ฤทธิ์ส่งเสริมการสมานแผลของสารสกัดลูกใต้ใบและสารสกัดรางจืดต่อเคราติโนไซต์มนุษย์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ความผิดปกติทางผิวหนังเกิดขึ้นได้บ่อยในคนสูงอายุ และมักถูกมองข้าม จนบางครั้งอาจกลายเป็นภาวะเรื้องรังที่ยากต่อการรักษา อีกทั้งยาแผนปัจจุบันที่ใช้ในการรักษาโรคผิวหนังก็มักมีส่วนผสมของสเตียรอยด์ ดังนั้นงานวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาฤทธิ์ส่งเสริมการสมานแผลของสารสกัดลูกใต้ใบ (Phyllanthus amarus Schumach. & Thonn.) และสารสกัดรางจืด (Thunbergia laurifolia Linn.) ต่อเคราติโนไซต์มนุษย์ สารสกัดลูกใต้ใบ และสารสกัดรางจืดเตรียมโดยใช้เอทานอล (80%) เป็นตัวทำละลายในการสกัด การตรวจสอบสารพฤกษเคมีแสดงให้เห็นว่าสารสกัดลูกใต้ใบ และสารสกัดรางจืดมีสารประกอบฟีนอลิก ฟลาโวนอยด์ แทนนิน และฟลาวานอล การตรวจสอบความเป็นพิษของสารสกัดทั้งสองชนิดต่อเคราติโนไซต์มนุษย์ (เซลล์ HaCaT) โดยวิธี neutral red accumulation assay พบว่าสารสกัดทั้งสองชนิดไม่แสดงความเป็นพิษต่อเซลล์ เมื่อใช้ที่ความเข้มข้นต่ำกว่า 1,000 ไมโครกรัมต่อมิลลิลิตร เป็นเวลา 24 และ 48 ชั่วโมง ดังนั้นจึงเลือกใช้สารสกัดลูกใต้ใบ และสารสกัดลูกใต้ใบที่ความเข้มข้น 200, 400, 600 และ 800 ไมโครกรัมต่อมิลลิลิตร ในการทดสอบฤทธิ์ส่งเสริมการสมานแผลด้วยวิธี scratch wound healing assay โดยติดตามการเคลื่อนที่ของเซลล์เข้าปิดรอยขีดบาดแผลที่เวลา 24 และ 48 ชั่วโมง ผลการทดสอบพบว่าการใช้สารสกัดสมุนไพรลูกใต้ใบที่ความเข้มข้น 600 และ 800 ไมโครกรัมต่อมิลลิลิตร เป็นเวลา 48 ชั่วโมง และสารสกัดสมุนไพรรางจืดที่ความเข้มข้น 600 ไมโครกรัมต่อมิลลิลิตร เป็นเวลา 48 ชั่วโมง มีผลส่งเสริมการสมานแผลอย่างมีนัยสำคัญ นอกจากนี้การให้สารสกัดสมุนไพรลูกใต้ใบที่ความเข้มข้น 800 ไมโครกรัมต่อมิลลิลิตร เป็นเวลา 24 ชั่วโมง ก็ให้ผลส่งเสริมการสมานแผลอย่างมีนัยสำคัญเช่นกัน ผลการศึกษานี้ชี้ว่าสารสกัดลูกใต้ใบและสารสกัดรางจืดมีศักยภาพที่จะนำไปพัฒนาเป็นยาสมานแผลบริเวณผิวหนังได้
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
References
Hu, S.C., Lin, C.L. and Yu, H.S. 2019. Dermoscopic assessment of xerosis severity, pigmentation pattern and vascular morphology in subjects with physiological aging and photoaging. European Journal of Dermatology. 29(3): 274-280.
Melguizo-Rodriguez, L. and et al. 2021. Potential effects of phenolic compounds that can be found in olive oil on wound healing. Foods. 10(7): 1642.
Tripathi, A. and et al. 2019. Antimicrobial and wound healing potential of dietary flavonoid naringenin. The Natural Products Journal. 9(1): 61-68.
Kapoor, M. and et al. 2004. Effects of epicatechin gallate on wound healing and scar formation in a full thickness incisional wound healing model in rats. The American Journal of Pathology. 165(1): 299-307.
Xueqing, Z. and et al. 2021. Resveratrol accelerates wound healing by attenuating oxidative stress-induced impairment of cell proliferation and migration. Burns. 47(1): 133-139.
Beroual, K. and et al. 2017. Evaluation of crude flaxseed (Linum usitatissimum L) oil in burn wound healing in New Zealand rabbits. African Journal of Traditional, Complementary and Alternative Medicines. 14(3): 280-286.
Ritto, D. and et al. 2017. Astaxanthin induces migration in human skin keratinocytes via Rac1 activation and RhoA inhibition. Nutrition Research and Practice. 11(4): 275-280.
Umeh, V.N. and et al. 2014. Wound-healing activity of the aqueous leaf extract and fractions of Ficus exasperata (Moraceae) and its safety evaluation on albino rats. Journal of Traditional and Complementary Medicine. 4(4): 246-252.
Lambebo, M.K. and et al. 2021. Evaluation of wound healing activity of methanolic crude extract and solvent fractions of the leaves of Vernonia auriculifera Hiern (Asteraceae) in mice. Journal of Experimental Pharmacology. 13: 677-692.
de Moura, F.B.R. and et al. 2021. Wound healing activity of the hydroethanolic extract of the leaves of Maytenus ilicifolia Mart. Ex Reis. Journal of Traditional and Complementary Medicine. 11(5): 446-456.
Rocejanasaroj, A., Tencomnao, T. and Sangkitikomol, W. 2014. Effect of Phyllanthus amarus extract on antioxidant, and lipid metabolism gene expression in HepG2 cells. Journal of Chemical and Pharmaceutical Research. 6(11): 176-183.
Rocejanasaroj, A. and et al. 2020. Thunbergia laurifolia and Phyllanthus amarus Schumach. & Thonn. extract decreases interleukin-1ß levels secretion in LPS-Activated THP-1 Macrophages. PTU Journal of Science and Technology. 1(1): 9-23. (in Thai)
Braga Ribeiro, A.M. and et al. 2019. Antimicrobial activity of Phyllanthus amarus Schumach. & Thonn. and inhibition of the NorA efflux pump of Staphylococcus aureus by Phyllanthin. Microbial Pathogenesis. 130: 242-246.
Chaiyana, W. and et al. 2020. Chemical constituents, antioxidant, anti-MMPs, and anti-hyaluronidase activities of Thunbergia laurifolia Lindl. leaf extracts for skin aging and skin damage prevention. Molecules. 25(8): 1923.
Singleton, V.L., Orthofer, R. and Lamuela-Raventos, R.M. 1999. Analysis of total phenols and other oxidation substrates and antioxidants by means of folin-ciocalteu reagent. Methods in Enzymology. 299: 152-178.
Zhishen, J., Mengcheng, T. and Jianming, W. 1999. The determination of flavonoid contents in mulberry and their scavenging effects on superoxide radicals. Food Chemistry. 64: 555-559.
Sun, B., Ricardo-da-Silva, J.M. and Spranger, I. 1998. Critical factors of vanillin assay for catechins and proanthocyanidins. Journal of Agricultural and Food Chemistry. 46(10): 4267-4274.
Jackson, F.S. and et al. 1996. The extractable and bound condensed tannin content of leaves from tropical tree, shrub and forage legumes. Journal of the Science of Food and Agriculture. 71(1): 103-110.
Zhang, S.Z. and et al. 1990. Neutral red (NR) assay for cell viability and xenobiotic-induced cytotoxicity in primary cultures of human and rat hepatocytes. Cell Biology and Toxicology. 6(2): 219-234.
Chen, Y. 2012. Scratch wound healing assay. Bio-protocol. 2(5): 100.
Poljsak, B. and Dahmane, R. 2012. Free radicals and extrinsic skin aging. Dermatology Research and Practice. 2012: 135206.
Wedzinska, A. And et al. 2021. The effect of proinflammatory cytokines on the proliferation, migration and secretory activity of mesenchymal stem/stromal cells (WJ-MSCs) under 5% O2 and 21% O2 culture conditions. Journal of Clinical Medicine. 10(9): 1813.
Landen, N.X., Li, D. and Stahle, M. 2016. Transition from inflammation to proliferation: a critical step during wound healing. Cellular and Molecular Life Sciences. 73(20): 3861-3885.
Werner, S. and Grose, R. 2013. Regulation of wound healing by growth factors and cytokines. Physiological Reviews. 83(3): 835-870.
Rohl, J. and et al. 2015. The role of inflammation in cutaneous repair. Wound Practice and Research. 23(1): 8-15.
Qian, L. and et al. 2016. Exacerbated and prolonged inflammation impairs wound healing and increases scarring. Wound Repair and Regeneration. 24(1): 26-34.
Cheng, A.W. and et al. 2019. Catechin attenuates TNF-α induced inflammatory response via AMPK-SIRT1 pathway in 3T3-L1 adipocytes. PLoS One. 14(5): e0217090.
Palacz-Wrobel, M. and et al. 2017. Effect of apigenin, kaempferol and resveratrol on the gene expression and protein secretion of tumor necrosis factor alpha (TNF-α) and interleukin-10 (IL-10) in RAW-264.7 macrophages. Biomedicine and Pharmacotherapy. 93: 1205-1212.
Milenkovic, M. and et al. 2010. Quercetin ameliorates experimental autoimmune myocarditis in rats. Journal of Pharmacy and Pharmaceutical Sciences. 13: 311-319.
Kabe, Y. and et al. 2020. Annexin A1 accounts for an anti-inflammatory binding target of sesamin metabolites. NPJ Science of Food. 20(4): 4.
Ho, X.L., Liu, J.J. and Loke, W.M. 2016. Plant sterol-enriched soy milk consumption modulates 5-lipoxygenase, 12-lipoxygenase, and myeloperoxidase activities in healthy adults -a randomized-controlled trial. Free Radical Research. 50(12): 1396-1407.
Patel, J.R. and et al. 2011. Phyllanthus amarus ethnomedicinal uses, phytochemistry and pharmacology: A review. Journal of Ethnopharmacology. 138(2): 286-313.
Kiemer, A.K. and et al. 2003. Phyllanthus amarus has anti-inflammatory potential by inhibition of iNOS, COX-2, and cytokines via the NF-kB pathway. Journal of Hepatology. 38(3): 289-297.
Harikrishnan, H. and et al. 2018. Anti-inflammatory effects of Phyllanthus amarus Schum. & Thonn. through inhibition of NF-kB, MAPK, and PI3K-Akt signaling pathways in LPS-induced human macrophages. BMC Complementary and Alternative Medicine. 18(1): 224-237.
Kassuya, C. and et al. 2005. Anti-inflammatory properties of extracts, fractions, and lignans isolated from Phyllanthus amarus. Planta Medica. 71(8): 721-726.
Chan, E. and et al. 2013. Phytochemistry and pharmacological properties of Thunbergia laurifolia: A review. Pharmacognosy Journal. 3(24): 1-6.
Nguyen, V.T. and et al. 2017. Physicochemical properties, antioxidant and cytotoxic activities of crude extracts and fractions from Phyllanthus amarus. Medicines (Basel). 4(2): 42.
Liu, X. and Wang, J. 2011. Anti-inflammatory effects of iridoid glycosides fraction of Folium syringae leaves on TNBS-induced colitis in rats. Journal of Ethnopharmacology. 133(2): 780-787.
Li, M. and et al. 2010. Antinociceptive and anti-inflammatory activities of iridoid glycosides extract of Lamiophlomis rotata (Benth.) Kudo. Fitoterapia. 81(3): 167-172.
Hsu, S. And et al. 2003. Green tea polyphenols induce differentiation and proliferation in epidermal keratinocytes. Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics. 306(1): 29-34.