ความต้องการรับการบริการวิชาการด้านการเกษตรของเกษตรกร ในเขตอำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่

บทคัดย่อ

     การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาบริบทด้านเศรษฐกิจและสังคมของเกษตรกร 2) ศึกษา ความต้องการรับการบริการวิชาการด้านการเกษตรของเกษตรกร 3) ศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความ ต้องการรับการบริการวิชาการด้านการเกษตรของเกษตรกร 4) ศึกษาปัญหา อุปสรรคและข้อเสนอแนะ ในการทำเกษตรกรรมของเกษตรกร ซึ่งทำการศึกษาในเขตอำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ โดยใช้ แบบสอบถามในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากเกษตรกรตัวอย่างจำนวน 206 คน ในปีเพาะปลูก 2561/62 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและการวิเคราะห์พหุถดถอยแบบคัดเลือกเข้า
     ผลการศึกษาบริบทของเกษตรกร พบว่า เกษตรกรกลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศชาย มีอายุเฉลี่ย 54 ปี มีสถานภาพสมรส ส่วนใหญ่จบการศึกษาในระดับประถมศึกษาตอนปลาย มีสมาชิกในครัวเรือน เฉลี่ย 4 คน เกษตรกรมีพื้นที่ในการทำการเกษตรเฉลี่ย 5.87 ไร่ต่อครัวเรือน ส่วนใหญ่มีลักษณะการทำเกษตรกรรมแบบปลูกพืชไร่เป็นหลัก มีรายได้ในครัวเรือนเฉลี่ย 119,264.42 บาทต่อปี มีจำนวนแรงงาน ในการทำเกษตรกรรมเฉลี่ย 3 คน เกษตรกรส่วนใหญ่ไม่มีหนี้สินในครัวเรือน มีประสบการณ์ในการทำ เกษตรกรรมตํ่ากว่า 30 ปี ส่วนใหญ่ไม่มีตำแหน่งทางสังคม ไม่มีการเข้าร่วมกิจกรรมหรือประเพณีท้องถิ่น ในชุมชนที่เกี่ยวข้องกับการเกษตร ส่วนใหญ่ไม่มีการเข้าร่วมอบรม ประชุม หรือศึกษาดูงานที่เกี่ยวข้องกับ การเกษตร มีการรับรู้ข่าวสารเกี่ยวกับด้านการเกษตรเฉลี่ย 26 ครั้งต่อเดือน ใช้แหล่งนํ้าในการทำ เกษตรกรรมจากคลองชลประทานเป็นหลัก เกษตรกรส่วนใหญ่ไม่มีการผลิตสินค้าแปรรูปหรือผลิตภัณฑ์ จากการเกษตรในชุมชนและในครัวเรือน เกษตรกรมีความต้องการรับการบริการวิชาการด้านการเกษตร ในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง โดยมีระดับความต้องการในด้านการพัฒนาองค์ความรู้ทางการเกษตร มากที่สุด ในส่วนของปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความต้องการรับการบริการวิชาการด้านการเกษตรของ เกษตรกรอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในเชิงบวก ได้แก่ อายุ และพื้นที่ทำการเกษตร ส่วนในเชิงลบ ได้แก่ รายได้จากการทำเกษตรกรรม
     สำหรับผลการศึกษาปัญหาและอุปสรรคในการทำเกษตรกรรมของเกษตรกรที่สำคัญ ได้แก่ ราคา สินค้าเกษตรไม่แน่นอน การประสบปัญหาภัยแล้ง การมีปัญหาด้านสุขภาพจากการมีอายุเพิ่มมากขึ้น การขาดปัจจัยการผลิต อีกทั้งโครงการที่เข้ามาส่งเสริมส่วนมากเป็นโครงการที่มีการดำเนินงานระยะสั้น จึงขาดความต่อเนื่องและความชัดเจนในการสร้างผลกระทบแก่ชุมชนในระยะยาว เกษตรกรจึงมีข้อเสนอแนะ ต่อคณะผลิตกรรมการเกษตรว่า ควรส่งเสริมให้ความรู้ในการผลิตพืชให้ได้มาตรฐานตามหลักวิชาการ ส่งเสริมการวางแผนด้านการผลิตและการตลาดร่วมกับชุมชน ส่งเสริมการดูแลสุขภาพขั้นพื้นฐานโดยเน้น การบริโภคอาหารที่ปลอดภัยแก่เกษตรกร และควรจัดทำโครงการส่งเสริมและพัฒนาการเกษตรที่มีความ ต่อเนื่องในระยะยาว