สุด (=4.52, S.D.=0.21)