การยอมรับเทคโนโลยีการปลูกลำไยของเกษตรกรในตำบลข่วงเปา อำเภอจอมทอง จังหวัดเชียงใหม่

บทคัดย่อ

     การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาลักษณะพื้นฐานส่วนบุคคล เศรษฐกิจ และสังคมของ เกษตรกรผู้ปลูกลำไย 2) ศึกษาการยอมรับเทคโนโลยีการปลูกลำไยของเกษตรกร 3) ศึกษาความสัมพันธ์ ระหว่างปัจจัยต่างๆ กับการยอมรับเทคโนโลยีการปลูกลำไยของเกษตรกร และ 4) ศึกษาปัญหา และ ข้อเสนอแนะของเกษตรกรในการปลูกลำไยในพื้นที่ตำบลข่วงเปา อำเภอจอมทอง จังหวัดเชียงใหม่ รวบรวม ข้อมูลจากเกษตรกรผู้ปลูกลำไย จำนวน 132 คน โดยใช้แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ เชิงพรรณนาและการวิเคราะห์พหุถดถอย
     ผลการศึกษาพบว่า เกษตรกรผู้ให้ข้อมูลส่วนใหญ่เป็นเพศชาย มีอายุเฉลี่ย 57 ปี จบการศึกษาระดับ ประถมศึกษา มีสถานภาพสมรส มีพื้นที่ในการปลูกลำไยเฉลี่ย 3 ไร่ต่อครัวเรือน มีรายได้จากการปลูกลำไย เฉลี่ย 59,295 บาทต่อครัวเรือนต่อปี มีจำนวนแรงงานในครัวเรือนเฉลี่ย 2 คน ส่วนใหญ่เกษตรกรเป็น สมาชิกของสถาบันทางการเกษตร มีการติดต่อกับเจ้าหน้าที่ส่งเสริมการเกษตรเฉลี่ย 2 ครั้งต่อปี ได้รับ ข่าวสารด้านการเกษตรเฉลี่ย 22 ครั้งต่อเดือน มีประสบการณ์ในการปลูกลำไยเฉลี่ย 17 ปี มีประสบการณ์ ในการศึกษาดูงานหรือฝึกอบรมด้านการเกษตรเฉลี่ย 1 ครั้งต่อปี เกษตรกรมีการยอมรับเทคโนโลยี การปลูกลำไยอยู่ในระดับมาก สำหรับปัจจัยที่มีผลต่อการยอมรับเทคโนโลยีการปลูกลำไยอย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติ ได้แก่ เพศ และการได้รับข่าวสารด้านการเกษตร
     ผลการศึกษาปัญหา ในการปลูกลำไยของเกษตรกรที่สำคัญ คือ การปลูกลำไยมีต้นทุนสูง ราคาลำไย ตกตํ่า และประสบกับปัญหาภัยแล้งที่ยาวนาน ซึ่งเกษตรกรมีข้อเสนอแนะว่า เกษตรกรต้องการให้หน่วยงาน ภาครัฐควรผลักดันให้ลำไยมีราคาจำหน่ายที่สูงขึ้น ควรมีมาตรการที่ทำให้สารเคมีที่ใช้มีราคาตํ่าลงเพื่อ ลดต้นทุนในการปลูกลำไย ส่งเสริมให้ความรู้คำแนะนำเกี่ยวกับการปลูกลำไยคุณภาพเพิ่มมากขึ้นและควรมีการเตรียมการรับมือกับสภาวะภัยแล้ง