ผลของสารโคลชิซินต่ออัตราการรอดชีวิต ลักษณะทางสรีรวิทยา และสัณฐานวิทยาของหน้าวัวพันธุ์ Micky Mouse

บทคัดย่อ

การชักนำให้เกิดความหลากหลายทางพันธุกรรมในหน้าวัวพันธุ์ Micky Mouse โดยการใช้ nodular callus จุ่มแช่ในสารละลายโคลชิซินความเข้มข้น 0, 0.05, 0.1, 0.15 และ 0.2% เป็นระยะเวลา 24, 48 และ 72 ชั่วโมง จากการศึกษา พบว่า อัตราการรอดชีวิตของแคลลัสหลังย้ายเลี้ยงเป็นเวลา 21 วัน ลดลงตามความเข้มข้นของสารละลายโคลชิซินที่สูงขึ้น โดยที่ความเข้มข้นโคลชิซิน 0.1% ให้อัตราการรอดชีวิตเฉลี่ยลดลงแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.01) การจุ่มแช่โคลชิซินเป็นเวลา 72 ชั่วโมง  ให้อัตราการรอดชีวิตเฉลี่ยต่ำสุด 45.95%  แตกต่างทางถิติ (P<0.01) กับอีก 2 เวลาที่ทดสอบต้นหน้าวัวที่ชักนำได้จากแคลลัสที่ผ่านการจุ่มแช่โคลชิซินมาตรวจสอบขนาดและจำนวนเม็ดคลอโรพลาสต์ภายในปากใบ พบว่า ค่าเฉลี่ยของขนาดปากใบและจำนวนเม็ดคลอโรพลาสต์มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นตามความเข้มข้นและระยะเวลาในการจุ่มแช่โคลชิซินที่สูงขึ้น โดยที่โคลชิซินเข้มข้น 0.2% จุ่มแช่นาน 72 ชั่วโมงมีขนาดและจำนวนเม็ดคลอโรพลาสต์เฉลี่ยสูงสุดคือ กว้าง 1.92 ไมโครเมตร  ยาว 1.91 ไมโครเมตร และ 39.06 เม็ดต่อปากใบ ซึ่งมีความแตกต่างทางสถิติอย่างมีนัยสำคัญยิ่งกับชุดควบคุม นอกจากนี้ยังพบความผิดปกติต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับปากใบ เช่น ปากใบมีรูปร่างผิดปกติ  เม็ดคลอโรพลาสต์ภายในปากใบผิดปกติ และไม่เกิดการสร้างเม็ดคลอโรพลาสต์ขึ้นในปากใบ เป็นต้น  และเมื่อทำการตรวจสอบขนาดใบ พบว่าความยาวและความกว้างของใบเฉลี่ยจากโคลชิซินทุกความเข้มข้นและทุกระยะเวลาการจุ่มแช่ ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ และพบลักษณะการด่างของใบ 3 ลักษณะคือ ด่างบางส่วนของใบ ด่างบริเวณขอบใบ และ ด่างบางส่วนผสมกับด่างบริเวณขอบใบ