5E Inquiry-Based Learning on Faraday’s Law of Induction: A Comparison of Learning Achievement and Satisfaction Between Hands-On Laboratory Equipment and Interactive Simulations
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study aimed to investigate students’ learning achievement and satisfaction through 5E inquiry-based learning on Faraday’s Law of Induction, comparing real experiment kits with PhET interactive simulations. The participants were grade 12 students from Chalermprakiat Somdet Phra Sri Nakharin School in Kamphaeng Phet Province. The findings revealed that students using PhET simulations had a higher average score ( = 7.29, SD = 1.01; 72.86%) than those using real experiment kits (
= 6.76, SD = 1.39; 67.65%), with a slight but statistically significant difference. Regarding satisfaction, the PhET group reported a high level of satisfaction (
= 4.26, SD = 0.20), while the real-kit group showed moderate satisfaction (
= 3.50, SD = 0.20). The results suggest that integrating PhET simulations with the 5E model can effectively enhance students’ understanding and engagement in science learning.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Journal of TCI is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)
References
พิชิตทอง ครอลพลขวา. (2559). การพัฒนาการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ฟิสิกส์โดยใช้ปัญหาเป็นฐานร่วมกับสื่อสังคมออนไลน์ เพื่อส่งเสริมผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ความสามารถในการแก้ไขปัญหาทางวิทยาศาสตร์ และความใฝ่รู้ ใฝ่เรียน ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 10 (ฉบับพิเศษ), 612-622.
ประพิณญา ทิพย์แสง. (2563). ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้สถานการณ์จำลองบนคอมพิวเตอร์โปรแกรม PhET วิชาวิทยาศาสตร์ เรื่อง การโคจรรอบโลกของดวงจันทร์ ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความพึงพอใจในการจัดการเรียนรู้ของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนเศรษฐเสถียร ในพระราชูปถัมภ์. เอกสารรายงานงานวิจัยในชั้นเรียน โรงเรียนเศรษฐเสถียร ในพระราชูปถัมภ์, 113-130.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2567). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 และมาตรฐานการเรียนรู้และตัวชี้วัดฯ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560).
ธนัชพร อุทธา, วีระ วงศ์สรรค์ และ ธนาดล สมบูรณ์. (2566). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาฟิสิกส์ เรื่อง งานและพลังงาน โดยใช้กระบวนการเรียนรู้แบบสืบเสาะหาความรู้ 5 ขั้น (5Es) สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนพนาศึกษา. วารสารสังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม, 4(1), 55-72.
กฤตนัย เจริญสุข. (2565). การศึกษาผลสัมฤทธิ์และความพึงพอใจต่อการใช้ชุดการสอนวิทยาศาสตร์เรื่อง ไฟฟ้าแสนสนุก ร่วมกับสถานการณ์จำลองแบบมีปฏิสัมพันธ์ของ PhET ของนักเรียนที่ขาดเรียนต่อเนื่องจากการติดเชื้อโควิด-19 ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนวิชากร สำนักงานเขตดินแดง กรุงเทพมหานคร. รายงานวิจัยในชั้นเรียน 6 โรงเรียนวิชากร สำนักงานเขตดินแดง กรุงเทพมหานคร. 18-40.
พีระพล ชินรัตน์. (2565). การใช้สถานการณ์จำลองเชิงปฏิสัมพันธ์ของ PhET ในการเรียนการสอนฟิสิกส์ออนไลน์. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ DeSec-Journal Articles. 12-19.
ชาญวิทย์ คำเจริญ และ ขวัญหทัย กวดนอก. (2563). การตรวจสอบการใช้แบบจำลองโต้ตอบเสมือนจริง สำหรับการสอนไฟฟ้ากระแสตรง. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี, 31(2), 1-13.
โชติรส ฮับสมบูรณ์. (2564). ผลการจัดการเรียนรู้แบบสืบเสาะหาความรู้ 5 ขั้น (5E) ร่วมกับเทคนิค SSCS ที่มีต่อความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาทางเคมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และความคงทนในการเรียนรู้ เรื่อง ปริมาณสัมพันธ์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครนิทรวิโรฒ.
เมืองมา กมลพรรณ. (2564). การพัฒนาสื่อจำลองโต้ตอบเสมือนจริงสำหรับการสอนปฏิบัติการ รายวิชา PHYS1115 ฟิสิกส์พื้นฐานสำหรับวิทยาศาสตร์สุขภาพ. สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
อัฐพล ใจวงค์. (2563). การเรียนรู้แบบแบ่งกลุ่มผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน (STAD) ร่วมกับแอพพลิเคชั่นทางการศึกษา เพื่อส่งเสริมการทำงานเป็นทีม ทักษะสารสนเทศ สื่อ และเทคโนโลยี และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง แสงกับทัศนอุปกรณ์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
